مهدی ضیایی، مربی شاهین ایزدیار با حضور در ایسنا، اظهار کرد: از حدود ۲۰ سال پیش مربیگری در رشته شنا را آغاز کردم، همچنین مدرک نجات غریقی نیز داشتم. در دوران دانشجویی در مسابقات شنای دانشجویان کشور صاحب عنوان نایب‌قهرمانی هم شدم. با اینکه شنا، رشته تخصصی من است اما به واسطه تحصیل در رشته تربیت‌بدنی، در چند رشته ورزشی مختلف کارت مربیگری دارم.
وی افزود: عناوین و افتخاراتم در حد همین مسابقات دانشجویان باقی ماند زیرا باید بین ورزش حرفه‌ای و تحصیل یکی را انتخاب می‌کردم. این شرایط ادامه پیدا کرد تا اینکه به مربیگری در ورزش جانبازان و معلولین متصل شد.
مربی تیم ملی شنای جانبازان و معلولان کشورمان تصریح کرد: هر فردی نسبت به برخی از رشته‌ها علاقه خاصی دارد. در آن زمان اساتید می‌گفتند که سعی کنید دو رشته تخصصی انتخاب کنید. حضور دوستانی که شناگر بودند و فیلم‌های مختلفی که از این رشته دیدم باعث شد که علاقه پیدا کنم و به‌تدریج به سمت داوری و مربیگری حرکت کردم. قبل از آن فوتبال نیز بازی می‌کردم و از سال اول دبستان تا دانشگاه دروازه‌بان بودم اما ناگهان همه چیز تغییر کرد و به سمت شنا رفتم.شناگر بودم اما به توصیه یکی از دوستانم مدرک غریق نجاتی و مربیگری نیز گرفتم. از سال ۷۹ تا به امروز مربی شنا هستم و از سال ۸۴ نیز در ورزش جانبازان و معلولین فعالیت دارم.
ضیایی در خصوص نحوه انتخاب مربی در ورزش جانبازان و معلولین عنوان کرد: با توجه به نظارت‌هایی که برای این سمت صورت می‌گیرد، دو ماه به صورت آزمایشی سر تمرین تیم رفتم. افراد معلول نیز می‌توانند مربی جانبازان و معلولین باشند اما اگر فرد، سالم باشد بهتر می‌تواند مهارت‌ها را آموزش بدهد.
وی اضافه کرد: در مربیگری در بخش جانبازان و معلولین، برخی از بازخوردها را از خود ورزشکار می‌گیریم، زیرا با توجه به قطع عضوشان کلاس بندی‌های مختلف دارند که هر یک دنیای متفاوتی است. هر کدام از این ورزشکاران باتوجه به فیزیولوژی بدنی، شرایط زندگی و...، تمرینات مخصوص به خود را دارند. برخی از این افراد قطع نخاع هستند و قطعاً سیستم بدنی متفاوتی با افرادی دارند که تنها یک دست یا پا ندارند، نباید در تمرین به این افراد فشار وارد شود. مربی باید با ورزشکار رفیق باشد و بداند که شرایط زندگی‌اش چگونه است، نه اینکه مشکل داشته باشد و مربی در تمرین روی او فشار آورده یا چیزی بیش از تواناییش از او بخواهد.
مربی شنای تیم ملی شنای جانبازان و معلولان کشورمان بیان کرد: برای تقسیم بندی افراد سالم تنها معیار رده سنی وجود دارد اما برای معلولین علاوه بر رده سنی، کلاس بندی نیز مطرح است، مسئله رده سنی در چندسال اخیر باب شده. اکنون رده سنی جوانان و بزرگسالان داریم زیرا گفتیم به‌عنوان مثال ورزشکار یازده ساله نباید با بزرگسالان مسابقه بدهد. در زمینه کلاس بندی نیز، کلاس s۱ تا s۱۰ مربوط به معلولین، s۱۱ الی s۱۳ مخصوص نابینایان و s۱۴ نیز برای افراد دارای هوش میانی است.
ضیایی در خصوص نحوه استعدادیابی در ورزش جانبازان ومعلولین گفت: خراسان رضوی پایه و قطب اصلی شنای جانبازان و معلولین در ایران است، نزدیک به ۱۷ سال است که قهرمان کشوریم و در لیگ کشوری قهرمانیم. همیشه بیشترین تعداد دعوت شدگان به تیم ملی از مشهد هستند و ۹۰ درصد مدال آوران در مسابقات برون مرزی نیز مشهدی هستند. این به دلیل بنیه‌ای است که از قدیم، ورزشکاران جانباز در تیم گذاشته‌اند.
وی ادامه داد: با توجه به افزایش سن ورزشکاران، به دنبال استعدادیابی و جذب آنها رفتیم. از ۱۰ سال پیش این پروسه آغاز شد. دو سال بعد از ورودم به ورزش جانبازان و معلولین، یعنی از سال ۸۶، برای اینکه پس از خداحافظی ورزشکاران از دنیای حرفه‌ای، دست تیم خالی نشود این کار را شروع کردیم. فردی که در آن زمان ۳۷ یا ۴۵ ساله بود دیگر کارایی نداشت. در خراسان مجید غفاریان حضور دارد که از جانبازان هفتاد درصد جنگ است و می‌توان گفت مغز متفکر شنای جانبازان و معلولین کشور است، چندین سال کاپیتان تیم ملی شنای جانبازان و معلولین بوده و انسان بسیار آگاهی است.
