به گزارش ایرنا از پایگاه خبری یونایتد پرس، در این شیوه درمانی محققان دانشگاه بریستول با استفاده از ربات‌ها، یک سیستم تحویل دارو را درون مغز ایمپلنت می‌کنند که قادر است پروتئینی موسوم به فاکتور نوروتروفیک مشتق از سلول‌های گلیال (GDNF) را درون مغز افراد مبتلا به پارکینسون آزاد کند. فاکتورهای نوروتروفیک، زیست‌مولکول‌هایی از جنس پروتئین‌های کوچک هستند که در حفظ بقا و تمایز سلول‌های عصبی بالغ و نابالغ اثر می‌گذارند.
محققان در دو مرحله این ایمپلنت‌ها را درون مغز ۴۱ داوطلب کار گذاشتند. پس از یک دوره آزمایشی ۹ ماهه محققان طول درمان را به ۱۸ ماه افزایش دادند و در این دوران پروتئین مذکور هر دو هفته یک بار توسط ایمپلنت‌ها در مغز بیماران آزاد شد.
پس از پایان دوره درمان مشخص شد عوارض ناشی از پارکینسون در مقایسه با روزهای قبل از آغاز درمان بهبود بی‌سابقه‌ای داشته است. در واقع این بیماران در فعال‌سازی مجدد بخش‌هایی از مغز که توسط پارکینسون آسیب دیده بود، بهبود ۱۰۰ درصدی را نشان دادند.
پارکینسون بر اثر کاهش دوپامین و اختلال جسم سیاه مغز ایجاد می شود. جسم سیاه پیام های عصبی را از طریق نخاع به عضلات مختلف ارسال می کند و این فرآیند از طریق ماده شیمیایی دوپامین صورت می گیرد و باعث اختلال در تعادل و کنترل عضلات می شود. روش های رایج کنترل این بیماری، داروی هایی هستند که با تحریک مغز، به ترشح دوپامین کمک می کنند. این روش ها بیماری را درمان نمی کنند، بلکه علایم را کاهش می دهند و پاسخ آن روی افراد مختلف، متفاوت است.
بیماری پارکینسون معمولا با لرزش یک دست آغاز می شود و به تدریج اکثر اندام ها را درگیر می کند.
بیش از ۱۰ میلیون نفر در سراسر جهان به پارکینسون مبتلا هستند. پارکینسون دومین بیماری شایع عصبی پس از آلزایمر است.
نتایج این مطالعه در نشریه Journal of Parkinson's Disease منتشر شده است.
- 16
- 5
