به گفته سیف: نخستین مطالعه شناگر ما با موفقیت نشان داد که ربات الگوبرداری شده از سلول های اسپرم حقیقتا میتوانند شنا کنند. این نسل از ربات های یک دم( تک نوار) از بافت قلبی استفاده ميکنند که به خودی خویش می تپد ولی نمی توانند محیط را احساس کنند یا تصمیمی بگیرند.
پژوهشگران در مطالعه جدیدی که در کلکسیون مقاله ها آکادمی علوم( PNAS) و به سرپرستی سیف به چاپ رسیده بود، نسل جدیدی از رباتهای دو دم( دو نوار) را که از بافت عضله اسکلتی تحریک شده توسط سلول های عصبی نیرو میگیرد تشریح کردند. نورون های استفاده شده در آن دارای خصوصیت های اپتوژنتیک هستند، که به محض قرار گرفتن در معرض نور براي بکار انداختن ماهیچه های تحریک شده میشوند.
به گفته سیف، در محیط کشت سلولی نورون های اپتوژنتیک، بافت عضله قرار داده گردید و نورون ها به طرف عضله حرکت کردند و اتصالات عصبی- عضلانی و شناگر به خودی خود تشکیل شدند. او همچنين ادامه داد، به خاطر دستیابی و تعيين این که کدامیک از خصوصیت های فیزیکی به سریعترین و کارآمدترین حرکت و شنا منجر ميشود از مدل های محاسباتی استفاده کردیم.
پژوهشگران امیدوارند این پیشرفت بتواند منجر به توسعه سیستم های زنده مهندسی چند سلولی با توانایی پاسخ عاقلانه به علامت های محیطی شود. چنين سیستم هایی کاربرد زیاد در علوم مهندسی زیستی و تکنولوژی ماده های خود ترميم کن خواهد داشت.
- 11
- 2
