به گزارش مهر، پژوهشگران دانشگاه کالیفرنیا متوجه شدند که واکنش ایمنی فرد به کروناویروس (Coronaviruses) ممکن است توسط مجموعه ای از ژن های متغیر موسوم به MHC که پروتئین های سطح سلول را برای سیستم ایمنی تطبیقی کد می کنند، محدود شود. این یافته میتواند توضیح دهد که چرا ایمنی کووید۱۹ در هر فرد متفاوت است.
آنتی بادی های خنثی کننده ظرف دو هفته بعد از عفونت کووید۱۹ ایجاد می شوند ، ولی دوام و شدت آن ها میتواند طبق هر فرد مختلف باشد که همین موضوع نگرانی های را در خصوص احتمال ایمنی طولانی مدت و اثربخشی واکسن های کووید۱۹ را به وجود می آورد.
پژوهشگران در این مطالعه به بررسی نحوه تعامل MHC با دو نوع لنفوسیت یا سلول ایمنی موسوم به T و B پرداختند.
« ماریزیو زانتی»، سرپرست تیم تحقیق، در این باره می گوید:« سیستم ایمنی بدن با تولید آنتی بادی هایی با هدف رهگیری و خنثی سازی پاتوژن، به عوامل بیماری زای مهاجم پاسخ می دهد. تولید آنتی بادی علیه پروتئین ها نیاز به همکاری مفید بین لنفوسیت T و لنفوسیت B دارد که هر دو باید توالی های آنتی ژنی مجاور را که توسط MHC روی سلول های B آغاز شده است تشخیص دهند. MHC به عنوان رابط بین لنفوسیت های T و B در این فرایند عمل می کند.»
بر اساس این استدلال، محققان با محاسبه تمام قطعات احتمالی پروتئین سنبله RBM، که محرکی هم برای واکنش ایمنی انسان و هم فعالیت واکسن در ارتباط با بیش از ۵۰۰۰ مولکول مختلف MHC در جمعیت جهانی انسان ها است، به بررسی آنها پرداختند.
پژوهشگران دریافتند که میانگین تمایل MHC به نمایش پپتیدهای مشتق شده از RBD کم است. با توجه به اینکه پیوند MHC یک اندازه گیری غیرمستقیم از احتمال فعال شدن سلول T و تحریک لنفوسیت B در تولید آنتی بادی علیه RBM است، پژوهشگران به این نتیجه رسیدند که تولید آنتی بادی های خاص RBM میتواند به دلیل عدم هماهنگی این بخش ویروس به MHC متوقف شود.
به گفته پژوهشگران، این روند میتواند منجر به واکنش های ضعیف تر آنتی بادی خنثی کننده شود.
- 10
- 1
