به گزارش ایرنا از ساینتیفیک، با وجود این که بیماری ام اس درمان ندارد، روش‌های درمانی مختلفی برای کاهش عوارض این بیماری و جلوگیری از بروز حملات جدید ابداع شده است. این بیماری سه نوع مختلف دارد که روش‌های درمانی مورد استفاده برای هریک از این انواع، متفاوت است.
در حال حاضر پس از تشخیص بیماری ام اس، برای تعیین نوع آن به گذشت زمان طولانی نیاز است در این مدت ممکن است داروهایی به بیمار تجویز شود که فاقد کارآیی لازم هستند. اما نشانگر زیستی جدید امکان تعیین نوع بیماری را با یک آزمایش خون و در مدتی کوتاه با دقت ۸۰ تا ۹۵ درصد فراهم می‌کند.
محققان امیدوارند شناسایی این نشانگر زیستی امکان توسعه روش‌های درمانی اختصاصی برای مبتلایان به ام اس را فراهم کند.
محققان در حال حاضر در تلاش برای ساخت یک بسته کلینیکی آزمایش خون برای تشخیص انواع بیماری ام اس هستند.
مولتیپل اسکلروزیس (MS) یک بیماری خود ایمنی است که در آن سیستم ایمنی پاسخ غیر متعارفی به سیستم عصبی مرکزی (CNS) می دهد.
سیستم عصبی مرکزی شامل مغز، نخاع و اعصاب بینایی است. سیستم ایمنی بدن به طور معمول عوامل خارجی مانند باکتری ها و ویروس ها را مورد هدف قرار می دهد؛ ولی در بیماری های خود ایمنی، به اشتباه بافت های نرمال از بین می روند. لوپوس و آرتریت روماتوئید نیز جزء بیماری های خود ایمنی محسوب می شوند.
در بیماری ام اس ، سیستم ایمنی به میلین حمله می کند. میلین به غلاف چربی اطراف سلول های عصبی گفته می شود. میلین آسیب دیده سبب بوجود آمدن تصلب بافت (sclerosis) می شود که نام بیماری نیز از همین واژه گرفته شده است.
زمانی که پوشش میلین یا بافت های عصبی آسیب می بینند، ارسال پیام های عصبی مختل می شود که عوارض مختلفی دارد.
مشکلات بینایی، مشکلات تعادل، سوزن سوزن شدن و خواب رفتن انگشتان دست و پا، تغییرات مداوم در عملکرد دستگاه گوارش، ضعف عضلانی و خستگی مفرط از جمله مهمترین علایم اولیه بیماری ام اس هستند.
در حال حاضر بیش از ۲.۳ میلیون نفر در سراسر جهان به ام اس مبتلا هستند و میزان آن در زنان تقریبا سه برابر مردان است.گزارش کامل این تحقیقات در نشریه Scientific Reports منتشر شده است.
- 18
- 6