مربی تیم ملی شنای جانبازان و معلولین تصریح کرد: یک مرحله انتخابی به این‌صورت است که ورزشکاران معلول جذب تیم‌های استانی می‌شوند، پس از آن ما در قالب مسابقات قهرمانی کشور یا مسابقات لیگ این افراد را شناسایی می‌کنیم. برای مثال، گفته می‌شود که این مسابقات مرحله اول انتخابی تیم ملی است و پس از چند ماه مجدداً این افراد را برای رکوردگیری و بستن لیست نهایی تیم ملی دعوت می‌کنیم. انتخاب نهایی براساس شناختی است که نسبت به این ورزشکاران داریم زیرا ممکن است فردی در آن مسابقات مشکل داشته و نتواند خوب شنا کند. سعی کردیم هیچگاه توریست به مسابقات نفرستیم.
ضیایی اظهار کرد: مرحله دیگر توجه به این مسئله است که برای روی سکو رفتن در خارج از کشور به چه چیزهایی نیاز داریم. به این‌صورت نیست که هر فردی که خوب باشد را به همراه خود ببریم. باتوجه به مسابقات و مدال‌آوری‌های قبلی ورزشکاران می‌سنجیم که به‌صورت کیفی بهترین گزینه برای مدال‌آوری در خارج از کشور چه فردی است. هنوز این روند انتخاب ناقص است اما اکنون به هشتاد درصد آن رسیده‌ایم باید ببینیم که در ادامه به چه صورت است. سعی می‌کنیم که توریست به مسابقات نبریم و هر فردی که می‌رود با دست پر برگردد.
وی بیان کرد: گزینش‌ها در مشهد به این‌صورت است که به‌صورت شخصی یا برای ورزشکاران مختلف، مثلاً جامعه معلولین، مدارس استثنائی یا مدارسی که دبیران ورزش آن دانش آموزان دارای نقص عضو خود را معرفی می‌کنند فراخوان می‌زنیم. مشکلی که در شناسایی این افراد وجود دارد این است که این افراد به مدرسه‌های مختلفی می‌روند. هیچگاه کودکی که نقص عضو دارد را نمی‌توان به مدرسه استثنائی عقب افتاده ذهنی برد. این افراد مانند نابینایان، یک مدرسه متمرکز ندارند و مجبوریم که یکی یکی آنها را پیدا کنیم.
مربی تیم ملی شنای جانبازان و معلولین افزود: بعد از انتخاب ورزشکار، به بررسی خانواده او می‌پردازیم. معمولا افرادی که انتخاب شده و وارد تیم خراسان می‌شوند، تا بیست سال شناگر و عضو تیم ملی می‌شوند، مگر اینکه مشکل خاصی پیش بیاید و فرد قصد تغییر رشته ورزشی‌اش را داشته باشد. ورزشکارانی داشته‌ایم که عضو تیم ملی شنا بودند و پس از مدتی متوجه شده‌اند که به رشته‌ای مثل وزنه‌برداری تمایل بیشتری دارند.
ضیایی خاطر نشان کرد: متاسفانه در برخی استان‌ها، صرفا هدف پر کردن استخر است، اما چنین موضوعی در خراسان مطرح نیست و به صورت هدفمند عمل می‌کنیم. فردی که عضو تیم خراسان می‌شود قطعاً در یک رده سنی عضو تیم ملی نیز می‌شود، مثلاً شاید در سن هفت سالگی انتخاب نشود اما قطعاً در سنین ۱۱ الی ۱۴ سالگی عضو تیم ملی جوانان است و تا به‌حال استثنائی نداشته است، زیرا به عنوان مثال در خراسان از بین ۵۰ نفر یک نفر و از بین صد نفر چهار نفر را انتخاب می‌کنیم.
وی گفت: پیش از اینکه وارد حوزه جانبازان و معلولین بشوم در هیئت شنای استان خراسان رضوی و با افراد سالم تمرین کردم و در تیم‌ها و رده‌های سنی مختلف نیز حضور داشتم. از دور، کار کردن با افراد جانباز و معلول بسیار سخت دیده می‌شود اما هنگام ورود فرد درگیر آن می‌شود، با موفقیت این بچه‌ها عطش بیشتری برای تربیت ورزشکار بهتر و بالا رفتن رده ورزشی او از آسیایی به جهانی و پارالمپیک پیدا می‌کنید. به خاطر ساختار شنای ایران، معمولاً شنای افراد سالم در سطح ایران از جانبازان و معلولین بسیار عقب‌تر است اما اکنون خداراشکر شرایط شنای جانبازان و معلولین هم در خراسان و هم در کشور خوب است.
این مربی تیم ملی شنای جانبازان و معلولین در خصوص شاگردان خود عنوان کرد: از ابتدای مربیگری شاگردان زیادی داشته‌ام. حدود هشت سال پیش مهمانی داشتم که برای بدرقه ایشان به فرودگاه رفتم. در راه بازگشت، در خیابان فردی را روی ویلچر دیدم، متوجه شدم کف دست‌های بزرگی دارد و جوان است. پرسیدم آیا دوست دارد شنا یاد بگیرد، ایشان نیز موافق بود. بعد از چهار ماه جذب تیم شد و نه ماه بعد به مسابقات جوانان آسیا در توکیو ژاپن رفت و توانست دو مدال طلا و یک نقره کسب کند. اکنون نیز روی این موارد حساس هستم و هنگامی که فردی را روی ویلچر می‌بینم می‌ایستم تا ببینم شرایط فیزیکی بدنش خوب است یا نه؟ از این قبیل ورزشکاران زیاد داشته‌ایم. حتی افرادی بوده‌اند که سن ایشان بالا بوده است.
