به گزارش ایسنا و به نقل از تک تایمز، محققان دریافته‌اند که زنانی که دارای وزن طبیعی و رژیم غذایی با چگالی انرژی بالا هستند، ۱۰ درصد بیشتر در معرض ابتلا به سرطان هستند.
نتایج نشان می‌دهد که داشتن وزن نرمال به سرعت به کاهش خطرات ابتلا به سرطان نمی‌انجامد.
بر کسی پوشیده نیست که خوردن بیش از حد هله هوله برای بدن خوب نیست، اما گاهی اوقات مردم فکر می‌کنند که تا زمانی که اضافه وزن نداشته باشند، مشکلی نخواهند داشت.
با این حال، مطالعه جدید نشان می‌دهد که حتی زنانی که وزن نرمالی دارند و غذاهای نیمه آماده و هله هوله مصرف می‌کنند، بیستر از زنان چاق در معرض ابتلا به سرطان هستند.
محققان در تحقیقی که در مجله "آکادمی تغذیه و رژیم غذایی" منتشر شده، رابطه بین چگالی انرژی رژیم غذایی (DED) و سرطان‌های مرتبط با چاقی را بررسی کردند.
طبق تعریف محققان، "DED" نسبت میزان مصرف کیلوکالری به وزن بدن است که نشان دهنده کیفیت رژیم غذایی فرد است.
آن دسته از مواد غذایی که هله هوله نامیده می‌شوند به دلیل حاوی بودن کالری بالا و ارزش غذایی کم چنین نامی گرفته‌اند. هله هوله، تنقلات، مواد غذایی کم ارزش یا غذای آشغال (Junk Food) توصیفی است تحقیرآمیز برای خوراکی‌های مختلفی که حاوی سطوح بالایی از کالری، قند یا چربی و در عوض مقادیر ناچیزی فیبر، پروتئین خوراکی، ویتامین یا مواد معدنی هستند.
هله هوله همچنین می‌تواند اشاره به مواد غذایی با پروتئین بالا مانند گوشت آماده شده با چربی‌های اشباع کند که برخی معتقدند ممکن است ناسالم باشد.
اگر چه برخی از مطالعات نشان داده‌اند که هیچ ارتباطی بین چربی‌های اشباع شده و بیماری‌های قلبی و عروقی وجود ندارد. بسیاری از محصولات همبرگر، مرغ سرخ شده و مانند آن می‌توانند در ردیف مواد کم ارزش غذایی باشند.
با وجود اینکه به عنوان «آشغال» از چنین غذاهای نام برده می‌شود اما وقتی که به مقدار متعارفی همراه با غذاهای معمولی خورده شوند، ناسالم نخواهند بود.
با این حال نگرانی در مورد اثرات منفی سلامت ناشی از مصرف هله هوله و غذاهای سنگین، منجر به محدودیت در تبلیغات و فروش هله هوله در کشورهای مختلف شده است.
اگر چه برخی زنان می‌توانند وزن خود را کنترل کنند، اما باید توجه داشته باشند که محتوای هله هوله‌هایی که مصرف می‌کنند نمی‌تواند از آنها محافظت نمی‌کند.
محققان از ۹۲ هزار و ۲۹۵ زن یائسه که در آزمایشات درمانی بهداشت زنان شرکت کرده بودند، استفاده کردند. شرکت کنندگان بین سنین ۵۰ تا ۷۹ طی سال‌های ۱۹۹۵ تا ۱۹۹۸ به کار گرفته شدند.
داده‌های زنانی که سابقه ابتلا به سرطان داشتند و همچنین کسانی که روزانه کمتر از ۶۰۰ کالری یا بیش از ۵ هزار کالری مصرف می‌کردند، از این مطالعه حذف شد.
آنچه محققان کشف کردند این بود که در میان شرکت کنندگان، کسانی که "DED" بالاتری داشتند، نسبت به افراد دارای DED پایین تر، ۱۰ درصد بیشتر در معرض خطر ابتلا به سرطان‌های مرتبط با چاقی قرار داشتند.
علاوه بر این، در حالی که رژیم‌های با چگالی انرژی بیشتر همراه با شاخص‌های توده بدنی "BMI" بالاتر بود، افزایش خطر ابتلا به سرطان‌های مرتبط با چاقی در زنان دارای وزن طبیعی نسبت به افرادی که اضافه وزن داشتند یا چاق بودند، بیشتر بود.
شاخص توده بدنی یا شاخص "کوتله" یا بی.ام.آی (body mass index) سنجشی آماری برای مقایسه وزن و قد یک فرد است. در واقع این سنجش میزان چاقی را اندازه گیری نمی‌کند، بلکه ابزاری مناسب است تا سلامت وزن فرد با توجه به قدش تخمین زده شود . این شاخص در بین سال‌های ۱۸۳۰ تا ۱۸۵۰ توسط "آدولف کوتله" دانشمند بلژیکی ابداع شد.
نحوه محاسبه آن بسیار ساده است و در بسیاری جاها برای مشخص کردن اضافه وزن و کسر وزن استفاده می‌شود. شاخص توده بدنی از طریق تقسیم وزن فرد به کیلوگرم بر توان دوم (x²) قدش بر حسب متر بدست می‌آید.
"BMI" مناسب گروه‌های سنی مختلف بدین شرح است:
۱۹-۲۴ سال = ۲۲
۲۵-۳۴ سال = ۲۳
۳۵-۴۴ سال = ۲۴
۴۵-۵۴ سال = ۲۵
۵۵-۶۴ سال = ۲۶
۶۵ سال به بالا = ۲۷
با توجه به نتایج مطالعه، محققان نتیجه گرفتند که یافته‌های آنها نشان می‌دهد که چگونه مدیریت وزن ممکن است به اندازه کافی برای کاهش خطر ابتلا به سرطان های مرتبط با چاقی کافی نباشد. به خصوص اگر فرد دارای رژیم غذایی با انرژی بالا باشد.
محققان تاکید دارند که داشتن یک وزن نرمال لزوما نشانه سلامت کامل بدن نیست.
- 16
- 3
