به گزارش ایرنا و به نقل از پایگاه خبری ساینس دیلی، آب سیاه به علت اخلال در جریان خون اعصاب بینایی به وجود می آید و به مرور زمان پیشرفت می کند. این عوارض زمانی اتفاق می افتد که فشار مایع داخل چشم فزونی یابد و این مایع آن گونه که باید در چشم گردش نکند. بطور طبیعی بین قرنیه و عدسی چشم مایعی به نام زلالیه وجود دارد که از مویرگ ها ترشح می شود و تامین کننده مواد غذایی و اکسیژن برای عدسی و قرنیه است و از طرفی مواد زائد را از روش خون دفع می کند.
طبق این گزارش، زلالیه همراه با زجاجیه فشار درونی چشم را ثابت نگه می دارد و شکل کروی چشم را حفظ می کند. در صورتی که در تصفیه زلالیه اختلالی بوجود آید و مایع به همان سرعتی که ترشح می شود بازجذب نشود، فشار چشم افزایش می یابد و عارضه آب سیاه رخ می دهد. علاوه بر عوامل ارثی، عفونت شدید چشم، ماده های شیمیایی، بیماری های التهابی و انسداد عروق خونی درون چشم هم از عوامل غیر رایج آب سیاه هستند. بیماری آب سیاه معمولاً هر دو چشم را تحت‌تأثیر قرار می دهد؛ ولی امکان دارد در یک چشم شدیدتر باشد.
پژوهشگران برای تقلیل فشار چشم بیماران مبتلا به گلوکوم راهکاری اندیشیده اند و یک لوله کوچک در چشم مدل های حیوانی، ایمپلنت کرده اند. این لوله به یک حسگر و منبع فشار متصل می شود. منبع فشار از روش یک میکروپمپ یا محفظه، مایع را به درون چشم تزریق می کند و سنسور، فشار را اندازه گیری می کند. این لوله بگونه ای درون چشم قرار می گید که با پلک زدن و حرکت چشم، از چشم خارج نمی شود و در جای خود ثابت است. با استفاده از این شیوه میتوان فشار چشم را در بیماران بطور مستمر کنترل و تنظیم کرد.
نتایج این مطالعه در نشریه Scientific Reports منتشر شده است.
- 9
- 3