ضیایی اضافه کرد: مجبی ترگل، سجاد یوسفی‌زاده، حسن غمخواه و رضا آذرشب از جمله شاگردان من هستند که همه آنها حداقل در سطح آسیایی عنوان دارند. هرسال از این شناگران داشته‌ایم، بعد از شاهین ایزدیار، شناگران دیگری در کلاس او و در سنین ۱۱ و ۱۲ سالگی هستند که درحال تقویت‌شان هستیم تا بتوانند در ۴ تا ۸ سال آینده جایگزین شاهین ایزدیار شوند. این روند ادامه دارد، هر سال حداقل ۲ شاگرد جدید و جوان در تیم ملی دارم.
وی در خصوص نحوه آشنایی خود با شاهین ایزدیار تصریح کرد: امکاناتی که در مشهد داریم بسیار خوب است و حتی در تهران نیز چنین امکاناتی وجود ندارد، شاید در تهران استخر باشد اما در اختیار افراد معلول قرار نمی‌دهند. عامل موفقیت شهر مشهد در شنای جانبازان و معلولین داشتن فضا است، همیشه به غیر از استخری که در آن تمرین می‌کنیم سه استخر دیگر نیز داریم که اگر مشکلی برای هر یک از آنها پیش آمد از دیگری استفاده کنیم.
مربی تیم ملی شنای جانبازان و معلولین اظهار کرد: هر سال یک بار به مسابقات قهرمانی کشور و یک بار به لیگ می‌رفتیم، قبل از مسابقات پاراآسیایی گوانگجو ۲۰۱۰، باتوجه به اینکه کرج نمی‌توانست برخی از امکانات را در اختیار ایشان قرار دهد، پدر شاهین با من صحبت کرد و خواست که اگر این امکان وجود دارد، تمرینات به مشهد منتقل شود. گفتم که اگر به مشهد بیاید باید تنها زندگی کند. او چند سال در بهزیستی و در هتل زندگی کرد تا اینکه کم کم بزرگ و مستقل شد و توانست برای خودش خانه بگیرد. سختی‌های زیادی کشید تا متوجه شود چه کارهایی باید انجام بدهد.
ضیایی ادامه داد: شاهین ورزشکاری است که بسیار کم اشتباه می‌کند و بسیار حرف گوش کن است.هشت سال پیش که به مشهد آمد مسائل را به او گفتیم و کم کم تمرین را شروع کردیم و روز به روز بهتر از گذشته شد، یعنی هم از نظر مدال و هم از نظر رکورد شرایط بسیار خوب بود تا اینکه در پاراآسیایی جاکارتا نیز به این موفقیت دست یافت و توقعات از او بالا رفت. اصالتاً مشهدی هستم، شاهین لطف دارد و می‌گوید که به‌خاطر من به مشهد آمده اما در واقع هم من اینجا هستم و هم امکانات.
وی خاطرنشان کرد: امکانات مشهد تنها برای شاهین ایزدیار نیست بلکه برای تمام ورزشکاران معلول است. مانند مدرسه‌ای که یک معلم ریاضی دارد و هشت نفر سر کلاس هستند، از این افراد هر کس بسته به توانمندی، ذهنیت، افکار و تمریناتی که دارد می‌تواند بهترین بهره را از آن کلاس ببرد. شرایط در این کلاس‌ها یکسان است و موردی نیست که بتوانند بگویند فلان کار را برای ایشان انجام داده‌ای و برای بقیه نه.
مربی تیم ملی شنای جانبازان و معلولین با اشاره به حمایت‌های فتاحی، مدیر کل جدید ورزش و جوانان خراسان رضوی بیان کرد: فرزاد فتاحی پیش از آمدن ورزشکاران پاراآسیایی از جاکارتا برای استقبال از ورزشکاران به تهران آمد و با ما سوار اتوبوس شد، هادی رضایی، رئیس هیئت جانبازن و معلولین استان با ایشان صحبت کرد و فرزاد فتاحی نیز همان لحظه به ورزشکاران گفت که ۱۰۰ میلیون تومان، هیئت جانبازان و معلولین، ۵۰ میلیون تومان، هیئت نابینایان و کم بینایان نیز ۲۰ میلیون تومان جمع می‌کنیم و بین ورزشکارانی که اکنون در همین اتوبوس هستند به‌عنوان پاداش تقسیم می‌کنیم، این مسئله تاثیر بسیاری روی انگیزه بچه‌ها گذاشت. برای فردی که با سختی رفت و آمد می‌کند و ویلچر دارد این موضوع که ناگهان ۱۵ یا ۲۵ میلیون تومان پول به دست آورد بسیار خوب است.
ضیایی تصریح کرد: در قهرمانی‌های کشوری شاهین را می‌دیدیم و متوجه کم شدن فاصله‌اش با افراد جانباز و بزرگسال بودیم. باتوجه به تکنیک، استایل شنا و شخصیت او پیش بینی می‌کردیم که موفق باشد اما نمی‌توانستیم بگوییم که روزی شش مدال طلا می‌گیرد و تنها ورزشکار ایرانی می‌شود که برترین ورزشکار قاره آسیا شده است. شاهین هزینه‌ی شخصی زیادی داشته است، خانواده‌اش وضع مالی خوبی دارند و جایزه‌هایش نیز کمک کرده تا او به اینجا برسد.
