به گزارش روزنامه تماشاگران امروز، «ژن خوب»؛ واژه ای که این روزها، نقل محافل شده است. خیلی ها حتی در مراودات روزمره شان هم از این واژه استفاده می کنند. گاه برای ایجاد یک موج طنزگونه و گاهی هم برای صحبت کردن درباره ماهیت اصلی اش.
احتمالا همه تان می دانید این واژه چطور این قدر معروف شد. شاید پیش از این هم خیلی ها از اصطلاح «ژن خوب» استفاده می کردند، حتی رییس جمهور آمریکا! برای مثال دونالد ترامپ در یکی از مصاحبه های خودش این طور گفته بود که توانایی ها و موفقیت های امروزش به دلیل ژن خوبی است که او دارد و نوادگانش نیز مطمئنا از این مزیت بهره خواهندبرد. اما این اصطلاح چه زمانی در فرهنگ ادبیاتی ما جایگاه متفاوتی پیدا کرد؟
همه چیز از وقتی شروع شد که پسر یکی از نمایندگان مجلس شورای اسلامی در یکی از مصاحبه های ضبط شده است در سال ۱۳۹۶، بعد از توضیح درباره موفقیت های اقتصادی خود گفت: «بالاخره این خون می آید و می رسد.همین طوری کسی نمی تواند ادعا کند اصل و نسبت دارد. افتخار می کنم این توانایی ها از دو ژن خوب آمده!»
همین جمله کافی بود تا «آقازاده ها» بیش از پیش در تیررس نگاه ها قرار بگیرند. اما ژن خوب واقعی چیست؟ در این گزارش برای تان مثال های جالبی داریم تا متوجه شوید «ژن خوب» واقعی چیست؟
جان انیستون (پدر جنیفر انیستون):
او اصلیتی یونانی دارد و این درحالی است که دخترش جنیفر، سال ۱۹۶۹ در آمریکا به دنیا آمد. جان انیستون از سال ۱۹۶۲ وارد حرفه بازیگری شد. در مقابل، دخترش ۲۷ سال پیش اولین کار حرفه ای خودش را انجام داد. با این حال جنیفر یکی از مشهورترین بازیگران هالیوود است. او که تا سال ۲۰۱۵ همسر برد پیت، یکی دیگر از بازیگران مشهور سینما بود، در سال ۲۰۱۶ عنوان «زیباترین زن جهان» را از آنِ خود کرد.
در کلکسیون افتخارات و جوایز جنیفر، بیش از ۳۵ تندیس دیده می شود که قطعا جایزه «گلدن گلوب» در سال ۲۰۰۳ به خاطر ایفای نقش در سریال پرطرفدار «Friends»، یکی از مهم ترین جوایز انیستون محسوب می شود.
خولیو موسی مسی (پدربزرگ لیونل مسی):
چه نوه ای بهتر از فوق ستاره تاریخ فوتبال برای یک پدربزرگ؟ خولیو مسی سال ۱۹۲۴ در مارون آرژانتین به دنیا آمد، یعنی درست ۶۳ سال پیش از اینکه لئو پا به دنیا بگذارد. او فوتبال حرفه ای خودش را در سال ۱۹۴۴ با بازی در تیم «نیوولز اولدبویز» شروع کرد. سپس به تیم «بوکاجونیورز» رفت و در ۱۴ بازی ملی هم در دورن دروازه آرژانتین ایتساد.
سال ۱۹۹۷ که چشم از جهان بست، شاید هرگز به این فکر نمی کرد که روزی نوه اش برنده پنج توپ طلای دنیا شود. نوه ای که ادامه دهنده راه پدربزرگ بود، در بارسلونا بازی می کند و اصلی ترین مهره فوتبال کشور آرژانتین بعد از دیگو مارادونا است. کسی که حالا اسمش به اندازه چند برابر تاریخ اجدادی اش در تاریخ فوتبال ثبت شده است.
چزاره مالدینی (پدر پائولو مالدینی):
روز سوم ماه آوریل سال گذشته از دنیا رفت.، درست در روزهایی که پسرش هم فعالیتی در مستطیل سبز نداشت.حالا از هر دوی آنها، یک مشت خاطره مانده. از چزاره خاطراتی با رنگ و بوی قدیمی و از پائولو خاطراتی که فوتبالی ها حسرت دوباره دیدن آنها را می خورند. دوباره دیدن دفاع چپی که وقتی دوربین روی حرکاتش زوم می شد، همه بین تماشای صورت زیبا و صلابت بازی اش مردد می شدند.
