جنجال «پویول و صدا و سیما» به مجلس رسید

دلواپسی دلواپسان هیچ‌حد و مرزی ندارد. بسیاری بر این عقیده هستند که جریان دلواپس در مسائل مربوط به سیاست خارجی حساسیت دارد، اما بر اساس شواهد این جریان در تمام حوزه‌ها دخالت و اعمال نظر می‌کند. از مباحث اجتماعی، اقتصادی، سیاست داخلی تا فرهنگ و ورزش همه در حیطه فعالیت دلواپسان قرار دارند. این‌ روزها جریان دلواپس روزهای پر مشغله‌ای را می‌گذراند که به موازات اعمال نظر در سیاست خارجی و داخلی، برنامه‌ریزی برای تنش‌آفرینی و پهن کردن طومار در صحن علنی مجلس، از حوزه‌های فرهنگی و ورزشی غافل نشود.

از جمله اقدامات دلواپسان در حوزه فرهنگ و هنر آن بود که پس از رایزنی‌های وزارت امورخارجه و وزارت ارشاد ریچارد کلایدرمن، موسیقیدان و پیانیست شناخته شده به منظور اجرای چند برنامه به ایران دعوت شد، اما این دعوت با انتقاد شدید رسانه‌های دلواپس همراه بود. کلایدرمن در بدو ورود خود به ایران گفت: همیشه و در هر شرایطی تنها برای عشق و صلح جهانی موسیقی‌ ساخته‌ و نواخته‌ام و احساس افتخار می‌کنم که در ایرانم و برای اولین بار برای ایرانی‌های مهمان‌دوست می‌توانم بنوازم. او همان‌طور که پیش‌‌تر وعده داده بود در نخستین اجرای خود در روز جمعه «سرود ‌ای ایران» را به اجرا در آورد.

پیانیست ۶۴ ساله

همه ایرانیان دوستدار شعر و قطعه موسیقایی «ای‌ایران» هستند. کلایدرمن پیش از این در باره نواختن آهنگ سرود «ای ایران» گفته بود: می‌دانم که مردمی‌ترین سرود ایرانی‌ها، همین «ای ایران» است. اولین‌ بار که به آن گوش دادم، حس عجیبی وجودم را فرا گرفت. همان زمان تصمیم گرفتم ضمن تنظیم دوباره آن برای ساز پیانو، خود را بیش از پیش به حافظه شنیداری مردم ایران و خاطرات آنها نزدیک کنم. با این حال دلواپسان و رسانه‌های وابسته به این جریان این پیانیست را جزو حامیان رژیم صهیونیستی خوانده و از نهادهای امنیتی خواست، با «عواملی» که موجب برگزاری کنسرت او شده‌اند برخورد کنند.

شاید مهم‌ترین مساله این باشد که ناهماهنگی مسئولان ذیربط با جریان‌های دلواپس است که مشکلاتی از این قبیل را به وجود می‌آورد! دلواپسان باید روزی به این نکته واقف شوند که مخالفت‌های آنها با تصمیم‌گیری‌هایی در سطح وزارتخانه، در منظر جهانیان تنها نشانه‌ای از ناهماهنگی در مدیریت عالی کشور است. ریچارد کلایدرمن از برجسته‌ترین و محبوب‌ترین پیانیست‌های جهان به شمار می‌رود. او از سال ۱۹۷۷ آلبوم‌های پی‌در‌پی انتشار داد و بعد از برپایی اولین کنسرت بین‌المللی خود در شهر وین اتریش هر‌ساله با انتشار دو تا سه آلبوم جدید به اجراهایی در سراسر جهان پرداخت. از سال ۱۹۷۹به بعد او هر‌ساله تقریبا ۲۰۰ روز را در تورهای جهانی به برگزاری کنسرت برای هوادارانش در اقصی نقاط دنیا می‌پردازد.

مدیریت ملوک‌الطوایفی

قبل از این ماجرا حضور کارلوس پویول همزمان با مسابقه ایران- اسپانیا در ویژه ‌برنامه «۲۰۱۸» قطعی شده بود، اما خبری از حضور این بازیکن سابق تیم اسپانیا نشد. كاپیتان سابق بارسلونا، به تهران آمده بود و آماده بود تا بازی ایران-اسپانیا را برای فوتبال دوستان کشورمان تحلیل كند اما ناگهان در فضای مجازی اخباری منتشر شد كه پویول اجازه حضور در تلویزیون را ندارد و این برنامه منتفی است.