وی اضافه کرد: من از اساتیدم مشورت زیاد می‌گیرم، در این مشاوره‌ها فیلم‌ها را می‌بینیم، پیشرفتش در مسابقات یا در تمرین را مشاهده می‌کنیم و بازخوردهایی که از سایر مربیان می‌گیریم را با یکدیگر جمع می‌کنیم، زمانی که افراد دیگری آنچه که می‌بینیم را می‌گویند به آن ایمان پیدا می‌کنیم، این هشت سال پله پله پیش رفتیم تا به اینجا رسیدیم. در ورزش اگر مشکل خاصی پیش نیاید در همان شش ماه ابتدایی می‌توان گفت که فرد آینده خوبی دارد و می‌تواند موفق شود یا خیر. قبل از مسابقات پیش بینی می‌کردیم که بتواند به این مهم دست پیدا کند اما از هشت سال پیش نه.
مربی تیم ملی شنای جانبازان و معلولین عنوان کرد: اکنون انگیزه شاهین بسیار خوب است و می‌تواند کارهای بزرگ‌تری انجام بدهد. اگر شرایط درست باشد می‌تواند پیشرفت داشته و در پارالمپیک مدال بگیرد. او ورزشکار کم حاشیه‌ای است، کم مریض می‌شود و زیاد حرف نمی‌زند. مسیر خود را انتخاب کرده و طبق آن جلو می‌رود، دقیقاً می‌داند که چه زمانی باید بخوابد، بدنسازی برود، غذا بخورد و چه غذاهایی بخورد، همه این ویژگی‌ها را دارد و ما نیز کمکش می‌کنیم اما ورزشکار است و در هر صورت برخی اشتباهات وجود دارد. ورزشکارانی داشته‌ایم که با ایشان شروع کرده‌اند، با هم زندگی می‌کرده‌اند و دقیقاً مانند هم تمرین می‌کرده‌اند اما به دلیل رعایت نکردن بسیاری از این موارد چند بار در سال مریض می‌شدند و مدام آسیب دیده بودند.
ضیایی گفت: من زیاد وارد مسائل شخصی ورزشکار نمی‌شوم، حواسم به شرایط است اما صلاح بر این است که خودم دخالت نکنم و از طریق روانشناسش این موارد را کنترل می‌کنیم. تمام ورزشکاران دنیا و مربیانشان از این کارها انجام می‌دهند اما ایرانی‌ها چون بیشتر عاطفی هستند سعی می‌کنیم بیشتر رعایت کنیم. شاهین با اینکه بروز نمی‌دهد اما بیش از اندازه به من وابسته است. زمانی در تهران بودم و به من گفت شما حتماً باید در تمرینات من حضور داشته باشید، گفتم که تفاوتی ندارد اما گفت شما سر تمرین به من انرژی می‌دهید. علم تمرین و حواشی جای خود را دارد اما حضور مربی در مسابقه و تمرین بسیار فرق دارد و سعی کرده‌ایم که تمام این موارد را برای او پوشش دهیم.
وی در خصوص حمایت‌های صورت گرفته اظهار کرد: یکی از سازمان‌هایی که به این ورزشکاران مرتبط است فدراسیون جانبازان و معلولین است، یک بخش دیگر نیز کمیته ملی پارالمپیک است که حدود دو سال است که بودجه و هزینه‌های آن از کمیته ملی المپیک جداشده‌است. هزینه‌ها، رسیدگی به ورزشکاران و تعریف بودجه فرق کرده است. ورزشکاران معلول از طریق فدراسیون جانبازان و کمیته ملی پارالمپیک که هر دو آن در اصل یکی است حمایت می‌شوند، زیرشاخه‌های مختلف این نهادها هیئت‌های استانی هستند.
مربی تیم ملی شنای جانبازان و معلولین بیان کرد: از زمانی که وارد حوزه مربیگری شنا جانبازان و معلولین شده‌ام، استخر شادروان قیاسی با حمایت هادی رضایی، رئیس هیئت جانبازان و معلولین استان، به‌صورت کامل دراختیار ما قرار گرفته است و می‌توانیم از آن استفاده کنیم اما مسئله‌ای که وجود دارد این است که این استخر ۲۵ متری است و تا یک جایی می‌توانیم در آن تمرین کنیم.
ضیایی ادامه داد: باتوجه به شرایطی که برای شاهین ایزدیار داشتیم با هیئت شنای استان صحبت کردیم این هیئت نیز به صورت رایگان استخر ۵۰ متر شهید حججی را در اختیار ما گذاشتند و یک خط به شاهین اختصاص داده شد. بهترین کاری که می‌شد در آن مقطع زمانی یعنی چهارماه قبل از بازی‌های پاراآسیایی انجام بدهیم همین موضوع گرفتن استخر ۵۰ متر بود، همه شرایط ازجمله مسیرهای رفت و آمد و زمان‌ها درست بود، با توجه به اختلاف ساعتی که با اندونزی داشتیم، زمان مسابقات شاهین در جاکارتا را تنظیم کرده بودیم تا بتوانیم بهترین زمان را پیدا کنیم و اگر بدنش اینجا بیدار است، در زمان مسابقه نیز بیدار باشد، شبیه سازی می‌کردیم و هر زمانی که می‌خواستیم به ما استخر می‌دادند.
وی خاطر نشان کرد: هیئت شنا مسئولیت و وظیفه‌ای برای کمک به جانبازان و معلولین ندارد اما به دلیل رابطه استاد شاگردی که با مجید مشتاق، رئیس هیئت شنا، داشتیم ایشان کمک بزرگی کردند و تمرینات ما در استخر ۱۵ خرداد، متعلق به جانبازان و معلولین و در استخر شهید حججی که وابسته به اداره کل ورزش و جوانان و هیئت شنا استان است، برگزار شد. گاه هم در استخر آبی هشتم بود، یعنی ما با متراژهای مختلف تمرین کردیم و همیشه استخر و سالن بدنسازی داشتیم. مشکلی درارتباط با استخر، تمرین، بدنسازی و مسائل اینچنینی شاید در تهران وجود داشته باشد اما در مشهد همه چیز خوب بود.
