درمان اختلالات شناختی با ورزش مداوم

ترک اعتیاد یک تجربه ناخوشایند است وزمانی رخ می دهد که یک ماده اعتیادآوریا یک رفتار اعتیادآور همچون  خوردن بیش از حد ادامه دار شود. شدت علایم ترک اعتیاد متفاوت است و این که چه علایمی تجربه شود، وابسته به فرد است که چه چیزی را ترک می کند اما آن چه در ترک اعتیاد مهم است، هوس بیشتر برای آن ماده یا رفتار است.

احساس افسردگی یا ناامیدی، بی حالی یا دلشوره،  بی حسی یا عصبانیت، مشکلات هاضمه، علایم سیستم عصبی همچون عرق کردن، خشکی یا آب زیاد دهان  سردرد و تنش های عضلانی از علایم معمول اعتیاد است.

مشاهده شده که ورزش مکرر، استرس، نگرانی و افسردگی را از بین برده است. از آن جا که این ها علایم اصلی ترک اعتیاد هستند، کارشناسان بر این باورند که ورزش می تواند علایم ترک اعتیاد را از بین ببرد.

از طرفی محققان می گویند، اعتیاد منجر می‌شود مدار‌های نورونی که تحت تاثیر شناخت فعالیت می‌کنند، به صورت فیزیولوژیک تحت تاثیر این مواد قرار گیرند و عملکرد و رفتار مدار‌ها به نحو نامطلوبی تغییر کند. پس همان مدار‌هایی که شناخت، حافظه و یادگیری را کنترل می‌کنند،تحت تاثیر مواد مخدری همچون مورفین قرار می گیرند و عملکرد آن‌ها به گونه‌ای تغییر می‌کند که به اختلالات شناختی منجر می شود  به عنوان مثال، باعث می‌شود توانایی پردازش اطلاعات مختل شود.

محققان کشور در طرحی با حمایت ستاد توسعه علوم و فناوری‌های شناختی معاونت علمی، نشان دادند انجام فعالیت‌های بدنی عملکرد نورون‌های مغزی فرد معتاد را که به علت مصرف مواد مخدر دچار تغییر شده است، به حالت اولیه بازمی‌گرداند.

علی رشیدی پور محقق این طرح اظهار کرد: اعتیاد در هر زمانی که فرد را دچار کند، چه در زمانی که فرزند از مادری معتاد متولد یا فردی بالغ درگیر این بیماری شود عملکرد و شکل پذیری مغز را تغییر می‌دهد. این تغییرات در ساختار‌هایی از مغز که مربوط به حافظه  یادگیری و شناخت است، به وضوح دیده می‌شود.

درمان اعتیاد

برای درمان اعتیاد از دارو و روش‌هایی مثل متادون تراپی استفاده می‌شود که درمانی نگه دارنده است و اگر بخواهیم در این بیماران اختلالات شناختی،  رفتاری و اضطرابی را اصلاح کنیم، باید مدار‌های نورونی درگیر شده را به حالت اولیه برگردانیم. در دهه‌های اخیر راهکار‌های جدیدی مطرح شده که فعالیت بدنی یا انجام ورزش‌های مغزی یکی از آن‌هاست. درواقع مدار‌های نورونی که عملکرد آن‌ها با مصرف مواد تغییر کرده است، در اثر فعالیت ورزشی به حالت اول بر می‌گردد.

ورزش مداوم ومنظم نه شدید

چند نکته وجود دارد؛ نخست باید ورزش مداوم و منظم باشد و با برنامه پیش رود. البته شدت ورزش هم موضوع مهمی است. اگر ورزش از حالت متوسط خارج و شدید شود آثار مثبتی به همراه ندارد و در شدت‌های بالا  استرس زا نیز می‌شود و غلظت هورمون‌های استرس را در خون تغییر می‌دهد پس در این هنگام نه تنها بازتوانی انجام نمی‌شود بلکه آثار منفی نیز دیده می شود.