چزاره سال ۱۹۵۴ عضو تیم ملی میلان شد. ۳۱ سال بعد از این اتفاق، پائولو اولین بازی خودش را برای روسونری انجام داد. واقعا که پائولو به طرزی عجیب جانشین برحقی برای پدر خودش بود. مالدینی کوچک ۲۵ سال برای میلان بازی کرد و به جز لباس مشکی و قرمز میلان، لباس هیچ تیم دیگری را بر تن نکرد. او برخلاف پدرش که سابقه مربیگری در تیم های میلان، ملی ایتالیا و ملی پاراگوئه را دارد، هنوز سراغ مربیگری نرفته و فعلا بیرون از مستطیل سبز، عاشقانش را منتظر بازگشت نگه داشته است.
جان ویت (پدر آنجلینا جولی):
او یکی از بزرگ ترین بازیگران آمریکایی است که در سال ۱۹۳۸ به دنیا آمد و از سال ۱۹۵۸ وارد حرفه خودش شد. او در طول این ۵۹ سال حضورش در حرفه بازیگری، یک بار برنده جایزه اسکار و چهار بار برنده جایزه گلدن گلوب شده. جان ویت یکی از آن مثال هایی است که می توان گفت فرزندش موفق تر و مشهورتر از اوست. اگرچه آنجلینا همانند پدرش یکبار برنده جایزه اسکار شده و یکبار کمتر از او گلدن گلوب را برده اما بر هیچکس پوشیده نیست که یکی از چند بازیگر محبوب زن دنیاست.
کلینت ایستوود (پدر اسکات ایستوود):
بدون شک اسکات برای رسیدن به جایگاه پدرش کار بسیار سختی پیش رو خواهدداشت، پدری که چهار بار برنده جایزه اسکار، سه بار برنده جایزه گلدن گلوب و یک بار برنده جایزه جشنواره کن شده است. کلینت یک الگوی کامل برای اسکات بوده و مطمئنا ایستوود کوچک بخش زیادی از رویاهایش، رسیدن به گرد پای پدرش است.
تام هنکس (پدر کالین هنکس):
کالین سال ۱۹۹۶ فعالیت حرفه ای خودش را آغاز کرد. او با وجود اینکه در فیلم ها و سریال های زیادی ایفای نقش کرده، هنوز موفق به کسب جایزه خاصی نشده اما به هر حال به عنوان یکی از بهترین بازیگران سینمای هالیوود شناخته می شود.
در مقابل پدر او یعنی تام هنکس که یکی از معروف ترین بازیگران و کمدین های آمریکایی است، کارنامه خود را با جوایز و عناوین بسیار زیادی پر کرده. او دو بار متوالی در سال های ۱۹۹۳ و ۱۹۹۴ برنده جایزه اسکار شده و البته در سال ۲۰۱۶ نشان «افتخار آزادی رییس جمهوری» را از باراک اوباما، رییس جمهوری وقت ایالات متحده آمریکا دریافت کرد.
خولیو ایگلسیاس (پدر انریکه ایگلسیاس):
مقایسه بین این پدر و پسر بسیار سخت است. علاقه مندان به موسیقی در نسل های مختلف با صدای هر دوی آنها خاطرات بسیاری دارند. ایگلسیاس پدر، در سال ۱۹۶۹ فعالیت حرفه ای خودش را آغاز کرد. طبق آمار منتشر شده، آثار او تا به امروز نزدیک به ۲۰۰ میلیون نسخه فروش داشته. خولیو به قدری شناخته شده است که از سوی شرکت موسیقی سونی، جزو یکی از ده هنرمند پرفروش تاریخ به شمار آمده.
در کنار او، فرزندش نیز طی سال های فعالیتش به موفقیت های زیادی رسیده. تاکنون ۱۴۰ میلیون نسخه از آثار انریکه به فروش رفته و او با کسب ۲۰۰ جایزه مرتبط با حرفه اش، یکی از رکوردداران در این زمینه است. انریکه تا به حال یک بار جایزه جشنواره موسیقی گرمی را کسب کرده. همچنین پنج بار هم این جایزه را در بخش موسیقی لاتین به دست آورده است.
احسان خراسانی
- 13
- 4
