نگین معتضدی یکی از بازیگرانی است که بیشتر با سریال های طنز مهران مدیری همچون «ویلای من» و «شوخی کردم» شناخته شد. هر چند او را در سریال های «خلسه»، «تکیه بر باد» و «شهرک جیم» و مجموعه های نمایش خانگی همچون «ابله» نیز دیده ایم، با این حال او خود را بیشتر بازیگر ملودرام می داند تا بازیگر فیلم های طنز. معتضدی در اولین ساخته سینمایی مدیری «ساعت ۵ عصر» نقش پرستاری را بازی می کند که در اوج شلوغی و بلبشو، وجهی ظاهراً رویایی از یک کاراکتر را به مخاطب القا می کند. به بهانه حضورش در این فیلم با او گفت و گویی داشتیم که از نظرتان می گذرد.
چطور شد که به «ساعت ۵ عصر» دعوت شدید و از تجربه همکاری تان با آقای مدیری بگویید.
– من پیش از این تجربه دو کار «ویلای من» و «شوخی کردم» را با آقای مدیری داشتم. زمانی هم که برای حضور در «ساعت ۵ عصر» با من تماس گرفتند، بسیار خوشحال شدم و پذیرفتم در این کار حضور داشته باشم.
کمی در مورد نقش تان بگویید. گویا نقش تان در فیلم وجه رئال نداشت و کمی رویایی به نظر می رسید و به نوعی با کلیت واقع گرایانه فیلم در تضاد است. این نقش و ماهیت آن را چطور ارزیابی می کنید و زمان بازی چه ذهنیتی از آن و کارکردش در کلیت روایت داشتید؟
– به نظرم این تضادی که اتفاقاً با اتفاقات رئال در فیلم صورت گرفت- و بیشتر آن هم تلخ بود و نگاه انتقادی به این حوادث داشت- جذاب بود. حضور آدمی که در بلبشو و شلوغی، آرام بخش است و حالت رویاگونه دارد، دلیلی بود که من این نقش را پذیرفتم. چون به نظرم اتفاق بسیار خوبی بود که در شلوغی، این نقش همچون یک فرشته دیده می شد. آقای مدیری هم در تعریف این نقش به من گفتند این کاراکتر فرشته گونه است و در بازی آن رئال بودن، کمتر دیده می شود و حضورش در فیلم حالت رویاوار دارد. قرار بود که این اتفاق در کار بیفتد و این نقش اینگونه باشد. من این نقش را خیلی دوست داشتم.
شما پیش از این در آثار کمدی آقای مدیری حضور داشتید، ولی این فیلم بیش از آنکه شبیه کمدی های آشنا و مرسوم باشد، ابعاد طنز خود را از موقعیت ها وام می گیرد و به نوعی طنز تلخ است- با این جنس از کمدی چطور ارتباط برقرار کردید و تفاوت آن را در مقایسه با کمدی هایی که تا به حال کار کرده اید، در چه مواردی می دانید؟
– در اینکه این فیلم یک طنز متفاوت است، هیچ شکی نیست و باید آن را کمدی بدانیم. چون ما همه این عادت را از آقای مدیری به خاطر داریم که ساختارشکن هستند؛ چه زمانی که «ساعت خوش» و سریالهای طنز را به تلویزیون آوردند و چه زمانی که «قهوه تلخ» را در شبکه نمایش خانگی داشتند، این ساختارشکنی را از او دیده ایم. همیشه طنزی را آورده اند که متفاوت است. به نظرم طنزی که «ساعت ۵ عصر» دارد، طنز بسیار متفاوتی است و می توان گفت بسیاری از ما عادت به دیدن آن نداریم. طنزی که شبیه نوک پیکان به سمت قسمت های بدِ اخلاقی همه ماست و با نگاه طنز روایت می شود.
این برای من خیلی دوست داشتنی بود. حتی این فیلم را بیشتر از کارهای قبلی آقای مدیری دوست داشتم. سبک بیان در این فیلم بسیار متفاوت از فیلم هایی است که تاکنون در ایران دیده بودم و به نظرم یکی از نقاط قوت این کار است. زمانی که با آقای مدیری شروع به کار کردم، اولین تجربه طنز من بود. پیش از آن سریال «تکیه بر باد» و «خلسه» را کار کرده بودم که هر دو ملودرام بودند، ولی کار طنز برایم بسیار ترسناک بود، چرا که خنداندن مردم کار بسیار دشواری است. اما زمانی که از سوی آقای مدیری دعوت به همکاری شدم، به این فکر کردم که چه چیز بهتر از آنکه با بزرگترین مرد طنز ایران تجربه طنز داشته باشم. این را هم می دانستم که آنقدر ایشان بلد هستند که تمام نابلدی های مرا بپوشانند. برای همین اعتماد کردم و اولین کار طنزم را با ایشان تجربه کردم.
