صهیونیسم، اعتقادات یهودیان سرتاسر جهان را تحت شعاع قرار می‌دهد صهیونیسم
در سراسر جهان، اعتقادات یهودیان، زیر سلطه ی صهیونیسم است و آنها را برای مهاجرت به سرزمین موعود، ترغیب می کند. به همین دلیل در ابتدا یهودیان به این جنبش با هر عقیده ای روی آوردند. بعد از مدتی با نمایان شدن اختلافات عقیدتی در آنها ، صهیونیسم به شاخه های دیگری تقسیم شد که از آن ها می توان به صهیونیسم مذهبی، صهیونیسم سوسیال و صهیونیسم تجدیدنظر طلب اشاره کرد. با این حال بازگشت یهودیان به اسرائیل و تشکیل دولت یهودی درعقیدهٴ پایه با هم مشترکند.
در مواردی نظیر نحلهٔ فکری ملی گرای رقیب، مخالفت های مذهبی و اختلاف عقیدهٔ سیاسی با صهیونیسم، مخالفت هایی وجود دارد که این ایدئولوژی را غیراخلاقی یا غیر عملی کرده است.
گاهی وقت ها از نظر یهودیان، واژه ی صهیونیسم، معنای شهر قدس، شهر برگزیده و شهر مقدس آسمانی را می دهد؛ ولی صهیون در متون دینی یهود، اشاره به ارمان و آرزوی ملت یهود دارد تا به سرزمین داودعلیه السلام و سلیمان علیه السلام برگردند و در دولت یهود، تجدید نظر شود؛ به عبارت دیگر از نشانه های صهیون برای یهود می توان به تشکیل حکومت مستقل، رهایی از ظلم و فرمانروایی بر جهان اشاره کرد؛ به همین خاطرعقیده و باور یهودیان اینست که فرزندان صهیون هستند.
هرتسل را پدر صهیونیسم میدانندتاریخچه صهیونیسم
تئودور هرتسل، یک جنبش سیاسی به نام صهیونیسم بوجود آورد؛ به همین خاطر از او به عنوان پدر صهیونیسم یاد میکنند. وی ایده تاسیس یک کشور مخصوص یهودیان را در سال ۱۸۹۵م در کتاب« دولت یهودی»، مطرح کرد و اندیشمندان و ثروت‌مندان یهودی را در سال ۱۸۹۷م در شهر بال سوئیس، دور هم جمع کرد و تقاضایش از آنها حمایت از ایده صهیونیسم بود. هدف کنگره از نظر هرتسل، گذاشتن سنگ بنای میهن یهود بود. این کنفرانس، موجب ایجاد زمینه فکری پیدایش یک دولت یهودی شد. پنج کنفرانس صهیونیسم یهودی دیگر، بعد از کنفرانس ۱۸۹۷م تا سال ۱۹۰۵م برگزار شد.
تقسیم بندی صهیونیسم
صهیونیسم به دینی و غیر دینی نیز تقسیم می شود.
- صهیونیسم دینی:
صهیونیسم دینی، به اندیشه ای گفته میشود که بر این باورست که تنها زمانی به سرزمین موعود، بازمیگردد که پروردگارش به شیوه ی خود تعيين کرده باشد و بشر در این کار، هیچ دخالتی ندارد. گروهی از پیروان این اندیشه، یهودی( صهیونیسم) هستند درحالیکه گروه دیگری از آن ها عیسوی( صهیونیسم مسیحی) هستند.
- صهیونیسم غیر دینی:
افرادی در صهیونیسم غیر دینی و غیریهودی هستند که بر استدلال های تاریخی، سیاسی و علمی، متکی هستند و به اسکان یهودیان در فلسطین مشروعیت می بخشند که به چنین صهیونیسمی، صهیونیسم لاییک( غیردینی) می گویند که تنها به بیان مفاهیم سیاسی به زبان دین می پردازد؛ به این ترتیب صهیونیسم در همه جا صرفا به معنای یهودیت نیست.
تفکر صهیونیسم
در بیت المقدس، کوهی وجود دارد که به آن صهیون می گویند و حضرت داوود در قرن دهم پیش از میلاد، آن را تصرف کرد. از این کوه به عنوان آرامگاه حضرت داوود و جایگاه حضرت سلیمان یاد میشد و سمبل رهایی از ظلم را برای یهود بهمراه داشت. جنبش صهیونیسم از نظر محققان، یک حرکت غربی محسوب میشود. پس از این که صهیونیسم در غرب، شکل گرفت؛ از طریق افراد و کشورهای غربی توانست سرمایه، سلاح و حتی اعتبارش را بدست آورد. عقیده و باور محققان اینست که جریان صهیونیسم، شکل یک نهضت دینی را در شروع، نداشت بلکه تفکرات سیاسی شکل اصلی جریان صهیونیستی را به خود گرفته بود که مستقیما از تحولات فکری اروپا ایده می گرفتند. با این حال، بب بیان بخشی از خواسته های یهودیان، مخاطبانی را در اروپا جذب کردند.
