الناز رکابی: امکانات نداریم و تمرینات را شبیه‌سازی می‌کنیم

بدون اینکه بداند، با هزینه خودش در جام جهانی چین شرکت کرد و همین شد مجوز حضورش در بازی‌های ساحلی جهان. نه او و نه حتی فدراسیون نمی‌دانستند مجوز این بازی‌ها با حضور و کسب امتیاز در رقابت‌های روسیه و چین صادر می‌شود و به همین خاطر دختر سنگنورد ایران شخصاً برای حضور در این دو رویداد اقدام کرد تا فرصت مسابقه در شرایط استاندارد را پیدا کند.

الناز رکابی، یکی از شاخص‌ترین چهره‌های سنگنوردی ایران است که حضور در المپیک توکیو را نشانه گرفته و در همین مسیر رقابت‌های جهانی ژاپن، اردوی اتریش، بازی‌های ساحلی جهان و چند رویداد مهم دیگر را در پیش دارد. چند ماه سخت پیش روی الناز است تا شاید با گرفتن سهمیه المپیک خستگی را از تن خارج کند اما سهمیه المپیک ۲۰۲۰ به این راحتی‌ها به دست نمی‌آید. امکانات کافی این رشته در ایران نیست و همین موضوع دل‌نگرانی‌های زیادی را برای این ملی‌پوش و سایر هم‌تیمی‌هایش در دو بخش زنان و مردان ایجاد کرده است.

گویا کسب سهمیه حضور در بازی‌های ساحلی جهان، شرایط را برایت در مسیر آماده‌سازی برای گرفتن سهمیه المپیک متفاوت کرده است.

 بله. خدا را شکر این اتفاق افتاده است. مدتی قبل در سه مسابقه جهانی شرکت کردم؛ روسیه و دو تا هم چین. نه من و نه فدراسیون نمی‌دانستیم که امتیاز این رقابت‌ها برای کسب سهمیه حضور در بازی‌های ساحلی جهان مهم است. به همین خاطر خودم با هزینه شخصی در این مسابقه‌ها شرکت کردم که حدود ۳۵ میلیون تومان هزینه‌ام شد. مدتی بعد با پیگیری فدراسیون متوجه شدم با توجه به رنکینگی که دارم، می‌توانم در بازی‌های قطر شرکت کنم. همین موضوع باعث شد تا نوع برنامه‌ریزی فدراسیون کمی فرق کند و حالا اردوی اتریش را برایم در نظر گرفته‌اند.

اردوی اتریش بعد از رقابت‌های ژاپن برگزار می‌شود؟

 بله. می‌دانید که ما مشکلات زیادی بابت امکانات داریم. به همین خاطر فدراسیون هماهنگ کرد تا بعد از رقابت‌های جهانی ژاپن که اوایل شهریور برگزار می‌شود، در اتریش اردو بزنم تا بتوانم برای بازی‌های ساحلی جهان آماده شوم.

در رقابت‌های جهانی ژاپن سهمیه المپیک هم توزیع می‌شود. چقدر برای خودت شانس قائلی که بتوانی سهمیه المپیک را بگیری؟

 سهمیه المپیک فرمول خاصی دارد. حضور در مسابقه‌های مختلف و رنکینگ بین‌المللی ما تعیین می‌کند که چه شرایطی داریم. برای مثال هفت نفر اول رقابت‌های ژاپن، مستقیم جواز حضور در المپیک را می‌گیرند. در رقابت‌های فرانسه که چند ماه بعد برگزار می‌شود نیز تعدادی دیگر مجوز می‌گیرند. ضمن اینکه در رقابت‌های قهرمانی آسیا هم نفر اول المپیکی می‌شود. در کنار اینها، رده‌بندی جهانی ورزشکاران هم مهم است. با نگاه به همه اینها، می‌گویم که برای خودم شانس قائلم اما کارم بسیار سخت است. رشته تخصصی من بلدرینگ است اما المپیک در سه رشته برگزار می‌شود و به همین خاطر دو سالی است که من در سه رشته شرکت می‌کنم تا بتوانم خودم را با این رشته تطبیق بدهم. از نظر رکوردی به شرایط بهتری نسبت به قبل رسیده‌ام اما هنوز راه زیادی دارم.

