امیرعلی دانایی: باید سیمرغ می‌گرفتم اما اسمم را از میان نامزدها درآوردند

به گزارش خراسان، یکی از برنامه‌های جدید شبکه ۲ ،برنامه «رخ به رخ» است که جمعه شب‌ها بعد از خبر ۲۲:۳۰ روی آنتن می‌رود. امیرعلی دانایی که با سریال «کلاه پهلوی» نزد مخاطبان تلویزیون شناخته شد، مجری این برنامه است. او پیش از این با مسابقه «ستاره‌ساز» تجربه کوتاهی در زمینه اجرا داشت و اکنون با «رخ به رخ» به تلویزیون برگشته است. 

او در پاسخ به این سوال که بعد از «ستاره‌ساز» پیشنهاد اجرا داشت یا خیر، می‌گوید: «من «سـتـاره‌ســاز» را جزو رزومه اجرای خودم نمی‌دانم، چون آن‌جـــا فضای دیـــگـــری بــود و طــــــرح آن مــتــعــلــق بـه مــن و آقــای مـــــهـــــدی مهدوی‌کیا بــــود، بعد اتــفــاقــاتــی افــتــاد کــه من هـیـچ‌وقـــت رســانــه‌ای نــــکــــردم و الان هم نـمـی‌کـنـم، از میانه بــرنــامــه دیـــگـــر من حـضـور نـداشـتـم. از ایــن مـوضـوع گذشته و نمی‌خواهم درباره‌اش حرف بزنم. پیشنهادهایی برای اجرا در پلتفرم و تلویزیون داشتم. بعد از «ستاره‌ساز» اصلا فکر نمی‌کردم دیگر این فضا را تجربه کنم و علاقه‌مند نبودم اما مجموع اتفاقاتی بـرایـم پیش آمــد کـه ایــن ریسک را پذیرفتم.

او در جواب این که تنها تجربه‌اش در شبکه نمایش خانگی سریال «خـواب‌زده» است، چرا این مجموعه ناتمام ماند؟ هم می‌افزاید: «کار بسیار قوی و خوبی بود، در این سریال سه نقش بـازی کـردم که فقط یکی از آن‌هـا دیده شد و بقیه کار را اصلا پخش نکردند، با این که سریال تدوین شده، کامل و آماده است اما پخش نمی‌کنند. کار متعلق به روبیکا بود و نمی‌دانم چه مشکلاتی برایشان پیش آمد که پخش نکردند، اگر درست پخش می‌شد یکی از سریال‌های بسیار خوب شبکه نمایش خانگی می‌شد.»

دانایی در جواب این که آیا بعد از این اتفاق، از تجربه حضور در «خواب‌زده» پشیمان است هم توضیح می‌دهد: «من از یک جایی به بعد در زندگی‌ام سعی کردم به خودم یاد بدهم که به نتیجه فکر نکنم، به مسیر توجه کنم. در مسیر آدم باید از کاری که می‌کند لذت ببرد و از همه توانایی‌اش استفاده کند تا خروجی خوبی داشته باشد. من به لحاظ نتیجه بدشانسی‌های زیادی آوردم، از سریال «کلاه پهلوی» که یک بار بیشتر پخش نشد بگیرید تا فیلم «انزوا» که باید برای آن سیمرغ می‌گرفتم، اما اسمم را از میان نامزدها درآوردند، تا فیلم «آپاندیس» که جایزه آسیاپاسیفیک بردم اما اصلا اعلام نکردند، یکی دو تا نیست. در نهایت هـــم نــمــی‌تــوانــی همه را راضـی نگه داری، مـمـکـن است کاری را بازی کنم کـه تـعـدادی دوســـــت داشــتــه باشند و تـعـدادی هم خوششان نیاید، یک تعدادی هم ممکن اســت اصــلا از خــود آدم خوششان نیاید! تجربه به من یاد داده که نتیجه مهم نیست، مسیر مهم است.»