رزمایش سه جانبه و مشترک ایران، روسیه و چین طی روزهای گذشته در منطقه شمال اقیانوس هند برگزار شد و یگان‌هایی از نیروهای دریایی سه کشور به مدت ۳ روز به انجام تمرینات و مانورهای مشترک در حوزه امداد و نجات و مقابله با تروریسم دریایی پرداختند.
این رزمایش که انجام آن در تاریخ نیروی دریایی جمهوری اسلامی ایران بی‌سابقه بود، با محوریت نیروی دریایی ارتش صورت گرفت و بازتاب‌های زیادی در رسانه‌های داخلی و خارجی داشت.
بخش‌های مهم گفتگوی امیر خانزادی را در این باره به نقل از تسنیم بخوانید:
در این رزمایش چند نکته حائز اهمیت وجود دارد، اول اهمیت شرکت کنندگان در این رزمایش بود. به طور مثال روسیه در جهان دوقطبی همواره یکی از قطب‌های مهم اثرگذار و بازیگر جدی در عرصه بین‌المللی بود و به لحاظ مقیاس عملکردی، یک بازیگر استراتژیک محسوب می شود.
از طرف دیگر، کشور چین بود که امروز دیگر باید گفت بزرگترین اقتصاد جهان است و حرکت پرشتابی در عرصه دیپلماسی دفاعی و توسعه نیروهای نظامی داشته توجه ویژه‌ای به مقوله دریاها دارد.
هر دو این کشورها عضو شورای امنیت سازمان ملل -یعنی جایی که آمریکا تلاش می‌کند قطعنامه‌ای علیه سایر کشورها به تصویب برساند یا فشارهای را به کشورهای مختلف وارد کنند- هستند و حق وتو دارند.
شما می دانید تا زمانی که کشورها در روابط اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و توسعه‌ای به یک فهم مشترک نرسیده باشند، نظامیانشان نمی‌توانند در کنار یکدیگر قرار گیرند چه برسد به این که یک رزمایش با این سطح از اهمیت را اجرا کنند.
آمریکایی‌ها تلاش می‌کردند تا این رزمایش برگزار نشود و به چین و روسیه فشار وارد می‌کردند که در این رزمایش شرکت نکنند. اما علیرغم این فشارها دیدیم که این کشورها با تجهیزات به روز خود حضور پیدا کردند و این موضوع هم بازتاب‌های فراوانی در رسانه‌های بین المللی داشت.
ما وقتی در حال برنامه ریزی برای اجرای این رزمایش بودیم، در فضای دیپلماسی نظامی، منطقه‌ای و جهانی می‌دیدیم که از جهات مختلف فشارهایی را وارد می‌کنند و رفت و آمدهای ما را زیر نظر دارند. همکاری‌ها و موافقتنامه‌هایی که امضا می‌کردیم را هم رصد می‌کردند و اظهارنظرهای خاصی انجام می‌شد که نارضایتی خود را به طرف‌های برگزار کننده این رزمایش اعلام می‌کردند که از برگزاری آن راضی نیستند.
آنها حتی پای خود را فراتر گذاشتند و طبق اخبار و اطلاعاتی که ما داریم، جلساتی را به صورت محرمانه برگزار کردند و در آن جلسه حرف‌های خاصی زدند که که همه تلاش خود را بکنند تا این رزمایش برگزار نشود، یا اگر برگزار شد، سطح آن پایین باشد و یا بازتاب آنچنانی نداشته باشد، غافل از اینکه این سه قدرت بزرگ منطقه‌ای و جهانی همینکه در کنار هم باشند -حتی اگر گلوله‌ای از سلاح های آنها خارج نشود و یا حتی تمرین تاکتیکی خیلی معنادار هم انجام ندهند- آن خط کشی پررنگ را ترسیم کرده‌اند و این کارکرد خودش را در حوزه بین الملل حتماً خواهد داشت.
(درباره پیشنهاد برگزاری رزمایش): کشور پیشنهاد دهنده روسیه بود و ما هم استقبال کردیم. ضمن اینکه امسال در دو دیداری که با فرماندهان سایر نیروها داشتیم، در خصوص این موضوع گفتگو کرده‌ایم و آنها نیز اعلام آمادگی کردند که یک همچنین رزمایشی را در آنجا برگزار کنیم.
ما تمرین‌های نظامی که در این مناطق انجام می‌شود را معنادار نمی بینیم، اگرچه آمریکایی‌ها هرچند وقت یکبار چندتا از این کوتوله‌ها را به دنبال خودشان راه می اندازند و تمرینی را در آنجا به نمایش می‌گذارند و بعد هم می‌گویند چه کردیم و چه کردیم ولی در واقعیت هیچ اتفاقی نمی‌افتد و هیچ چیزی هم وجود نداشته است.
