پژوهشگران با استفاده از نوعی پروتئین، DNA و RNA، نانوحاملی ساختند که دارو را تنها در سلول های بیمار رهاسازی می کند.
به گزارش ایرنا به نقل از ستاد ویژه توسعه فناوری نانو، بیشتر داروها عوارض جانبی ناخواسته دارند، یکی از دلایل عوارض داروها این است که آن ها علاوه بر سلول های بیمار، به سلول های سالم نیز می رسند و آن ها را تحت‌تأثیر قرار می دهند.
محققان دانشگاه صنعتی مونیخ با همکاري محققانی از مؤسسه سلطنتی KTH در استکهلم، یک نانوحامل پایدار برای داروها ساختند. این نانوحامل از ساز و کاری پیروی می کند که دارو فقط در سلول های بیمار رهاسازی شود.
این گروه تحقیقاتی با هدایت الیور لیلهگ، استاد بیومکانیک دانشگاه مونیخ با همکاري توماس کروزیر از KTH اقدام به ساخت این نانوحامل کردند.
به اعتقاد لیلهگ حامل های دارو به تمام سلول ها وارد میشوند، این در حالیست که فقط سلول های بیمار باید پذیرای این نانوحامل ها باشند. از این رو، نانوحامل جدیدی طراحی و ساخته شده است.
این گروه نشان دادند که این نانوحامل در سیستم های مدل تومور در محیط کشت، از ساز و کار از پیشین تعیین شده برخوردار است.
در این پروژه، محققان ابتدا اجزاء فعال را بسته بندی کردند. برای این کار آن ها از «موسین» استفاده کردند که بخش اصلی موجود در مخاط غشاءهای دهان، معده و روده است.
موسین دارای یک پروتئین زمینه است که مولکول های شکر روی آن قرار گرفته اند. از آنجایی که موسین ها در بدن به صورت طبیعی وجود دارند، در نتیجه ذرات آزاد موسین میتوانند توسط سلول ها شکسته شوند.
قسمت مهم دیگر این بسته، DNA است که بطور طبیعی در بدن وجود دارد. پژوهشگران به صورت مصنوعی ساختارهای DNA ساختند که دارای ویژگی تمایل به اتصال شیمیایی با موسین است. اگر گلیسرول به این سیستم دارای اجزاء فعال و مولکول دی ان ای (DNA) اضافه شود، پایداری موسین کاهش می یابد و آن ها تا میشوند و اجزاء فعال را محصور می کنند. رشته های DNA به یکدیگر متصل شده و ساختار تثبیت می شود.
این ذرات تثبیت شده با DNA فقط با کلید مناسب قابل باز شدن هستند. برای این کار پژوهشگران از میکرو RNA استفاده کردند. این میکرو RNA ها با اتصال به DNA باعث کاهش ثبات ساختار می شوند.
- 15
- 6
