سعید جلیلی، نمی‌تواند محمدرضا عارف شود

برخی مقایسه می‌کنند که آقای عارف وقتی سال ۹۲ به نفع آقای روحانی کنار رفت این مسئله در رأی آوری آقای روحانی خیلی موثر واقع شد، همان تصمیم یک سبد رأیی را برای او به وجود آورد که وقتی در انتخابات مجلس شورای اسلامی سرلیست ائتلاف امید قرار گرفت منتخب اول حوزه انتخابیه تهران، ری، اسلامشهر و شمیرانات شد.

از همین استفاده می‌کنند و حالا کناره‌گیری آقای جلیلی را با آن کناره‌گیری مقایسه می‌کنند.

این دسته معتقدند کناره‌گیری جلیلی به نفع وحدت اصولگرایان می‌تواند چنین ظرفیت رأیی را برای او به وجود آورد اما من معتقدم خیر. این طور نمی‌شود چون آقای عارف وارد فضای انتخابات شد و بین آقای عارف و آقای روحانی، آقای عارف را مجبور به کناره‌گیری کردند.

آقای عارف اصلاح طلب بود. آقای روحانی اصولگرا بود، آقای عارف ایثار کرد و در آخرین لحظات با فشار آقای هاشمی رفسنجانی و آقای خاتمی کنار رفت بعد همیشه طلبکار بود اما آقای جلیلی که نیامد وارد فضای انتخابات شود اول باید ثبت نام می‌کرد ببیند تأیید صلاحیت می‌شود یا خیر. بعد اگر به نفع آقای رئیسی کنار می‌رفت آن زمان می‌گفتند آقای جلیلی ایثار کرد.

اما یادمان نرود که آقای عارف وقتی کنار رفت که اصلاح طلبان در ۸ سال ریاست جمهوری آقای احمدی نژاد در انزوا بودند ولی اصولگراها باز در انتخابات مجلس آینده نیز با همان لیست شکست خورده دوره قبل می‌آیند بنابراین فرق نمی‌کند جلیلی یا کس دیگری در انتخابات مجلس آینده وارد صحنه شود یعنی این مقایسه مع الفارق است.

یک حرکت دسته جمعی شامل شبکه‌های بی بی سی، من و تو، آقای خاتمی و غیره باعث شدند مردم پای صندوق‌های رأی حاضر شوند و به لیستی رأی بدهند که فقط عارف و چند نامزد آن شناخته شده بودند اما بقیه نامزدها ناشناس بودند.

در انتخابات مجلس دهم هیچ کدام از اصلاح‌طلبان وارد نشدند چون از ردصلاحیت شدن می‌ترسیدند اما اصولگرایان خیلی می‌آیند و نمی‌گذارند آقای جلیلی رأس فهرست انتخاباتی جریان اصولگرا در تهران قرار بگیرد.

شاید آقای جلیلی یک نفر از لسیت سی نفره خود قرار دهند اما نمی‌گذارند زیر نام او این حرکت انتخاباتی برای مجلس شکل بگیرد.