به گزارش ایرنا به نقل از پایگاه خبری ساینس دیلی، میکروموتورها ربات هایی با ابعادی در حدود قطر موی انسان هستند که اجرای مجموعه ای از وظایف درمانی و بیولوژیکی را برعهده دارند.
در تحقیقات پیشین، محققان از میکروموتورها برای رساندن آنتی بیوتیک و درمان زخم های داخلی موش ها استفاده کردند. این شیوه در مقایسه با استفاده از داروهای خوردنی، کارآیی بیشتری دارد، اما مایعات بدن از جمله اسید معده و مایعات گوارشی، بر کارکرد این میکروموتورها تاثیر گذاشته و موجب رهاسازی زودهنگام دارو می شوند. همچنین برخی از این میکروموتورها پس از بلع، درون مری به دام می افتند و وارد بدن نمی شوند.
برای حل این مشکلات، محققان با استفاده از دو نوع قند لاکتوز و مالتوز، هزاران میکروموتور از جنس دی اکسید منیزیم یا دی اکسید تیتانیوم را که دارای محموله ای از جنس رنگ فلوروسنت بودند، به صورت قرص درآوردند. این دو نوع قند به سادگی به شکل قرص درمی آیند، در بدن جذب می شوند و سمی نیستند.
در آزمایش های انجام شده با با موش ها، مشخص شد با استفاده از این قرص ها، رهاسازی میکروموتورها در بدن بهبود و بازده آن ها افزایش یافته است.
گزارش کامل این تحقیقات در نشریه ACS Nano منتشر شده است.
- 9
- 3
