محققان آمریکایی در پژوهش جدید خود، به بررسی دو گزینه درمانی پرداختند که میتوانند برای کمک به یاران مبتلا به کووید- ۱۹ مؤثر باشند.
به گزارش ایسنا و به نقل از وب سایت رسمی دانشگاه ویرجینیای غربی، زمانی که حال بیماران مبتلا به کووید- ۱۹ وخیم می شود، بزرگ ترين خطری که آن ها را تهدید می کند، از کار افتادن ریه (Lung) ها است. درصورتی که ریه ها بدرستی کار نکنند، خون نمی تواند اکسیژن کافی را به مغز، کبد و اندام دیگر برساند.
پژوهشی که در "دانشگاه ویرجینیای غربی" (WVU) انجام گردیده است، نشان می دهد که دستگاه موسوم به "اکسیژناسیون غشایی برون پیکری" (ECMO) میتواند برای درمان بسياري از بیماران مبتلا به کووید- ۱۹ کارامد باشد ولی کارآیی این دستگاه برای بیماران مسن که به بیماری های دیگری نیز مبتلا هستند و عملکرد قلب آن ها نیز قوی نیست، کم تر است.
دستگاه ECMO، خون بیمار را از بدن او خارج می کند، آن را با اکسیژن اشباع می کند و سپس خون اشباع شده با اکسیژن را به بدن بازمی گرداند. ECMO با این کار به ریه ها و گاهی اوقات قلب، امکان استراحت و ترمیم می دهد. زمانی که ونتیلاتورها نمی توانند کارآیی کافی داشته باشند، دستگاه ECMO میتواند به زنده نگه داشتن بعضی از بیماران کمک کند.
محققان در این پروژه، ۳۲ بیمار مبتلا به کووید- ۱۹ را که عملکرد ریه آن ها به شدت در معرض خطر قرار داشت و از ECMO استفاده می کردند، مورد بررسی قرار دادند.
موقع بررسی ها ، ۲۲ نفر از بیماران نجات یافتند که ۱۷ نفر باید استفاده از ECMO را ادامه می دادند و تنها پنج نفر توانستند ECMO را کنار بگذارند.
این پنج بیمار، یک شباهت جالب با یکدیگر داشتند. تمامی آن ها نوعی ECMO را مورد استفاده قرار دادند که فقط از ریه ها محافظت میکرد نه از قلب. هیچکدام از بیمارانی که ECMO هم از ریه ها و هم از قلب آن ها محافظت میکرد، نتوانستند دستگاه را با موفقیت کنار بگذارند. شاید دلیل این موضوع، این باشد که حال این بیماران از ابتدا وخیم تر بود و عملکرد قلب آن ها نیز در معرض خطر قرار داشت.
"جرمیا هایانگا" (Jeremiah Hayanga)، از محققان این پروژه اظهار‌کرد: میزان زنده ماندن در بیمارانی که مشکل آن ها تنها به ریه محدود می شد، بیشتر بود ولی بیمارانی که هم عملکرد ریه و هم عملکرد قلب آن ها مشکل داشت، کم تر نجات پیدا کردند.
همینطور محققان متوجه شدند بیمارانی که زیر ۶۵ سال بودند و بیماری های پیش زمینه کمتری داشتند، بهتر از بیماران مسن‌تر با بیماری های پیش زمینه توانستند درمان با ECMO را پشت سر بگذارند.
هایانگا ادامه داد: پژوهش پیشین ما نشان داده بود که میزان زنده ماندن در بیماران بالای ۷۰ سال که از ECMO استفاده می کنند، بصورت چشمگیری کم تر است. دلیل این موضوع میتواند بیماری های پیش زمینه آن ها باشد. در هر حال، سازمان جهانی "ELSO"، سن منع مصرف این دستگاه را ۶۵ اعلام کرد. بدین ترتیب بیمارانی که سن آن ها بیشتر است، باید مورد ارزیابی دقیق قرار بگیرند تا مطمئن شوند که در معرض خطر نیستند.
استروئید
نکته مهم دیگر برای نجات بیماران، به کار بردن نوعی لیپید موسوم به "استروئید" (Steroid) است. چهار نفر از پنج بیماری که دستگاه را با موفقیت کنار گذاشتند، استروئید را بصورت وریدی دریافت کرده بودند. این نتیجه کاملاً متناقض با یافته های پژوهش هایی است که ابتدا در کشور چین انجام گرفتند و نشان دادند که ممکن است ضرر استروئید بیش از فایده آن باشد.
باید به این نکته توجه داشت که هرچند پژوهش نشان می دهد بیماران جوان تر و سالم تر مبتلا به کووید- ۱۹، بهتر به ECMO واکنش نشان می‌دهند و بیشتر نجات پیدا می کنند ولی به این معنا نیست که هرگز امکان نجات بیماران دیگر با ECMO وجود ندارد.
این پژوهش، در مجله "ASAIO Journal" به چاپ رسید.
- 15
- 5
