کتایون امیرابراهیمی: خانه سینما به هیچ دردی نمی خورد

بازیگر فیلم سینمایی «ورود آقایان ممنوع» در گفتگو با سینماپرس گفت: پیشکسوتان سینما در صنف ها و رشته های مختلف که مدت ها است اصلاً از نظر مسئولان خانه سینما مرده اند!؛ آقایان که خودشان بر این باور هستند کار صنفی می کنند حتی در طول سال به صورت حضوری، تلفنی و یا حتی با ارسال یک نامه یا پیامک حالی از هنرمندان نمی پرسند، ما به طور کل نادیده گرفته شدیم، خانه نشین شدیم و گویا اصلاً قابل نیستیم تا در محافل و جشن ها و جشنواره های آقایان حضور پیدا کنیم!

وی ادامه داد: یک نهاد صنفی سینمایی موقعی می تواند کار خود را درست انجام دهد که به فکر بیکاری، بیماری و گرفتاری های متعدد هنرمندان باشد اما متأسفانه ما هیچ یک از این کارها را از سوی مسئولان خانه سینما ندیده ایم؛ خانه سینما زمانی می تواند موفق عمل کند که هیچ یک از اعضای زیرمجموعه اش غم نان نداشته باشند، غم بیکاری نداشته باشند و آن نهاد ابتدایی ترین مسائل زندگی آن ها را که شامل بیمه رایگان، بیمه تکمیلی رایگان، مسکن و... است در اختیارشان بگذارد و از حقوق آن ها در عرصه هنر صیانت کند.

امیرابراهیمی سپس با تأکید بر اینکه گعده ای افراد به اسم هنرمند و سینماگر دور هم جمع شده اند و همه منافع سینما را در اختیار خود گرفته اند تصریح کرد: من نمی دانم این آدم هایی که دور هم جمع می شوند که هستند و چه هستند و از کجا آمده اند؟؛ این افراد ژیگول که به اسم هنرمند در سینما وارد شده اند کدام سبقه و سابقه سینمایی و هنری داشته اند که ما از آن بی اطلاعیم؟ نمی دانم چرا کسانی که به درد سینما و هنر نمی خورند امروزه هنرمند خطاب می شوند و کسانی که هنر واقعی دارند فراموش شده اند!

بازیگر فیلم سینمایی «طهران، تهران» خاطرنشان کرد: متأسفم از اینکه دیگر سینمای ایران از دست رفته است؛ دیگر افراد قابل و شایسته جایی در سینما ندارند؛ من هیچ دل خوشی از این آقایان و این عملکردشان نداشته و ندارم! بنده به عنوان یک هنرمند که سال های درازی در سینمای ایران فعالیت داشته ام حداقل انتظارم از آقایان مدیر و مسئول این بود که بعد از آنکه به بیماری سرطان دچار شدم یک حالی از من بپرسند اما دریغ از یک تماس تلفنی! از این رو من جز دشنام چیزی برای آن ها ندارم!

وی در پایان این گفتگو افزود: بنده بسیار ملولم از اینکه چنین افرادی اداره نهاد صنفی سینماگران را بر عهده دارند که اصلاً هنرمندان راستین را نمی شناسند و یادی از آن ها نمی کنند؛ امیدوارم بتوانیم شاهد روزی باشیم که یک نهاد صنفی واقعی برای اهالی سینمای کشور تأسیس شود و به دغدغه های معیشتی و روزمره هنرمندان برسد.