کمبود یک پروتئین در مغز جوانان مبتلا به اوتیسم

به گزارش ایسنا و به نقل از مدیکال اکسپرس، محققان بیمارستان عمومی ماساچوست( MGH) با استفاده از فناوری تصویربرداری توسعه یافته نشان دادند که مغز مردان جوان مبتلا به اخلال طیف اوتیسم( ASD) از پروتئین کمتری بهره مند است که بنظر میرسد در التهاب و سوخت وساز نقش مهمی دارد.

این کشف شگفت انگیز که امروز در مجله Molecular Psychiatry منتشر شده است، بینش مهمی از ریشه احتمالی اختلال طیف اوتیسم( ASD) ارائه می دهد که از هر ۵۹ بچه یک نفر را تحت تأثیر قرار می دهد.

اختلال طیف اوتیسم یا ASD نوعی اخلال رشد است که در ابتدای کودکی بروز می کند و با مشکل در برقراری رابطه و تعامل با دیگران مشخص می شود. در حالیکه علل آن ناشناخته است، شواهد، ASD را به التهاب بافت مغز یا التهاب عصبی مرتبط می کند. یکی از علائم عصبی التهاب سطح بالای ماده ای به نام پروتئین ترانسفورماتور( TSPO) است که با استفاده از توموگرافی انتشار پوزیترون( PET) و تصویربرداری از رزونانس مغناطیسی آناتومیک( MRI) میتوان اندازه گیری کرد.

دکتر" نیکول زورچر" سرپرست این مطالعه نخستین کسی بود که از نسل جدیدی از ردیاب های PET استفاده کرد که TSPO را در مغز اشخاص مبتلا به ASD دقیقتر تشخیص داد.

در این مطالعه، زورچر و همکارانش مغز ۱۵ مرد بالغ با سن متوسط ۲۴ سال ابتلا به ASD را اسکن کردند. پژوهشگران برای مقایسه، مغز ۱۸ فرد سالم را که از نظر سنی وضعیت مشابهی داشتند، اسکن کردند و می خواستند اسکن ها سطح یا میزان بیان TSPO را در اشخاص دارای ASD نشان دهد.

" زورچر" می گوید:اسکن ها نشان داد که مغز مردان مبتلا به ASD دارای سطح TSPO پایین تری نسبت به افراد سالم است. در واقع ، مردانِ دارای شدیدترین علائم ASD کم ترین میزان بیان TSPO را نشان می دهند.

او ادامه داد:زمانی که آزمایشات چند ماه بعد تکرار شد، این کماکان ادامه داشت. مناطقی از مغز که بیان TSPO در آن ها کم است، در پژوهش های قبلی با ASD مرتبط بوده اند و اعتقاد بر این است که ظرفیت های اجتماعی و شناختی مثل پردازش احساسات، ابراز احساس از چهره، همدلی و رابطه با دیگران را کنترل می کند. اینک ما می دانیم که این مناطق از مغز درگیر اوتیسم هستند.

" زورچر" خاطرنشان می کند اکنون مشخص شد که TSPO بیش از آنکه به عنوان نشانگر التهاب عمل کند، می تواند بیانگر ASD باشد.

او می گوید:این پروتئین چند نقش پیچیده دارد و بعضی از آن ها در واقع سلامت مغز را ارتقاء می دهند. به طورمثال ، میزان مناسب از TSPO برای عملکرد طبیعی میتوکندری که منبع قدرت در سلول هایی هستند که انرژی تولید می کنند، الزامی است. تحقیقات اولیه، عملکرد ناقص میتوکندریای سلول های مغزی را به ASD مرتبط کرده است.

حالا" زورچر" و همکارانش تصمیم دارند مغز جان باختگان را با هدف تعیین اینکه سلول های مغزی در افراد مبتلا به ASD اخلال عملکرد میتوکندری را تجربه می کنند بررسی کنند.

" زورچر" می گوید:مطالعه ما فرضیه های جدیدی ایجاد نموده است که اینک باید بررسی شوند و کارهای بیشتری باید انجام شود.

اوتیسم یا درخودماندگی، نوعی اختلال رشدی( از نوع رابطه اجتماعی) است که با رفتارهای ارتباطی و کلامی غیرطبیعی معلوم می شود. علائم این اخلال تا قبل از سه سالگی بروز می کند و دلیل اصلی آن هنوز ناشناخته است. به افردی که این اختلال را دارند اوتیستیک یا درخودمانده گفته می شود. این اخلال در پسران رایج تر از دختران است. وضعیت اقتصادی، اجتماعی، سبک زندگی و سطح تحصیلات والدین نقشی در بروز اوتیسم ندارد.

این اختلال بر رشد طبیعی مغز در حیطه تعاملات اجتماعی و مهارت های ارتباطی تأثیر می گذارد. خردسالان و بزرگسالان مبتلا به اوتیسم، در ارتباطات کلامی و غیرکلامی، تعاملات اجتماعی و فعالیت های مربوط به بازی، مشکل دارند. این اختلال، ارتباط با سایرین و دنیای خارج را برای آنان مشکل می سازد. در برخی موارد، رفتارهای خود آزارانه و پرخاشگری هم دیده می شود. در این اشخاص، حرکات تکراری( دست زدن، پریدن) و پاسخ های غیرمعمول به افراد، علاقه به اشیاء یا مقاومت در مقابل تغییر هم دیده می شود. امکان دارد در حواس پنج گانه( بینایی، شنوایی، بساوایی، بویایی و چشایی) هم حساسیت های غیرمعمول دیده شود.

هسته مرکزی اختلال در اوتیسم، اخلال در ارتباط است. از هر ۵۹ تولد زنده در جهان، یک نفر مبتلا به اوتیسم است. کارشناسان، زندگی ماشینی و عوامل ناشی از آن مثل اضطراب را در سیر صعودی ابتلا به این بیماری دخیل می دانند. نتیجه یک مطالعه نشان می دهد زنان دارای اضافه وزن زیاد و مبتلا به دیابت، در صورتی که حامله شوند، بیش از مادران سالم با احتمال تولد نوزاد اوتیستیک رو به رو خواهند بود.