پویا پارسا در گفت و گو با ایسنا، با بیان اینکه زنان به اندازه مردان نیازهای مسافرتی عمده‌ای دارند، اظهار کرد: اگر چه در بسیاری از جنبه‌ها این نیازها متفاوت است، اما باید گفت حمل و نقل از جنبه‌های اساسی زندگی زنان است و دسترسی آنها را به طیف وسیعی از منابع جامعه از قبیل کار، مراقبت از کودکان، آموزش، بهداشت و حتی مشارکت‌های اجتماعی و سیاسی فراهم می‌سازد.
وی گفت: با اینکه زنان نیز به عنوان استفاده کنندگان از شبکه حمل و نقل در نظر گرفته می‌شوند و با وجود این که نیازها و خواسته‌های آنها نسبت به مردان متفاوت است ولی الگوی ذهنی بسیاری از مدیران شهری در مورد استفاده کنندگان از راه، فردی بلند قد و خوش بنیه با سطح درآمدی متوسط است.
پارسا ادامه داد: این نگرش نامعقول مدیران و طراحان شهری است که حتی در اتوبوس‌های شهر کرج و بسیاری از شهرهای ایران هم می‌توان آن را مشاهده کرد.
وی بیان کرد: در چندین سال گذشته یکی از مهمترین تغییرات ساختاری در بازار کار افزایش چشمگیر زنان، خصوصا آنهایی که کودکان خردسال دارند، در شغل‌های روزمره بوده است و این عامل باعث شده گزینه‌های مربوط به حمل و نقل، ارتباط بسیار تنگاتنگی با اشتغال زنان داشته باشد.
پارسا با بیان اینکه فعالیت زنان در شهر ارتباط محسوسی با شبکه حمل و نقل دارد تصریح کرد: بیشترین حجم مسافرت مردان را مسافرت برای کار تشکیل می‌دهد، در حالی که مسافرت به منظور خرید لوازم خانه و یا خریدهای شخصی و انواع دیگر مسافرت‌ها که از این دست اند غالب مسافرت زنان را تشکیل می‌دهد و می‌توان گفت به طور کلی زنان بیشتر با اتوبوس، پیاده و یا به عنوان مسافر از خودرو استفاده می‌کنند.
پژوهشگر و کارشناسی ارشد مدیریت شهری افزود: تقسیم‌بندی عمده بین کسانی است که ماشین شخصی را مورد استفاده قرار می‌دهند و کسانی که از حمل و نقل عمومی استفاده می‌کنند.
این پژوهشگر تاکید کرد: در دسترس بودن ماشین برای استفاده شخصی تاثیر عمده‌ای بر الگوهای مسافرتی دارد و هرچه قدر که خودروهای شخصی بیشتری برای شهروندان موجود باشد آنها به جای استفاده از حمل و نقل عمومی از خودروهای شخصی استفاده می‌کنند و این موضوع به نفع شهر نیست.
پژوهشگر و کارشناسی ارشد مدیریت شهری بیان کرد: مردان به عنوان راننده وسایل نقلیه ، بیشترین استفاده کنندگان از خودرو در شهر به شمار می‌آیند و همین عامل باعث گردیده عوامل دیگری همچون افراد معلول و ناتوان و افراد خردسال و زنان شاغل و خانه دار در برنامه‌ریزی‌ها تاحدی نادیده گرفته شوند.
وی تصریح کرد: سیستم کنونی حمل و نقل شهری نیاز به تغییرات اساسی دارد، در واقع لازم است از ساخت پیاده راه‌ها تا پل‌های هوایی و سیستم حمل نقل عمومی شرایط جسمی و نوع جنسیت و شرایط همه گروه‌های خاص در برنامه‌ریزی‌ها و اجرا مد نظر قرار گیرد.
پارسا در پایان گفت: نابسامانی سیستم حمل ونقل به طور اتفاقی در جامعه رخ نمی‌دهد و وجود نظام جامع حمل و نقل عمومی نه تنها به نفع زنان جامعه و همه گروه‌های خاص خواهد بود بلکه وابستگی به ماشین‌های شخصی را کاهش می‌دهد و این امکان را فراهم می‌سازد که شهرهای انسان محوری شکل بگیرد.
- 19
- 2
