به گزارش ایرنا، بسیاری از روش‌های درمانی آلزایمر هنگام بروز علائم و پیشرفت بیماری کارساز نیستند، ولی چنانچه این بیماری سال‌ها قبل از بروز علائم اولیه تشخیص و درمان موثر اتخاذ شود، می‌توان از انحطاط سیستم عصبی جلوگیری کرد و شاهد بهبود قابل ملاحظه‌ای بود.
در حال حاضر چارچوب تشخیصی موثری برای پیش بینی بیماری وجود ندارد و آزمایش خون، پت اسکن، آزمون‌های چشم و آزمایش‌های بویایی می‌تواند کاهش عملکرد شناختی را در مراحل اولیه تشخیص دهند. محققان همواره به دنبال نشانگرهای زیستی مورد تایید برای پیش‌بینی و تشخیص بیماری بوده اند تا بتوانند بیماری را سال‌ها قبل از بروز علائم اولیه تشخیص دهد.
محققان دانشگاه جان هاپکینز اطلاعات پزشکی مربوط به ۲۹۰ داوطلب پر خطر را به مدت ۲۰ سال مورد بررسی قرار دادند. این افراد هر ساله تحت آزمون‌های شناختی، اسکن مغزی و آزمایش مایع مغزی نخاعی قرار گرفتند. از میان این افراد ۸۱ نفر با علائم آلزایمر یا اختلال شناختی ضعیف تشخیص داده شدند و تمام آزمایش‌های پزشکی و شناختی آنان مورد بررسی مجدد قرار گرفت.
بررسی تصاویر MRI نشان داد سه تا ۹ سال قبل از بروز هر گونه علائم اولیه اختلال شناختی، حجم بخشی از مغز به نام لوب گیجگاهی کاهش می‌یابد. بخشی از مهمترین مسئولیت‌های این بخش درک زبانی، ذخیره اطلاعات جدید و پردازش اطلاعات حواس شنوایی و بویایی است.
آنچه در این مطالعات جالب‌تر بود، نشانگرهای زیستی موجود در مایع مغزی نخاعی بود. این مطالعه نشان می‌دهد میزان نوعی پروتئین به نام پروتئین تاو که از دلایل عمده آلزایمر است، در مایع مغزی نخاعی افزایش می‌یابد. این نشانگر زیستی حدود ۳۰ سال قبل از بروز هرگونه اختلال شناختی قابل تشخیص و شناسایی است. پروتئین‌های دیگری به نام بتا آمیلوئید و فسفریلیت تاو نیز ۱۰ تا ۱۵ سال قبل از بروز علائم قابل شناسایی است.
با بررسی این علایم می‌توان بیماری را سال‌ها قبل پیش‌بینی کرد و راهکارهای درمانی موثری را به کار برد.
طبق گزارش سازمان جهانی بهداشت اکنون آلزایمر مهمترین دلیل از کار افتادگی سالمندان در سراسر جهان است.
نتایج این مطالعه در نشریه Frontiers in Aging Neuroscience منتشر شده است.
- 11
- 2