مهران مدیری تاکنون در هدایت بازیگرانش در مدیوم تلویزیون کار کرده بود. به نظر شما او این بار در نخستین تجربه سینمایی اش چه تغییراتی را در کارگردانی اعمال کرده بود؟
– فکر می کنم در سریال هایی که با آقای مدیری کار کرده بودم به خاطر اشلی که مدیوم تلویزیون داشت، آقای مدیری دست بازیگران را بیشتر باز می گذاشتند، ولی در «ساعت ۵ عصر» چون آقای مدیری به شدت می دانستند که چه می خواستند و گویا تمام پلان ها در ذهنش نقش بسته بود. برای همین کاملاً آن چیزی که در ذهنشان بود را از من خواستند تا اجرا کنم. حتی مدل نگاه کردن، لبخند زدن و دیالوگ گفتن و همه بازی من طبق خواسته آقای مدیری بود. حتی سکانس اول فیلم که از آقای انصاری می پرسم چه شده و… کمی برای من سخت بود. آقای مدیری می خواستند در آن سکانس با کمترین میمیک صورت دیالوگ گفته شود. این موضوع کمی برای من سخت بود و چند بار ایشان کات دادند و گفتند حتی ابرویت را هم تکان نده. یعنی در این حد می دانستند که چه می خواهند و اینقدر بازی مرا زیر نظر داشتند. ایشان سر این کار به شدت سختگیرتر از کارهای دیگرشان بودند.
خودتان فیلم را در سینما با مردم دیدید؟
– بله و به شدت لذت بردم. البته من هنوز فیلم را با مردم ندیدم و فیلم را در اکران خصوصی در کنار هنرمندان و خبرنگاران دیدم، فقط نظر شخصی خود را می توانم بگویم. به نظرم این فیلم یک کار فوق العاده بود. یک کار سینمایی با نگاه طنز، طنزی که پشت هر حرکتش نگاه و مفهوم و معنایی وجود دارد. گویا پشت هر حرکت دوربین آقای مدیری بیانی وجود دارد و این بسیار قشنگ است. حضور آقای محمود کلاری هم که افتخار بزرگی برای همه ما بود که در پروژه بودیم و حتی نمی توان گفت که جایی از فیلم کوچکترین خدشه ای داشته باشد. همچنین حضور آقای انصاری که از هم بازی بودن در کنارشان لذت بردم و بازی متفاوت آقای مدیری و… به نظرم همه چیز عالی بود.
روند فروش فیلم را چطور پیش بینی می کنید؟
– فکر می کنم که فروش بسیار موفقیت آمیزی داشته باشد. اولین اتفاق، محبوبیت خود آقای مدیری بین مردم ایران است و فکر نمی کنم کسی باشد که بگوید من فیلم آقای مدیری را نمی بینم. حضور ایشان به عنوان تهیه کننده و کارگردان کار تضمینی برای فروش کار است. حال اینکه بعداً روی صندلی سینما می نشینی و چه کاری از آقای مدیری خواهید دید وجه دوم کار است، به نظرم چون حرف برای گفتن و جا برای دفاع دارد، فیلمی است که فروش بسیار خوبی خواهد داشت.
برنامه تان برای آینده چیست؟ آیا بازی در فیلم های طنز را ادامه خواهید داد؟
– البته من بازیگر طنز نیستم. حتی اگر کارهای طنزی را هم که من داشته ام («ویلای من» و «شوخی کردم») را دیده باشید، می بینید که من همیشه شخصیت جدی را بازی کرده ام که در موقعیت های طنز قرار گرفته است. شاید سریال «شهرک جیم» معدود کاری باشد که من تقریباً طنز بازی کرده ام، چون به نظر خودم اصلاً بلد نیستم. من بیشتر بازیگر کارهای ملودرام هستم. اما وقتی کار طنزی باشد که نام آقای مدیری روی آن باشد کسی نمی تواند به او «نه» بگوید. چنین کارهایی را دوست دارم بازی کنم. اما اینکه بخواهد روال کار من باشد، خیر.
- 19
- 2
