فلفل دلمه ای:
فلفل دلمه ای از جمله سبزیجات محبوب و پرطرفدار محسوب می شود، شیوه های متفاوتی برای کشت این خوراکی خوشمزه وجود دارد و در انواع رنگ و مزه یافت می شود. از بهترین نوع فلفل دلمه ای می توان به نوع شیرین آنها اشاره کرد.
خواص فلفل دلمه ای سبب کاربرد زیاد آن در غذاها و توصیه متخصصان تغذیه به مصرف آن شده، فلفل دلمه ای منبعی مهم از ویتامین های، A، B، B6، C است، همچنین پروتئین، کلسیم، منیزیم، چربی، روغن، فیبر، بتاكاروتن، هیدروكربن، شكر، بیوفلاونیدن، كپساسین و آنتی اكسیدان های آن برای سلامت عمومی بدن بسیار مفید هستند.
فلفل دلمه ای برخلاف تصور عام به هضم غذا در دستگاه گوارش کمک می کند، علاوه بر این به دلیل ترشح آنتی باکتری از عفونت ها روده ای جلوگیری می کند.
فلفل دلمه ای می تواند کلسترول را پایین بیاورد و جریان خون را تنظیم کند، در تسكین و آرامش اعصاب قبل از خواب نیز نقش مهمی ایفا می کند. از آنجایی که این سبزی در دفع سلول های چربی دخالت دارد می تواند از چاقی جلوگیری کند و احتمال ابتلا به سرطان پروستات را کاهش می دهد.
شرایط مورد نیاز برای کاشت فلفل دلمه ای:
آبیاری:
صیفی جات در برابر خشکی مقاوم هستند و در مورد فلفل دلمه ای هم این نکته وجود دارد؛ اما اگر آبیاری به صورت مناسب صورت نگیرد، فلفل دلمه ای هایتان تند می شوند؛ بنابراین لازم است خاک را همواره مرطوب نگه دارید. با آبیاری به این شکل می توانید در میزان گل دهی بوته های فلفل هم تاثیر مثبت بگذارید.
نور و دمای مورد نیاز:
فلفل دلمه ای برای رشد و پرورش و همچنین باروری به نور زیادی نیاز دارد، بنابراین این گزینه یکی از موارد مهم در پرورش فلفل دلمه ای محسوب می شود. بوته های این گیاه می توانند نور مستقیم را به خوبی تحمل کنند بنابراین با قرار دادن آنها در حیاط یا پرورش آنها در محیط روباز با مشکلی روبرو نخواهید شد. بهترین دمایی که می توانید برای پرورش فلفل دلمه ای درنظر داشته باشید ۱۸ الی ۲۴ درجه سانتی گراد است.
خاک:
فلفل دلمه ای در هر خاکی رشد خوبی از خود نشان می دهد، اما اگر آنها را در خاک باغچه می کارید مقداری کود حیوانی پوسیده شده به خاک اضافه کنید تا رشد بهتری داشته باشند، اما در مورد کاشت در گلدان انتخاب خاکی با زهکشی بالا از اهمیت برخوردار است در غیر این صورت آب در زیر گلدان جمع می شود.
کوددهی:
برای فلفل دلمه ای ها می توانید از کودهای کریستالون استفاده کنید ولی کودهای ورمی کمپوست و یا کود حیوانی پوسیده برای پرورش فلفل دلمه بهتر هستند تا شما در نهایت محصولی ارگانیک داشته باشید.
مراحل کاشت فلفل دلمه ای:
مرحله اول؛ انتخاب بذر برای شروع کشت:
در مراکز گلخانه ای و باغی می توان نشاهای مخصوص برای کشت فلفل دلمه ای را مشاهده کرد، اما این گیاه به راحتی از طریق بذر رشد می کند. رنگ های مختلفی برای فلفل دلمه ای در نظر گرفته می شود که متداول ترین آنها سبز، قرمز، زرد و نارنجی هستند اما قهوه ای و ارغوانی نیز در میان گزینه های انتخابی وجود دارند. برخی از گونه های فلفل دلمه ممکن است تا کمتر دو ماه بعد میوه تولید کنند و برخی دیگر ممکن است تا حداقل سه ماه برای گل دادن زمان نیاز داشته باشند.
مرحله دوم؛ انتخاب زمان شروع کشت فلفل دلمه:
بیشتر گونه های فلفل دلمه ای باید حدودا دو ماه قبل از شروع تاریخ یخ زدگی به محیط داخلی منتقل شوند، افرادی که در جنوب کشور هستند یا در مناطقی زندگی می کنند که فصل رشد طولانی و هوای گرم وجود دارد می توانند منتظر بمانند تا گیاه را در خارج از منزل بکارند.
مرحله سوم؛ انتقال دانه ها زیر لایه سبک خاک:
دانه های فلفل دلمه ای را با استفاده از یک لایه نازک خاک بپوشانید، بعد از آن باید آنها را آبیاری کنید. گیاهچه های شما بعد از گذشت یک تا دو هفته ظاهر خواهد شد. باید مطمئن شوید که بذرها با اندازه کافی گرم هستند.