لغو حضور کارلوس پویول در برنامه ۲۰۱۸ واکنش‌های زیادی به‌همراه داشت تا آنجا که علی مطهری نماینده مجلس در نامه‌ای به رئیس صداوسیما اعتراض خود را نسبت به عملکرد این سازمان اعلام کرد و نوشت: ماجرای دعوت از کارلوس پویول کارشناس و بازیکن سابق تیم ملی فوتبال اسپانیا برای شرکت در برنامه جام‌جهانی شبکه ۳ در آستانه بازی ایران و اسپانیا و سرانجام لغو آن پس از اعلام در آن برنامه، نشانه حکومت ملوک‌الطوایفی و یا فرمانبری از بیرون در آن سازمان است.

توجیه این خطا با صرفه‌جویی در هزینه، آن هم هزینه‌ای که توسط بخش خصوصی پرداخت شده بود قابل قبول نیست. این در حالی است که مهمان نیز وارد کشور شده و در هتل محل اقامت خود در انتظار ورود به صداوسیما بود.نظیر این اتفاق در لغو پخش مصاحبه مرحوم ناصر ملک‌مطیعی رخ داد که در حالی که همه چیز هماهنگ شده بود تا مصاحبه این پیرمرد ۸۸‌ساله که در آن از انقلاب اسلامی و رزمندگان اسلام تمجید کرده بود با اعلام قبلی پخش شود، ناگهان از بیرون سازمان دستور رسید که پخش نشود و این امر آثار منفی برای کشور داشت.

فراتر از حد تصور

نگاه سیاسی دلواپسان و عوامل رسانه‌ای آنان در همه حوزه‌های دیده شده و به‌نظر حیطه اعمال نظر آنان فراتر از حد تصور است. توقع همیشگی آنان این است که برنامه‌سازان باید بر اساس نظرات این جریان سیاسی اقدام کنند در غیراین صورت با تخریب گسترده رسانه‌ای مواجه خواهند شد. رسانه دلواپسان در انتقادی به عملکرد عادل فردوسی‌پور می‌نویسد: چرا فردوسی‌پور در معرفی کشورهای انگلیس و فرانسه، هیچ‌اشاره‌ای به مهم‌ترین بخش‌های تاریخ معاصر این کشورها، یعنی استعمار و برده‌داری و جنایات گسترده آنها در کشورهای تحت سلطه‌شان نکرد؟ انتقادهای پی‌درپی دلواپسان و رسانه‌های وابسته به این جریان از فردوسی‌پور عمیق‌تر است.

عادل بعد از برد ایران مقابل مراكش با جمله‌ای آمیخته به طعنه به بینندگان تلویزیونی گفت: «فقط با فوتباله كه می‌تونیم اینقدر زود و راحت به آرزوهامون برسیم». البته مردم با او موافق بودند، اما ظاهرا این جمله به مذاق دلواپسان چندان خوش نیامد. این جمله عادل باعث واكنش صریح دلواپسان به این برنامه شد تا جایی که در بخشی از یادداشت كیهان آمده بود: «حجم بسیار زیاد دعوت از بینندگان این برنامه برای شركت در مسابقه و قرعه‌كشی با دادن وعده جوایز چندین‌میلیونی در این برنامه، برخلاف رسالت صداوسیما در جهت ترویج اقتصاد مقاومتی و دوری از ‌اشرافی‌گری است. طوری كه گاهی فضای برنامه به مراسم بلیت بخت‌آزمایی شباهت می‌یابد».

مشکل اصلی دلواپسان

به‌نظر می‌رسد مشكل دلواپسان با برنامه‌های فرهنگی و ورزشی، اشرافی‌گری و اتفاقاتی از این دست نیست.بسیاری می‌گویند مشكل این است كه فردوسی‌پور و امثال او محبوبیت دارند و گاهی از تریبون در اختیارشان حرف‌هایی می‌زنند كه به مذاق دلواپسان اصلا خوش نمی‌آید. با این وجود به‌نظر می‌رسد كه دلیل عدم حضور پویول در رسانه ملی، مخالفت با برگزاری کنسرت ریچارد کلایدرمن، ایجاد بی‌نظمی در کنسرت کیتارو و موارد متعدد مشابه آن، نه ظاهر است و نه مواضع سیاسی این افراد، بلکه مشكلی فراتر از این حرف‌ها وجود دارد؛ مشكلی كه بالاخره روزی روزگاری علت آن را خواهیم دانست.