این هنرمند کاریکاتوریست در گفت‌وگویی با ایسنا درباره آیین‌نامه شورای مشورتی خانه کاریکاتور که هنوز به تصویب نرسیده است، گفت: تصمیم‌هایی گرفته شده بود که مدیریت خانه کاریکاتور شورایی باشد؛ در آن جلسه حضور نداشتم اما اگر بودم مانند دیگر کاریکاتوریست‌ها خواسته‌ام دفاع از حقوق صنفی و تشکیل شورای سیاست‌گذاری خانه کاریکاتور است. تا جایی که می‌دانم تصمیم متنفی شد، با تغییرات شهرداری اتفاق افتاد نمی‌دانم قرار است چه اتفاق‌هایی رخ دهد اما امیدوارم هرچه می‌شود، به نفع کاریکاتوریست‌ها باشد.
او ادامه داد: خانه کاریکاتور در گذشته‌ها اعلام کرده قصد آن دفاع از حقوق صنفی کاریکاتوریست‌ها نیست و هدف ما آموزش و برپایی جشنواره‌ها است.
علیزاده اضافه کرد: همیشه پیشنهادم این بوده که اگر مدیر فعلی خانه کاریکاتور مورد اعتماد است، در سمت خود باقی بماند اما در کنار او شورای سیاست‌گذاری با رای کاریکاتوریست‌ها تشکیل شود. کسی نمی‌خواهد فرد دیگری را حذف کند.
این کاریکاتوریست بیان کرد: اگر شورای سیاست‌گذاری خانه کاریکاتور با آرا کاریکاتوریست‌ها تشکیل شود که هم جنبه سیاست‌گذاری داشته باشد و موضوعات صنفی را پیگیری کند بهتر از هیچ‌چیز است.
علیزاده درباره تشکیل انجمن صنفی کاریکاتوریست‌ها اظهار کرد: حدود ۲۰ سال است که قرار است انجمن صنفی کاریکاتوریست‌ها تشکیل شود. کاریکاتور یک هنر سیاسی-انتقادی است و فکر می‌کنم هیچ‌گاه تمایل یا اراده‌ای نبوده که یک انجمن صنفی تشکیل شود ولی حالا که خانه کاریکاتور وجود دارد می‌توان کاری کرد.
او اضافه کرد: خاطرم هست در دل انجمن صنفی مطبوعات جایی هم برای کاریکاتوریست‌ها در نظر گرفته شده بود اما این انجمن منحل شد. اگر یک انجمن به شکل مستقل تشکیل شود می‌تواند در زمینه موضوعات صنفی و معیشتی و تعیین دستمزد کار کند و در سیاست‌گذاری‌های کاریکاتور ایران موثر شود.
او که از سال ۱۳۶۹ مجله «طنز و کاریکاتور» را در دست دارد با بیان اینکه من حدود ۴۵ سال است در این زمینه مشغول به فعالیت هستم؛ گفت: چند سال پیش در کشورهایی مانند ژاپن سندیکای کارتونیست‌ها تشکیل شده و افرادی که عضو آن سندیکا می‌شوند می‌توانند کار و حق‌الزحمه دریافت کنند. حتی یک سندیکای بین‌المللی کارتونیست‌ها وجود دارد.من فکر می‌کنم کاریکاتور هنری چند بعدی اما بیشتر یک هنر رسانه‌ای است زیرا با موضوعات روز سر و کار دارد. در کشور ما هم باید چنین سندیکایی تشکیل شود.
علیزاده همچنین بیان کرد: من همیشه منتقد این بودم که آثار کاریکاتوریست‌ها بدون رعایت کپی رایت چاپ می‌شود که باعث می‌شود حرفه کاریکاتور دچار مشکل شود. یک کاریکاتوریست ایرانی که می‌خواهد با مطبوعات کار کند، حداقل اصول اخلاقی ایجاب می‌کند کار او بدون اجازه چاپ نشود.
این کاریکاتوریست ادامه داد: در نشریات داخلی آثار کاریکاتوریست‌های خارجی را به بهانه مختلف چاپ می‌کنیم، اگر آنها این موضوع را بدانند می‌توانند شکایت کنند. بنابراین نظر من این بوده جایی حقوق کاریکاتوریست‌ها را به شکل رسمی پیگیری و حق‌الزحمه آنها را تعیین کند. خانه کاریکاتور گفت چنین قصدی ندارم. از آن‌جایی که کاریکاتور هنری وابسته به ژورنالیسم است فکر کردم شاید انجمن صنفی مطبوعات انجام بدهد که فعلا انجام نشده است.
این هنرمند با بیان اینکه کاریکاتوریست‌ها از نظر درآمد مشکل دارند، اظهار کرد: منبع درآمد آنها از طریق حق‌الزحمه ناچیز در مطبوعات یا داوری جشنواره‌ها است که همه جا تابع ضوابط نیست و در برخی مواقع سلیقه‌ای عمل می‌شود. وزارت ارشاد باید در این زمینه کاری کند.
علیزاده گفت: من هنگامی که در دوسالانه کاریکاتور تهران به عنوان داور حضور داشتم، پیشنهاد دادم معاونت هنری وزارت ارشاد دست کاریکاتوریست‌ها را باز بگذارد تا شورا تشکیل شود اما هیچ توجهی به این حرف نشد.
این کاریکاتوریست با بیان اینکه تعداد جشنواره‌های کاریکاتوری که در طول سال برگزار می‌کنیم، بیشتر از تعداد کاریکاتوریست‌ها است، اظهار کرد: کاریکاتور ایران، صرفا با برگزار کردن جشنواره پیشرفت نمی‌کند بلکه باید حق‌الزحمه‌ها عادلانه باشد و موضوعات باید بر اساس منافع ملی باشد.
او اظهار کرد: خیلی از کاریکاتوریست‌ها از آن‌جایی که درآمدی ندارند، سفارشی کار و در جشنواره‌های خارجی شرکت می‌کنند تا جایزه‌ای برنده شوند! حق‌الزحمه یک کاریکاتوریست پایین، و سوء تعبیر در کار او زیاد است است. در واقع کاریکاتور یک هنر پردردسر کم درآمد است. کسانی در این راه فعالیت می‌کنند که واقعا عاشق آن هستند؛ من ۲۶ سال است نشریه منتشر می‌کنم که ضرر می‌دهد اما عاشق این هنر هستم.
علیزاده درباره تاثیرگذار بودن کاریکاتور ایران گفت: کاریکاتور ایران در مقاطعی تاثیرگذار بوده است؛ به عنوان مثال در زمان انقلاب روزنامه کیهان که کاریکاتورهای خود من نیز در آن چاپ می‌شد با تیراژ بالای یک میلیون منتشر می‌شد و مردم برای خرید آن به صف می‌ایستادند.
او ادامه داد: در مقایسه باید بگویم تحمل مسئولان ایران نسبت به کاریکاتور بالا است؛ در زمان جنگ تحمیلی در مطبوعات عراق نمی‌شد یک کاریکاتور درباره جنگ کشید اما ما در ایران درباره موضوعات مختلفی مانند تاثیرات جنگ در تورم و گرانی کاریکاتور می‌کشیدیم؛ من فکر می‌کنم فضای کاریکاتور ایران مساعد است اما می‌تواند بهتر باشد.
این کاریکاتوریست در پایان اظهار کرد: ما در حال حاضر کارکاتوریست‌های جوان و خوش‌فکری داریم که به نظر من نباید خیلی تندروی کنند؛ کاریکاتوریست باید به شکلی انتقاد خودش را مطرح کند که برایش مشکلی ایجاد نشود.
- 11
- 1