مربی تیم ملی شنای جانبازان و معلولین تصریح کرد: باتوجه به نتایج اخیر، قطعاً توقع از ما بالاتر رفته است. تاکنون شاید استان می‌توانست کاری انجام بدهد اما از اینجا به بعد باید یک کشور پشت ورزش و شناگر باشد، مانند آمریکا، چین و سایر کشورها. اکنون این حمایت‌ها وجود دارد اما باید کمی بیشتر شود، به این‌صورت که استخر ۵۰ متر و مسابقات تدارکاتی مختلف داخلی یا خارجی داشته باشیم، هدفمند باشیم، برنامه ریزی کنیم و بر آن اساس، زمان مسابقات را اعلام کنیم.
ضیایی درخصوص اردوهای تدارکاتی برون مرزی عنوان کرد: یکی از دلایل موفقیت شاهین حضور در کمپ تمرینی مجارستان بود. دو هفته آنجا بودیم و او بسیار تغییر کرد، هر چقدر بگوییم شرایط اینجا خوب است درنهایت محیط نیز باید تغییر کند. اتفاقات بسیار خوبی آنجا افتاد زیرا در مجارستان، ورزشکار تنها به تمرین، استراحت و غذاخوردن محکوم است. همه نزدیک به هم بودند و فضای بسیار آرامی بود. این قبیل اردوها باید تا بازی‌های پارالمپیک ۲۰۲۰ بیشتر شود. قول آن را داده‌اند و ان‌شاء‌الله عملی نیز خواهد شد.
وی بیان کرد: شاهین باید بتواند در مسابقات لیگ افراد سالم شرکت کند، زیرا او باید دائماً درحال مسابقه دادن باشد و نمی‌شود که فقط شش ماه تمرین کند بلکه باید حداقل ماهی یک بار مسابقه داشته‌باشد تا استرس و ترسش از بین برود و برای مسابقات برون مرزی مشکل نداشته باشد. قبل از اعزام به مسابقات پاراآسیایی جاکارتا این کار را انجام دادیم، اجازه گرفتیم که شناگرانی که در تیم خراسان و هم ردیف شاهین یا بالاتر از او بودند حریف تمرینی شاهین باشند و با او مسابقه بدهند، شاهین با این افراد رکورد گرفت و رکوردهای خوبی نیز از خود به جا گذاشت. این مسئله می‌تواند تاثیر زیادی در روحیه وی داشته باشد و بگوید من می‌توانم افراد سالم را بگیرم پس زمانی که با ورزشکاران معلول در سطح جهانی، پارالمپیک یا آسیایی مسابقه می‌دهم قطعاً می‌توانم شرایط بهتری داشته و بهتر نتیجه بگیرم.
مربی تیم ملی شنای جانبازان و معلولین اظهار کرد: همه این موارد پازلی بود که جمع شد، تکمیل این پازل هشت سال کار برد و این اواخر نیز آن چیزهایی که باید، سرجایش قرار داده شد. برخی از مسائل را واقعاً احساس می‌کردم که خدا، روزگار و کائنات جلو می‌برند. من به عنوان مربی هیچ کاری نمی‌کردم، می‌دیدم که برخی اتفاقات می‌افتد و به خودش نیز می‌گفتم اکنون شرایط اینگونه است.
ضیایی اضافه کرد: حتی قصد داشتیم ماساژور او را به جاکارتا ببریم اما دلار بالا رفت و هزینه زیادی نیاز داشت، اما با هزینه شخصی خودش و اجازه کمیته ملی پارالمپیک مبنی بر حضور ماساژورش در اردو ایشان را تا قبل از پرواز به تهران آوردیم و این کمک زیادی به ما کرد. روانشناسش بیست و چهار ساعته با او در تماس بود و در مواقع نیاز نیز حضور پیدا می‌کرد. کارهایی اینچنینی انجام شد و اینگونه نیست که شاهین ناگهان در جاکارتا شش مدال طلا کسب کرده باشد. خداراشکر همه چیز خوب پیش رفت. مدال‌ها را نمی‌شود تکرار کرد اما بقیه شرایط را می‌توان درست کرد که ما این کار را کردیم.
مربی تیم ملی شنای جانبازان و معلولین خاطر نشان کرد: استخر، شرایط تمرین و مربی هست و تنها مشکلی که وجود دارد حمایت خانواده‌ها است. باتوجه به اینکه برخی از این شناگران از قشر ضعیف‌تر جامعه هستند باید مسافت زیادی را تا استخر طی کنند، این موضوع هم هزینه بر است و هم به زمان نیاز دارد. سعی می‌کنیم با برخی از کارها و ترفندها از جمله گرفتن پول از اسپانسر، به این شناگران کمک کنیم زیرا این بچه‌ها باید حمایت شوند. از این قبیل، حدود شش شناگر هستند که در رده سنی ۸ الی ۱۱ سال بوده و به غیر از دو نفر از اینان که وضع مالی خوبی دارند و پدر و مادر به دنبال فرزند می‌آیند سایر بچه‌ها با مشکل مسیر روبه رو هستند، شرایط این ورزشکاران نیز به صورتی است که والدین نمی‌توانند آنها را برای طی مسیر تنها رها کنند.