امروزه تمام کشورهای دنیا وقتی می‌خواهند با یکدیگر یک تمرین دریایی را برگزار کنند ابتدا می‌روند به سراغ کتابی که ناتو آن را تحت عنوان "ای تی پی" طراحی کرده است. این کتاب تاکتیکی کشورهای هم پیمان است و دیگران هم از زبان، کدها و واژه‌های آن استفاده می‌کنند تا به یک زبان مشترک برسند.
وقتی ما در داخل کشور خودمان یک تمرین مشترک را انجام می‌دهیم همه همزبان هستند، نیروی هوایی، زمینی، دریایی، پدافند، ارتش و سپاه همه همزبان هستیم و تمام کدهای تاکتیکی به زبان خودمان است و به صورت روان ارتباط تاکتیکی برقرار می‌شود و با تنها یک کُد، یک عملیات بزرگ را معنادار می‌کنیم. وقتی یک عدد را به زبان می آوریم مشخص می شود که چه اقداماتی باید انجام دهیم.
حالا در این رزمایش شما تصور کنید که سه کشور ایران، روسیه و چین به زبان فارسی، روسی و چینی که زبان‌های سختی هم هستند صحبت می‌کنند. چطور می‌شود افسران و کارکنان ناوشکن‌هایی که در این رزمایش حضور دارند پشت مدارهای مخابراتی، هر کدام به زبان خودشان صحبت کنند و بفهمند چه می خواهند بگویند و تازه کدهای تاکتیکی نیز استفاده کنند؟
این برای ما خوب نبود که برویم و از کتاب کشورهای هم پیمان استفاده کنیم. لذا قبلاً هم در جلسه‌هایی که در قالب اجلاس فرماندهان نیروهای دریایی اقیانوس هند شکل می‌گرفت، ما این مسئله را اعلام کرده بودیم. حتی هندی‌ها هم معتقد بودند که کشورهای این منطقه باید از یک پابلیکیشن تاکتیکی که زبان مشترک داشته باشد استفاده کنند.
ما این نقیصه را سالها بود که احساس می‌کردیم و شاید یکی از دلایلی که می‌خواستیم رزمایش انجام بدهیم و نمی‌توانستیم، این بود که نمی‌دانستیم که در دریا چگونه مکالمه کنیم. در واقع یکی از این اشکالات همین زبان مشترک بود. بالغ بر ۱۲ ماه طول کشید که با استفاده از ظرفیت‌های پیشکسوتان عزیز، این زبان تاکتیکی را طراحی کردیم. امروز ما یک کتابی به زبان انگلیسی در اختیار داریم که همه کشورهای منطقه برای انجام عملیات تاکتیکی می‌توانند از آن استفاده کنند و همان کتاب را در رزمایش مشترک ایران و روسیه هم بکار بردیم.
باید هر چه سریعتر آمریکا را بیرون کنیم. ان شاءالله این اتفاق هم به زودی خواهد افتاد و از ابعاد مختلف نیز این موضوع در حال شکل گرفتن است.
امروزه بسیاری از کشورها که نیازمند نفت این منطقه هستند، متوجه شدند که هرگونه ملحق شدن به این ائتلاف ممکن است موجب ناامنی شود. هر عقل سلیمی خیلی زود متوجه این موضوع می شود که این ائتلاف دروغین است و نباید به آن ملحق شود به همین خاطر است که به غیر از آنهایی که در طول تاریخ در این منطقه ظلم کرده‌اند و سرمایه کشورهای منطقه را چپاول کرده‌اند و همواره تخم نفاق و واگرایی و دشمنی را در این منطقه پاشیده‌اند کرده‌اند وارد این اتلاف نشدند. این کشورها آمریکا، انگلیس و رژیم اشغالگر قدس هستند البته رژیم‌صهیونیستی را ما اصلاً در محاسباتمان به حساب نمی‌آوریم اگرچه مراقبش هستیم اما به حساب نمی آوریم، مابقی نیز اصلاً موضوع قابل محاسبه نیستند.
هزینه یک ناو هواپیمابر حدود یک میلیون دلار در ماه است، آنها ۵ هزار نفر نیرو در این منطقه به کار گرفته‌اند که هیچ دستاوردی برای آنها ندارد، این کار آنها برای نمایش و یک اقدام دروغین است. اینکه می‌گویند می‌خواهیم امنیت را برقرار کنیم دروغ است در حالی که منطقه خودش دارای امنیت است.
الان هر ناو هواپیمابری که می‌آید، ۳۰۰ مایل از مرزهای جمهوری اسلامی ایران فاصله دارد، آنها اینهمه امکانات را معطل خودشان کرده‌اند و قطعاً این فشار زیادی روی آمریکایی‌ها و انگلیسی‌ها می‌آورد و هزینه زیادی را نیز پرداخت می‌کنند و دیگران تمایل ندارند هزینه این بازی دروغین را بپردازند. به همین خاطر هیچ کشوری در ائتلاف آنها حضور پیدا نمی‌کند.
- 15
- 3