مسیحیان صهیونیسم
حمایت از اسرائیل از نظر بعضی از مسیحیان حامی اسرائیل، یک امر سیاسی یا اقتصادی نیست؛ بلکه به عنوان یک امر عبادی محسوب میشود. درواقع عقیده ی مسیحیان صهیونیسم اینست که جنگ آرماگدون پس از این که ظلم و ستم در جهان فراگیر میشود؛ در فلسطین امروزی اتفاق می افتد. دو سوم قوم یهود در این جنگ، به قتل می رسند و بعد با نزول مسیح، یک سومی که از قوم یهود باقی مانده اند یا به کیش مسیحیت روی می آورند یا حضرت مسیح آن ها را میکشد.
نقد صهیونیسم و مخالفت با آن
بعد از سال ۱۹۴۸ سازمان ها و افراد گوناگونی با صهیونیسم به مخالفت پرداختند. طرح جداسازی سازمان ملل( قطعنامه۱۸۱ مجمع عمومی سازمان ملل متحد) که موجب ایجاد دولت یهودی و عربی در فلسطین میشد؛ توسط اتحادیه عرب و کمیته عالی عربی رد شد و این اتحادیه لقب اشغالگر« اراضی عربی» را به اسراییل داده اند. فلسفه صهیونیسم که متعهد به ایجاد اسراییل بود؛ از نظر دولت عربی رد شد و درواقع ادعای دولت عربی اینست که در مهاجرت دسته جمعی سال۱۹۴۸ فلسطین، جابجایی ۷۰۰۰۰۰ پناهنده عرب و مناقشه در پی آن، نتیجه اجتناب ناپذیر بنیان دولت یهودی است.
یهودیان مقیم آمریکا بر علیه اسرائیل و مکتب صهیونیسم، تظاهراتی به راه انداختند. آنها انکار کننده ی رابطه بین صهیونیسم و یهود بودند و لقب اشغالگران فلسطین را به اسرائیلیان دادند. درخصوص این مسئله، جنبش رائلیان به شرح مخالفت ها و نظراتی پرداختند. جمهوری اسلامی و انقلاب اسلامی از مهمترین مخالف و معارض با صهیونیسم، به شمار می رود. بعد از پیروزی این انقلاب در ایران در سال ۱۳۵۷ از روز اول، مخالف این اندیشه بود و قصد داشت که آن را نابود کند. سالانه در این کشور در هر مراسمی، شعارهایی بر ضد این اندیشه میدهند و اسرائیل را تهدید می کنند.
صهیونیسم برای تسخیر جهانی خود، نیازمند ابزاری نافذ با کارکردهای قطعی استنکاتی در مورد صهیونیسم
پس از پراکنده شدن یهودیان در پی ویرانی اورشلیم، این گروه با حفظ وحدت دینی خود و به موجب ازار و شکنجه هایشان درطول تاریخ، هیچ موقع آرزوی" ارض موعود" را فراموش نکردند. مهاجرت یهودیان پس از تشکیل صهیونیسم جهانی، با این که مقررات سختی را بهمراه داشت، به فلسطین ختم شد. اسرائیل به فکر تشکیل دولت یهودی در پایان جنگ جهانی دوم بود و میخواست فلسطین را تقسیم کند.( در حقیقت ، آن ها این واقعیت را که در فلسطین ملتی با تمدن اصیل و غنی ساکن است را نادیده گرفته و با اخراج روزافزون اعراب مسأله" آوارگان فلسطین" را بوجود آوردند.)
برای این که صهیونیسم به اهدافش برسد؛ میخواست که در افکار جهانی، نفوذ پیدا کند. به همین منظور از قالب یک ایدئولوژی ساده، به سیستم ارتباطاتی تبدیل شد که پر شاخه بود. شالوده صهیونیسم در میان ملل جهان بر توسعه طلبی، نژادپرستی و نفاق افکنی نهاده شده است. در اکثر کشورهای جهان، این سازمان از مراکز اطلاعات و جاسوسی برخوردارست. بهره گیری از رسانه های عمومی در سرتاسر دنیا از مهمترین حربه صهیونیسم جهانی به شمار می رود.
صهیونیسم به ابزاری نافذ با کارکردهای قطعی برای تسخیر جهانی خود، نیاز دارد. آن ها باتوجه به سوابقشان به شدت از رسانه استفاده میکردند. چرا که آن ها به دنبال قلب حقایق و باورهای عموم مردم هستند. و این مهم تنها به کمک ابزاری جهان شمول ممکن است.
علت ضرورت شناخت یهودیان درطول تاریخ اینست که یکی از خصوصیات ذاتی یهودیان، استبداد و استعلاء بر سایر مردم است و رویکرد امروزیی چنین افرادی را درصورتی که شناخت تاریخی داشته باشید؛ بهترمیتوانید تحلیل کنید. سایر افراد از دیدگاه آن ها حتی در حد یک انسان نیست. آن ها از کلیه اقدامات تبلیغاتی برای اثبات این برتری و باور قلبیشان به چنین اصلی، فروگذار نکرده اند.
عمده‌ترین هدف جنبش صهیونیسم، تشکیل میهنی برای یهودیان بودگردآوری: بخش سیاست سرپوش
- 10
- 4
