به گزارش ایرنا از پایگاه خبری ساینس‌دیلی، این امولسیون‌ها شباهت زیادی به مخلوط روغن و سرکه درون سس سالاد دارند که هنگام تکان دادن ظرف حاوی آن، درون یکدیگر معلق می‌شوند. البته ذرات معلق درون نانوامولسیون‌ها بسیار کوچک‌تر هستند.
ابعاد بسیار کوچک قطرات معلق در این نانوامولسیون موجب پایداری آن برای مدتی بیش از یک سال می‌شود. محققان به منظور نشان‌دادن قابلیت‌های این نانوامولیسون توانستند مولکول‌های ایبوپروفن را به درون نانوامولسیون وارد کنند.
همچنین محققان توانستند روش جدیدی را برای تبدیل سریع نانوامولسیون به یک ژل در دمای بدن (۳۷ درجه سانتیگراد) بیابند که برای تولید موادی با قابلیت دارورسانی از طریق پوست و تزریق کاربرد دارد.
نانوامولسیون‌ها که حاوی قطراتی با قطر کمتر از ۲۰۰ نانومتر هستند، به دلیل پایداری بالا و نسبت بالاتر سطح به حجم که در ترکیباتی مانند داروها یا کرم‌های ضدآفتاب، امکان انتقال بار بیشتری از مواد فعال را فراهم می‌کند، مطلوبیت دارند.
محققان دریافتند با تغییر اندازه قطرات امولسیون و میزان تمرکز و ساختار پلیمرهای موسوم به Pluronics که به امولسیون اضافه کردند، می‌توان خصوصیات ژل به دست آمده از جمله دمای تبدیل امولسیون به ژل و میزان کش‌سانی آن را کنترل کرد.
گزارش کامل این تحقیقات در نشریه Nature Communications منتشر شده است.
- 11
- 2
