هفته نیکوکاری؛ چشم ها را باید شست، جور دیگر باید دید

به گزارش ایرنا، فرهنگ احسان و انفاق از جمله آداب و رسوم پسندیده این مرز و بوم است که همواره در ابعاد مختلف در جامعه ما وجود داشته به طوری که استمرار همین موضوع خیلی از معضلات جامعه را برطرف کرده است؛ اما مساله ای که باید در بحث انفاق و احسان به آن توجه کرد رساندن کمک به نیازمندان واقعی جامعه است.

شناخت افراد نیازمند در جامعه ما کار دشواری نیست و این افراد در محل زندگی، محل کسب و کار، محل تحصیل و... بخوبی قابل شناسایی هستند اما اینکه چه کسانی نیازمند کمک و یاری هستند، مساله مهم جامعه ما است. یقینا بسیاری از افرادی که در خیابان ها جلو مردم را می گیرند و درخواست کمک مالی می کنند، نمی توانند نیازمندان واقعی باشند زیرا خیلی از آنان توانایی کار و اشتغال دارند اما به دلایلی از آن سرباز می زنند.

متکدیانی که در خیابان ها حضور دارند سه دسته اند: نخست آنانی که توانایی انجام کار دارند ولی شرایط کار برای آنان مهیا نیست و باید ریشه یابی شود چرا به کار مورد نظر دست پیدا نمی کنند. قطعا خیلی از آنان مایل هستند کار کنند و سربار جامعه نباشند که در این حالت نمی توان تقصیر را متوجه آنان کرد و در واقع دستگاه های ذیربط و خیرین که آماده کمک رسانی به نیازمندان هستند، می توانند به کمک این افراد بشتابند.

دسته دوم، افرادی هستند که تمایل به فعالیت و کار ندارند هر چند می توانند فعالیتی را شروع کنند. این دسته از افراد باید از سطح خیابان ها جمع آوری شوند تا چهره شهرها برای شهروندان امن تر و امیدبخش ترشود.

دسته سوم، افراد از کارافتاده و معلولان هستند و اصلا قادر به کار نیستند که این دسته از افراد باید در مراکز بهزیستی و توانبخشی حضور یابند و با طی آموزش های خاص، اگر بتوانند به فعالیتی در همان آسایشگاه ها و یا مراکز مشابه مشغول شوند.

اما کمک های مردم درجشن نیکوکاری بیشتر شامل کسانی خواهد بود که در جامعه به قول معروف صورت خود را با سیلی سرخ نگه می دارند تا محتاج دیگران نشوند. این افراد از قشر آبرومند جامعه هستند که احیانا در دوره ای به هر دلیلی، گذران زندگی و کار آنان با اختلالاتی روبرو شده است.

خیلی از این افراد و جوانان به تسهیلاتی مثل وام برای شروع یک کار نیازمند هستند و بسیاری دیگر از آنها نیز شاید کمک فکری مرهمی بر زخم های آنان باشد، بنابراین باید همه این افراد را براساس وضعیت و شرایط خود کمک و یاری کرد.

مسلم است که کمک های مردم در جشن نیکوکاری باید هدفمند توزیع شود که اگر غیر از این باشد، می تواند تمام تلاش ها و زحمات یاری کنندگان را به هدر دهد. برای مثال اگر این کمک ها در راه اشتغال و کار نیازمندان سرمایه گذاری شود می تواند به ایجاد فرصت شغلی برای نیازمندان بیکار منتهی شود. این نوع کمک ها می تواند منابع مالی پایداری برای نیازمندان ایجاد کند که بعدها بتوانند به عنوان قشر بی نیاز در جامعه زندگی کنند.

خیلی از نیازمندان جامعه به انواع آموزش های کارآفرینی نیازمند هستند تا در جامعه به درآمد پایدار دست یابند. این موضوع می تواند یکی از کمک های خیرین و افراد نیکوکار به این قشر از جامعه باشد.

ایجاد بنگاه های کوچک تولیدی با کمک افراد خیر و نیکوکار می تواند در رفع مشکل اشتغال و کار نیازمندان جویای کار نیز کمک کند و از این طریق بخشی از مشکلات آنان رفع شود.

کمک به تحصیل نیازمندان و فرزندان آنان از جمله تقبل هزینه شهریه و مخارج مدرسه و دانشگاه موضوع دیگری است که افراد خیر و نیکوکار جامعه می توانند در رفع مشکلات این قشر تلاش کنند.

توانمندسازی خانواده ها در بحث حل معضلات اشتغال از مسائل مهم جامعه است که باید با کمک افراد خیر و نیکوکار جامعه در انجام آن کوشید. به هر روی آنچه در بحث کمک به نیازمندان باید مورد نظر قرار گیرد جذب سرمایه های افراد خیر و نیکوکار به سمت ایجاد درآمدهای پایدار برای نیازمندان است که به یقین از طریق اشتغال و کار امکان پذیر است.

به طور قطع همه نیازمندان، مشکلشان با کمک های مالی رفع نمی شود بلکه در خیلی از موارد کمک های فکری کارسازتر از کمک های مالی است. از این رو افراد کارشناس و صاحبنظر جامعه می توانند در این زمینه به افراد نیازمند یاری رسانند. شاید در بحث نیکوکاری و کمک به دیگران، ما در مقطعی بیش از کمک مالی به فرهنگسازی نیاز داشته باشیم، فرهنگسازی برای کسانی که یاری می دهند و همچنین افرادی که کمک می گیرند.

برای مثال کسانی که به دیگران یاری می رسانند باید کمک و یاری آنان هدفمند بوده و در ایجاد درآمد پایدار برای فرد نیازمند مثمرثمر باشد. درآمد پایدار از طریق اشتغال دائم قابل تحقق است و ایجاد فرصت شغلی برای این افراد یکی از نیازهای اصلی خواهد بود.

همچنین افرادی که از نیکوکاران یاری می گیرند باید تسهیلات و کمک آنان را در راه کارآفرینی و ایجاد فرصت های شغلی بکارگیرند تا از طریق کار و شغل به منابع مالی پایدار دست یابند.

به هر حال در بحث کمک به نیازمندان باید با فرهنگسازی، منابع و کمک افراد خیر و نیکوکار را به سمت نیازمندان واقعی سوق داد تا جامعه با رفع مشکلات نیازمندان، به توسعه و رشد خود ادامه دهد.

برای رفع مشکلات نیازمندان جامعه باید طرح نو در انداخت و جور دیگری به نیازها پاسخ داد که این موضوع شعر سهراب سپهری شاعر توانای پارسی زبان را در خاطره ها زنده می کند:

چشم ها را باید شست، جور دیگر باید دید

واژه ها را باید شست، واژه باید خود باد، واژه باید خود باران باشد

چتر ها را باید بست، زیر باران باید رفت

فکر را، خاطره را، زیر باران باید برد با همه مردم شهر زیر باران باید رفت

دوست را زیر باران باید دید، عشق را زیر باران باید جست

زیر باران باید بازی کرد، چیز نوشت، حرف زد، نیلوفر کاشت

زندگی تر شدن پی در پی، زندگی آب تنی در حوضچه ی اکنون است