ضیایی عنوان کرد: باید سطح فرهنگی خانواده‌ها تغییر کنند. پیش از شاهین، غمخواه، غفاریان و ... بودند که مدال جهانی یا آسیایی داشتند. از میان آنان شاهین ایزدیار باتوجه به تعداد مدالی که گرفته و توانمندی‌هایی که دارد برجسته شده است. دائماً این موارد را به خانواده‌ها گوشزد می‌کنیم و برای آنها به صورت اختصاصی و عمومی جلسه برگزار می‌کنیم اما هنگامی که وسع مالی خانوادهای کم است فایده‌ای ندارد. روزی ۲۰ هزار تومان پول تاکسی دادن در ماه هزینه‌ی سنگینی را برای خانواده‌ها در بر دارد. یا باید خانواده‌ها را غنی کنیم و یا باید مجموعه‌ای مانند ۱۵ خرداد که تحت اجاره هیئت جانبازان و معلولین است در نقاط مختلف شهر یا حداقل در منطقه پایین شهر به معلولین اختصاص بدهیم. این حرف دل هیئت جانبازان و معلولین خراسان رضوی و مسئولین ورزش معلولین در استان است.
وی ادامه داد: باید مجموعه‌ای در پایین شهر به ورزشکاران معلول اختصاص داده شود که استخر خوبی برای تمرین داشته باشد. ورزش معلولین حدود ۱۷ رشته دارد که یک رشته آن شنا است که می‌تواند در بازی‌های پاراآسیایی و خارج از کشور مدال آور باشد و رتبه کاروان را تغییر دهد، این موضوعی است که آن را مشاهده کردیم و خود مسئولین پارالمپیک نیز راجع به آن صحبت کرده‌اند. هر ورزشکار یک مدال کسب می‌کند اما یک شناگر می‌تواند در هفت ماده شرکت کرده و هفت مدال به دست آورد، پس باید توجه ویژه‌ای به این رشته شود. این توجه ویژه در سطح استانی و شهرها به‌صورت قرار دادن مجموعه ورزشی در اختیار این ورزشکاران است. در مناطق پایین شهر یا نقاط حاشیه‌ای بچه‌های معلول زیادی داریم، این افراد می‌توانند به این مجموعه‌ها آمده و در رشته‌های مختلف توانایی خود را نشان بدهند.
مربی تیم ملی شنای جانبازان و معلولین اظهار کرد: یا باید حمایت مادی خانواده‌ها را داشته باشیم یا اسپانسرها وارد این ورزش شده و کمک کنند. این کار به پول میلیاردی نیاز ندارد و درحدی که بتوانیم کرایه رفت و آمد این ورزشکاران را بپردازیم کافی است. در مقطعی، بنیاد شهید برای ورزشکاران جانباز جوایزی در نظر گرفته می‌شد برای مثال از مربی سوال می‌کردند که در این هفته بهترین شناگر تو که بوده‌است؟ و با معرفی ما به او هدیه می‌دادند اما اکنون باتوجه به شرایط موجود این جوایز دیگر وجود ندارد. جذب اسپانسر وظیفه هیئت نیست، این اسپانسر می‌تواند خارج از هیئت باشد و بسته به شرایط سنی به‌گونه‌ای از این ورزشکاران تقدیر کند که بتوانیم همیشه این ورزشکاران را داشته باشیم.
ضیایی اضافه کرد: باید سفرهایی به عنوان اردوی تدارکاتی داخلی داشته‌باشیم و به مدت یک هفته این ورزشکاران را به کیش ببریم. همه این موارد از لحاظ مالی به پولی نیاز دارد که خیلی زیاد هم نیست و شاید در طول سال ۳۰ میلیون تومان باشد. اگر اسپانسری پیدا شده و حامی بچه‌ها باشد می‌توانم بگویم حدود ۹۵ درصد از مشکلات حل خواهد شد. در استان همه اطراف والیبال، فوتبال، فوتسال و... هستند اما شاهین با توجه به مدال‌ها و هنری که دارد می‌تواند این اسپانسر را جذب کند.
وی در خصوص شیرین‌ترین خاطره ورزشی خود بیان کرد: دو خاطره است که هردو مربوط به دوران مربیگری است. شاهین موفقیت زیاد داشته است اما پارالمپیک ۲۰۱۲ و مسابقه اول او در جاکارتا برای من خوشحال کننده بود. اولی
ن بار بود که شاهین ایزدیار برای حضور در پارالمپیک، به لندن رفته بود. در آن زمان واتس‌اپ و سایر نرم‌افزارها هنوز نبود، ۴۰ هزار تومان شارژ ایرانسل خریده بودم و شب تا صبح با او صحبت می‌کردم زیرا فرد دیگری همراه او رفته بود. زمان مسابقه، من در محل کارم بودم، به دلیل نبودن اینترنت یا کاری که برایم پیش آمده بود به شرکت پدر یکی از دوستانم رفتم و گفتم ورزشکار من اکنون در لندن مسابقه دارد و می‌خواهم عملکرد او را چک کنم. در مسابقات پارالمپیک لندن شرایط به‌گونه‌ای بود که از هنگام ورود ورزشکار به آب عملکرد او به‌صورت خطی از طریق اینترنت نشان داده می‌شد. پشت سیستمی قدیمی که هرلحظه احتمال قطع شدن آن بود نشسته بودم، شاهین در مقدماتی شنا کرد و دیدم که برگشت زد، در آن لحظه شیرین‌ترین خاطره‌ام برگشت زدن او و قرار گرفتن جزو هشت شناگر برتر دنیا بود.