این موضوع مربوط به نیاز فلفل دلمه ای به دوره گرمایی برای جوانه زنی است. دمای هوای مورد نیاز ۲۶/۶ درجه سلسیوس و خاک با درجه حرارت کم برای ایجاد نتیجه بهتر توصیه می شود. بذرهایی که آرام آرام جوانه می زنند را می توان با استفاده از کنش های گرمایی وادار به جوانه زنی بهتر کرد. فلفل دلمه ای ها در دمای کمتر از ۱۲/۷ درجه سانتی گراد جوانه نمی زنند.
مرحله چهارم؛ رشد گیاهان بیش از حد بلند و دوکی شکل ممنوع:
نکته ای که باید به آن توجه شود این است که از بلند شدن بیش از حد گیاه یا دوکی شدن آنها در داخل خانه جلوگیری کنید، در صورتی که رشد بدی در مرحله جوانی گیاه صورت بگیرد سلامت کلی گیاه را تحت تاثیر قرار خواهد داد، و موجب تولید گیاهانی می شود که سست و ضعیف هستند. گیاهچه های کوچک را بعد از ایجاد شدن می توان با استفاده از بامبوهای نازک یا تکه چوب معمولی در محل ایستاده نگه داشت و با استفاده از یک تکه نخ بست.
مرحله چهارم؛ مقاوم سازی گیاهچه قبل از انتقال به بیرون:
در مناطقی که امکان کاشت فلفل دلمه ای در خارج از منزل وجود ندارد می تواند با استفاده از مقاوم سازی گیاه آن را امکان پذیر کرد. برای این کار می توانید گیاه را به شکل منظم در دمای بیشتر از ۱۵/۵ درجه سانتی گراد در شب ها قرار دهید.
مرحله پنجم؛ کاشت دوباره درون ظرف:
فلفل دلمه ای ها در ظرف به خوبی رشد می کنند، ارتفاع این گیاه می تواند به ۰/۹ متر برسد. بر اساس این موضوع باغبان بهتر است گلدانی را انتخاب کند که عمق آن حدود ۲۵/۵ سانتی متر است، تا از ارتفاع زیاد این جلوگیری کند.
مرحله ششم؛ رشد در شرایط مناسب:
فلفل دلمه ای برای رشد نیاز به شرایط خورشید کامل و خاک حاصلخیز و با زهکشی مناسب دارند، آنها نسبت به خشکی مقاوم هستند؛ البته اگر در گلدان های کوچکی رشد نکرده باشند.
نکات مراقبت از فلفل دلمه ای:
کنترل علف های هرز:
می توان برای کنترل علف های هرز از پلاستیک سیاه یا مالچ استفاده کرد. از طرفی مواد قالبی هم راه خوبی برای سرعت رشد گیاه در شرایط سرد آب و هوایی محسوب می شود. استفاده از مالچ در آب و هوای گرم می تواند موجب حفظ رطوبت کمک کند و از ریشه های گیاه در برابر دماهای زیاد، محافظت می کند.
کوددهی به فلفل دلمه ای:
این گیاه با افزودن کود گرانوله با رهاسازی آهسته مانند اسموکوت یا واریته های ارگانیک مانند ماهی خشک و یا یونجه، سود می برند، با این وجود اگر گیاه شما سبز است باغبان احتمالا از کود نیتروژن کمتری استفاده می کند، زیرا این ماده شیمایی برای تولید گیاهان سبز و بی میوه شناخته می شود.
رسیدن فلفل دلمه و برداشت آنها:
تمامی فلفل ها بعد از مدتی شروع به سبز شدن می کنند و حدود ۲ هفته زمان نیاز دارند تا رنگ دلخواه را ایجاد کنند. البته برخی از گونه های آن تا یک ماه هم ممکن است طول بکشد تا رنگ مناسبی را ایجاد کنند. برای برخی از گیاهان چوب یا داربست برای حمایت از میوه و حفظ گیاهان از افتادن نیاز است.
محافظت از گیاه در برابر افت ناگهانی دما:
برای عایق کردن نهال های گوجه فرنگی در برابر افت ناگهانی درجه حرارت می توان از قفس های سیمی که با پلاستیک ساخته شده، استفاده کرد. استفاده از مفرغ هم برای جلوگیری از برخورد گیاهچه ها به سرما راه حل مناسبی محسوب می شود. این دستگاه ها در ابتدا از شیشه ساخته شده اند اما اکنون غالبا شیرهای پلاستیکی یا بطری های نوشابه ساخته می شوند.
ذخیره دانه برای کاشتن:
دانه های فلفل دلمه ای را می توان تا دو سال با شرایط ایده آل ذخیره کرد، به همین دلیل کشاورزان نیازی به خرید سالانه دانه ندارند و اگر دانه ها را در مکان تاریک و خشک نگهداری کنند می توانند از جوانه زنی بی موقع آنها جلوگیری کنند.
چیدن گیاهان بی استفاده:
با شروع اولین سرما و یخ زدگی زمستان، این امکان وجود دارد که باقی مانده گیاه برداشت شود و گیاه هرس شود. گیاهانی که بیماری ندارند و می توانند گزینه مناسبی برای کمپوست باشند نگه داشته و بقیه را دور بیندازید تا از انتشار بیماری پیشگیری شود.
گردآوری: بخش علمی سرپوش
- 10
- 2