شما فقط شانس کسب سهمیه المپیک را داری؟

 با توجه به تلفیق سه رشته، از بین دخترها فقط من برای حضور در المپیک تلاش می‌کنم؛ از بین آقایان هم برادرم به دنبال کسب سهمیه المپیک است.

برای اینکه سهمیه المپیک در بخش سنگنوردی زنان به نام کاروان ایران ثبت شود، چه مقدماتی لازم است؟

 من در خودم می‌بینم که سهمیه المپیک کسب کنم اما بحث سخت‌افزاری در رشته ما اهمیت ویژه‌ای دارد و صرفا تمرین من کافی نیست. من تجربه از این دست مسابقه‌ها به خاطر ویزا را دارم. البته الان دیگر می‌دانم باید چکار کنم و تقریبا حرفه‌ای شده‌ام. خیلی وقت‌ها کارهایم را خودم انجام می‌دهم و هر جایی که در برنامه فدراسیون نباشد، خودم اقدام می‌کنم اما هزینه‌ها آنقدر سنگین شده که خودم به تنهایی از پس‌اش برنمی‌آیم. امکانات سخت‌افزاری رشته سنگنوردی در ایران بسیار محدود است و خیلی وقت‌ها ما مجبوریم اینجا شبیه‌سازی کنیم. بسیار پیش آمده که ما به مسابقه‌ای رفته‌ایم و در شروع مسابقه برای اولین بار گیره‌ای که باید استفاده کنیم را به دست گرفته‌ایم.

دفعات اول شوکه می‌شدم اما سال گذشته خودم هزینه کردم و در کمپی شرکت کردم تا حداقل ابزار و وسایل را بهتر بشناسم. از آن به بعد وقتی برای اولین بار با وسیله یا شرایط جدیدی مواجه می‌شوم، کمی باهوش‌تر رفتار می‌کنم.

پس حضور مداوم در مسابقه‌ها، تنها راه رسیدن شما به کسب سهمیه المپیک است؟

 می‌توانیم در ایران تکنیک‌ها را تمرین کنیم اما هم باید در مسابقه‌های متعدد بین‌المللی شرکت کنیم که امتیاز جمع کنیم، هم با شرایط مسابقه آشنا شویم. ضمن اینکه حضورمان در اردوها و کمپ‌های خارجی باعث می‌شود تا بتوانیم با وسایل خوب تمرین کنیم. در این شرایط شانس‌مان برای موفقیت چند برابر می‌شود.

موفقیت را برای خودت در چه چیزی می‌دانی؟ کسب سهمیه المپیک؟

 خب سهمیه المپیک اتفاق بزرگی است و فکر می‌کنم هر ورزشکاری آرزو دارد که به المپیک برسد. من هم اگر بتوانم در المپیک توکیو حضور داشته باشم، به یکی از بزرگترین آرزوهایم می‌رسم اما همه آنچه دنبالش هستم، این نیست. می‌خواهم به یک سطح قابل قبول برسم و چند سال در این سطح رقابت کنم.

 این چیزی است که می‌خواهم و قطعا بدون حمایت اتفاق نمی‌افتد. فدراسیون من را حمایت کرده و از وقتی به دنبال کسب سهمیه المپیک هستم، شرایط فرق کرده است. بحث من کلان‌تر است و معتقدم در کل رشته ما باید بیشتر مورد حمایت باشد. ۱۸ سال است که دارم تمرین می‌کنم و دوست دارم ادامه دار باشم.

بازی‌های ساحلی جهان، مثل هندوانه دربسته است. نخستین دوره این بازی‌هاست و کار برای شما به‌عنوان ورزشکار سخت است چون عملاً  نمی‌دانید وارد چه سطح از رقابتی می‌شوید.

 دقیقا همینطور است. خدا رو شکر که انتخاب شده‌ام و باید سعی کنم از این رویداد بیشترین استفاده را ببرم. هدف اصلی من کسب سهمیه المپیک است و به این بازی‌ها به‌عنوان بازی‌های مقدماتی نگاه می‌کنم. البته حتماً به دنبال بهترین نتیجه ممکن هم هستم.

آزاده پیراکوه