مربی تیم ملی شنای جانبازان و معلولین ادامه داد: پس از آن نیز شیرین‌ترین خاطره‌ام اولین مسابقه شاهین در جاکارتا بود. او در مسابقات آسیایی چین موفق به کسب مدال طلا نشده و پس از هشت سال استرس زیادی داشت و از طرفی به‌دلیل رطوبت بالای جاکارتا و سرد و گرم شدن بدنش مریض شده بود و این بیماری از لحاظ روانی مقداری او را به هم ریخته بود اما درنهایت موفق به کسب مدال طلا شد.
ضیایی گفت: قبل از بازی اول سرپرست کاروان گفت وزیر قصد دارد برای اهدال مدال طلای شاهین به اینجا بیاید.شب قبل از مسابقه نیز روانشانسش با او تماس گرفت و صحبت کرد. در ۴۸ ساعت پیش از مسابقه شاهین به دلیل استرس زیاد، کلا ۱۰ ساعت خوابیده بود، تلاش زیادی داشت که بر خودش مسلط باشد اما در هر صورت هشت سال از کسب آخرین مدال طلایش گذشته بود، با بدن آماده به مسابقات آمده و سرما خورده بود. گفته بودند به او نگوییم اما همه برای دیدن مدال شاهین و وزیر برای اهدال مدال او به اینجا می‌آیند. تا زمانی که شاهین به مقام نخست رسید از این ماجرا خبر نداشت، و وقتی که به بالا آمد همه در قسمت vip جمع بودند.
وی بیان کرد: فرض کنید که تمام زندگی، وقت و انرژی خود را برای یک ورزشکار به کار برده‌ای و برایت بسیار مهم است. مسابقات تازه شروع شده بود، کاروان باید در روز نخست مدال می‌گرفت و... همه این استرس‌ها با هم صد درصد به من وارد می‌شد اما من به هیچ وجه بروز نمی‌دادم. شاهین نیز برای این مسابقه استرس داشت، اما خدا را شکر مسابقه با قلدری و توانایی خودش و کمک خدا به خوبی به پایان رسید و وزیر نیز برای اهدال مدالش که اولین طلای کاروان بود رفت.
مربی تیم ملی شنای جانبازان و معلولین عنوان کرد: پس از مسابقه اول و کسب طلا، وزنه سنگینی از روی دوش من و شاهین برداشته شد و با اعصاب راحت‌تری به کار خود ادامه دادیم. نمی‌توانست چرک خشک کن استفاده کند زیرا بدنش را ضعیف می‌کرد، سینوس‌هایش نیز شدیداً درد می‌کرد، با کادر پزشکی صحبته کرده و آنها نکات لازم را به ما گفتند تااینکه پله پله جلورفتیم و پس از کسب آخرین مدالش خیال من راحت شد.
ضیایی تصریح کرد: بعد از مسابقات مدام چک می‌کردم که شاهین ورزشکار برتر می‌شود یا نه؟ در مسابقات اپلیکیشنی وجود داشت که ورزشکاران برتر را نشان می‌داد. شناگری در کلاس دیگر و دختر شناگر چینی در کلاس شاهین بودند که آنها نیز مدام مدال می‌گرفتند. پس از پایان مسابقات شاهین، برای اینکه ببینیم آنها هنوز بازی دارند یا نه استارت لیست را نگاه می‌کردیم. به شاهین گفتم: ما فقط می‌خواستیم مدال طلا بگیریم اما ببین انسان چقدر حرص و طمع دارد. بهترین حس برای مربی مشاهده اسکوبرد و انتظار برای برتر شدن ورزشکارش است. خدا خواست که نتیجه تلاش خودش و تیمی که پشت سر من هستند این شد که ایشان هم ارزشمندترین ورزشکار شود و هم شش مدال طلا به دست بیاورد، از همه مهم‌تر اینکه این موفقیت به نام ایران تمام شد.
وی اظهار کرد: به کشورمان تعصب ویژه‌ای داریم. شش بار پرچم ایران بالا رفت و سرود کشورمان نواخته شد ، تا پیش از این ما بارها سرود ملی چین را شنیده بودیم اما فکر می‌کنم این بار همه سرود ملی ایران را یاد گرفته بودند. در دنیا تنها در دو موقعیت پرچم یک کشور بالا می‌رود، یکی زمانی که رئیس جمهور یا یک مقام سیاسی بلند پایه کشوری وارد کشور دیگری می‌شود و دوم زمانی که ورزشکار یک کشور به مدال طلا دست پیدا می‌کند. قصد همسان سازی ندارم اما این مدال طلا آنقدر ازرشمند است که پرچم کشور بالا برود و سالن به احترام آن پرچم و سرود بلند شوند.
این مربی تیم ملی شنای جانبازان و معلولین در خصوص افت شاهین ایزدیار پیش از مسابقات تصریح کرد: در مجارستان رکوردها و تکرارهای شاهین بسیار خوب بود اما پس از برگشت به ایران شرایط تغییر کرد. در مجارستان می‌گفت که اینجا همه چیز خوب است اما زمانی که به ایران برگردم باید برای خودم غذا درست کنم و... این باعث موضوع باعث افت او شد. با روانشناسان ورزشی او صحبت کردم و آنها تصمیم گرفتند که صابر مهری به اینجا بیاید تا ببیند شرایط به چه صورت است. صحبت‌های جداگانه با من و شاهین انجام شد.
