هنوز خود را فیلمساز متوسطی می‌دانم/ دغدغه ساخت فیلم خوب را دارم

به گزارش خبرآنلاین، کیومرث پوراحمد در نشستی صمیمی با علاقه‌مندان هنر سینما از ویژه برنامه‌های ششمین جشنواره ملی فیلم کوتاه حسنات در پاسخ به این سوال که دغدغه اصلی شما در سینما چیست، اظهار داشت: زمانی که من کار خود را آغاز کردم این هدف را در برنامه خود قرار دادم که در ۴۰ سالگی باید به یک نقطه اوج در سینمای ایران رسیده باشم.

وی افزود: اگر در آن روز فکر می‌کردم که باید سینماگر جهانی شوم مطمئنا به آن رسیده بودم.

کارگردان سینمای ایران با بیان اینکه با ساخت فیلم قصه‌های مجید به مرحله‌ای در زندگی که دوست داشتم دست یافتم، تاکید کرد: من هنوز نیز خود را فیلمساز متوسطی می دانم که سعی می کند هر روز بهتر باشد.

وی ادامه داد: بر این اساس گاهی فکر می‌کنم بدون این دغدغه فیلم‌هایم چه می‌شد چراکه اکنون اعتقاد دارم یک در میان فیلم‌های خوبی دارم.

پوراحمد تاکید کرد: دغدغه کنونی من ساخت فیلم خوبی است که هم خودم آن را دوست داشته باشم و هم مردم آن را بپسندند که در غیر این صورت فیلم‌ هر چه جایزه بگیرد نیز فایده‌ای ندارد.

وی به نحوه شکل‌گیری فیلم قصه‌های مجید پرداخت و تصریح کرد: ساخت این فیلم در اوایل انقلاب در دستور کار تلویزیون قرار گرفت و تصورها بر این بود که کارگردان باید حتما کرمانی باشد اما مسئولان تلویزیون با این افراد به توافق نرسیدند و ساخت این فیلم به من پیشنهاد شد.

کارگردان قصه‌های مجید اضافه کرد: با خواندن کتاب قصه‌های مجید احساس کردم گویی برای من نوشته شده است و پس از صحبت با هوشنگ مرادی کرمانی نویسنده داستان یک سال طول کشید تا ۱۲ فیلم از ۶۰ داستان را به فیلمنامه تبدیل کردم.

وی تاکید کرد: بخش زیادی از خاطرات نوجوانی خود را وارد داستان قصه‌های مجید کردم و بر این اساس برخی فیلم‌ها بسیار شبیه کتاب و برخی از آن دور است.

پوراحمد در پاسخ به این سوال که چرا مجید تلخ است و بغض در چهره دارد، این بغض در کجای زندگی شما وجود داشته است؟ ابراز داشت: البته من اعتقاد دارم که فیلم تلخ وشیرین است اما من به نوعی یتیم بود چراکه ما ۱۲ فرزند بودیم و در نتیجه سهم من از محبت اندک بود.

وی گفت: از سویی من لکنت زبان داشتم و لهجه نجف آبادی ما را نیز مسخره می کردند در نتیجه گوشه گیر بودم، بر این اساس زمانی که کتاب و سینما را کشف کردم زندگی من عوض شد و از مدرسه فرار می کردم تا به سینما بروم.

کارگردان قصه‌های مجید با یادآوری این خاطره به انتقاد از نحوه آموزش در ایران پرداخت و گفت: روند آموزشی درس‌های بی‌تاثیر در زندگی آینده فرد که اغلب آنها به حافظه سپردنی است هنوز نیز ادامه دارد.

وی در پاسخ به این سوال که به چه دلیل اغلب فیلم‌های وی در ژانر کودک است و حتی آدم بزرگ‌های وی نیز کودک هستند، گفت: من گذر زمان و سن خود را احساس نمی‌کنم، درون من هنوز یک کودک بازیگوش هست و گاهی نیز هنوز شور و شوق جوان‌های ۱۸ ساله را دارم.

پوراحمد در ارتباط با بازی گرفتن از بازیگران کودک در فیلم‌هایش اظهار داشت: اگر انتخاب بازیگر به ویژه افراد آماتور به شکل صحیح انجام شود ۵۰ درصد مشکل رفع شده است و سپس در صحنه درباره کودکان یا بزرگسالان سعی می کنم شرایط واقعی ایجاد می‌کنم.

وی در پاسخ به این سوال که خود را متاثر از موج نوی سینمای ایران یا فیلم‌های جهانی می داند یا خیر گفت: من از سن ۱۳ تا ۱۴ سالگی مدام هر شب فیلم می بینم و سینما را از همین طریق دوست داشتم اما با اطمینان می گویم که فیلمساز باز نیستم و تحت تاثیر هیچ کس نبوده ام.

کارگردان قصه های مجید با بیان اینکه پس از فیلم گاو و قیصر متوجه شدیم که می توان فیلم هایی ساخت که مردم نیز آن را بپسندند، تاکید کرد:ما نیز در همین جامعه زندگی می کنیم و ایده خود را از همین مردم دریافت می کنیم.

وی در ارتباط با برنامه‌ای آینده خود در فیلمسازی تاکید کرد: با دلگرمی هایی که از امرالله احمدجو دریافت کردم فیلمنامه طنزی در ارتباط با محمدرضا شاه پهلوی به ذهن من رسیده است که تصمیم دارم ساخت آن را آغاز کنم.

پوراحمد در پاسخ به این سوال که آیا سینمای ایران در حال پوست اندازی است وآینده سینمای ایران را چگونه ارزیابی می‌کنید؟ تصریح کرد: نسل جدیدی روی کار آمده است که ایده های جدید، بکر و نویی دارد اما بالاخره سینما دارای داستان و فیلم است.

وی افزود: فیلم خوب فیلمی است که در پایان در ذهن تماشاچی تازه آغاز شود نه اینکه در انتها واقعا در ذهن مخاطب به پایان برسد.

کارگردان پیشکسوت سینما در پاسخ به این سوال که فیلم کوتاه را به عنوان ساختار قبول دارید؟ اظهار داشت: قطعا همین طور است، آغاز کار من در کانون پرورش فکری با فیلم کوتاه بود سه فیلم کوتاه ساختم و سپس به دنیای فیلم های بلند روی آوردم.

وی با بیان اینکه هرکدام از فیلم‌های کوتاه و بلندجایگاه خود را دارد و مانع ژانر دیگر نیست، ادامه داد: به طور مثال محمدرضا مقدسیان مستندساز چیره دستی است و تا آخر عمر در این ژانر فیلم ساخت پس می توان فیلم کوتاه را نیز تا همیشه ادامه داد و یا به ژانرهای دیگر روی آورد.