ضیایی بیان کرد: استرس بسیار زیادی نیز وجود داشت. هر فردی که او را می‌دید راجع به مدال طلا با او صحبت می‌کرد و این یکی از اشتباهاتی است که خبرنگاران ورزشی و مسئولین در آن دوره انجام دادند. اگر ذهن شما فولاد باشد نیز این شرایط روی آن تاثیر می‌گذارد. هر چه سعی داشتیم که او را از این شرایط دور نگه داریم امکان پذیر نبود زیرا به هر صورت باید در محیط قرار می‌گرفت، حتی هنگام بازی‌ها که چهار روز زودتر به آنجا رفته بودیم در معرض دید بود و سطح توقعات از او بالا بود. از لحاظ بدنی مشکلی نداشت اما از نظر روانی به هم ریخته بود، به حدی روی او فشار بود که حتی شب‌ها نمی‌توانست بخوابد و صبح‌ها نیز نمی‌توانست خوب تمرین کند.
وی ادامه داد: به او استراحت دادیم، از افراد مختلف مشورت گرفتیم که با او صحبت کردند و امید دادند. خبرهای خوب مبنی بر اینکه شرایط بدنی‌اش خوب است و توان گرفتن مدال دارد به او می‌رسید. به همه گفتیم که به او بگویند همین که آنجا خوب شنا کنی و برای ایران آبروداری کنی کافی است و رنگ مدالت فرقی ندارد. این صحبت‌ها تاثیر مثبتی روی او گذاشت و منجر به این مدال‌آوری‌ها شد.
این مربی خراسانی تیم ملی شنای جانبازان و معلولین خاطر نشان کرد: هیئت جانبازان و معلولین و هیئت شنای استان مشکلی ندارند اما موضوع این است که استخرها متعلق به اداره کل ورزش و جوانان است نه این هیئت‌ها. اداره کل با توجه به اینکه شنا ورزش پر مدالی است و می‌تواند قهرمانانی داشته باشد که در سطح افراد سالم و معلول خوش بدرخشند، باید این موضوع را در اولویت قرار بدهد که این امکانات دراختیار خود هیئت‌ها باشند تا قهرمان پروری کنند. سالن‌های اختصاصی رشته‌های پر مدال مانند شنا، ژیمناستیک و دوومیدانی باید دراختیار هیئت متولی باشد.
ضیایی اضافه کرد: به عنوان مثال برای مجموعه ۱۵ خرداد که دراختیار معلولین است باید خیال ما راحت باشد که این مجموعه به هیئت واگذار شده یا اینکه دراختیارشان قرار داده شده و باید به اداره کل ورزش و جوانان استان اجاره پرداخت کنند. همه این امکانات باید دراختیار هیئت مربوطه باشد تا بتوانند آنها را برای استفاده دراختیار شاهین‌ها بگذارند و به این‌صورت نباشد که هنگامی که قصد تمرین برای پارالمپیک ۲۰۲۰ را داریم، رئیس هیئت شنا یا رئیس هیئت جانبازان و معلولین بگویند استخر را از من گرفته‌اند.
وی با اشاره به اینکه افراد زیادی برای کسب این موفقیت کمک کردند عنوان کرد: محمود خسروی‌وفا، رئیس کمیته ملی پارالمپیک نگاه ویژه‌ای به ورزش شنا و ورزش معلولین دارد، علی صمیمی، رئیس فدراسیون جانبازان که به عنوان متولی ورزش جانبازان و معلولین کمک زیادی به ما کرد، هادی رضایی رئیس هیئت جانبازان و معلولین که سرپرست کاروان ایران در جاکارتا بود. هنگامی که فهمیدم ایشان رئیس کاروان است، خیالم راحت شد زیرا می‌دانستم برنامه ریزی‌های ایشان بدون نقص است و می‌تواند به بهبود مدال‌آوری کاروان کمک کند و هم اینکه از طریق هیئت جانبازان و معلولین به ورزشکاران کمک می‌کنند.
مربی تیم ملی شنای جانبازان و معلولین افزود: کاپیتان عبدالله‌پور و رضا عبدالله‌پور اسپانسر ما برای مسابقات هستند. مجید مشتاق عشق، رئیس هیئت شنای خراسان رضوی، خط رایگان در اختیار شاهین قرار داد و دائماً به ما انگیزه می‌داد، اساتید محترم هیئت علمی دانشگاه به ما کمک علمی می‌کردند، من خودم دانشجوی دکترای فیزیولوژی ورزش و شاگرد این اساتید هستم و هنوز از ایشان کمک فکری می‌گیرم و در بسیاری از موارد گره‌ها را این دوستان باز می‌کنند، در دانشگاه علوم پزشکی دکتر سردار، عضو هیئت علمی و در دانشگاه فردوسی دکتر عطارزاده، فتحی و قهرمانی در زمینه علم تمرین کمک‌های بسیار خوبی به ما کردند، ماساژور او فرشید شخصی، بدنساز و امیرعلی سعادتمند که رئیس هیئت دوومیدانی استان نیز است و فرشاد نحاس که مسئله مکمل‌های شاهین را ساپورت می‌کرد. همه این عزیزان در این موفقیت سهیم بودند. تیم کامل ما است. شاید همه خبر نداشته باشندکه این شش مدال چطور حاصل شده و فقط من را به عنوان مربی شاهین ایزدیار ب‌شناسند، اما این افراد بازوی ما بوده و همیشه هوادار و هواخواه‌مان بودند تا این موفقیت حاصل شود.
ضیایی خاطر نشان کرد: همه به اندازه خود کمک کردند اما برای گام بلندتر و موفقیت بیشترباید ما از این بهتر باشیم و این درصورتی حاصل می‌شود که اردوی خارجی، مسابقه و حمایت داشته باشیم تا با آرامش خاطر بیشتری کار خود را انجام بدهیم و مشکلی نداشته باشیم.
- 19
- 2
