واکنش‌ها به افشاگری آزار جنسی سمیه میرشمسی دستیار کارگردان

به گزارش همشهری آنلاین، در واکنش به افشاگری‌های سمیه میرشمسی سینماگر زن در پشت صحنه یک فیلم، مروارید کاشیان بازیگر سینما در استوری صفحه اینستاگرامش  در انتقاد به موجی از انتقادات و حملات نسبت به افشاگری میرشمسی   نوشت: اگر همه ما زن‌ها در سینما دهان باز کنیم نصف این شهر روی هواست. پس لطفا شلوغ نکنید و ببندید تا فعلا ما هم دهانمان بسته است به هزار دلیل.

درپی انتشار گسترده روایت آزار سمیه میرشمسی در فضای مجازی، هستی مهدوی فر بازیگر سینما در استوری اینستاگرام خود نوشت: بله بترسید… این آب از آب تکان نخوردن موقتی است، به زودی سیل ویرانتان خواهد کرد،منتظریم.

لازم به ذکر است، در روزهای اخیر، انتشار یک پست در فضای مجازی خبرساز شده است. یکی از دستیاران کارگردان خانم سینمای ایران، با ذکر نام یک بازیگر شناخته شده‌ی امروز این سینما، و با اسم و رسم مشخص خودش، روایتی از "آزار" دیدن توسط او را منتشر کرده است. او نام کارگردانِ پروژه‌ای را هم که اتفاق مورد اشاره، پشت صحنه‌ی آن رخ داده؛ منتشر کرد. درباره‌ی این شخص ادعاهای دیگری هم مطرح شده که البته برخلاف این نمونه، روایت‌گران، نام و نشان مشخصی ندارند. این بازیگر هنوز واکنشی به‌این ادعاها نشان نداده است.

حمایت انجمن دستیاران کارگردان سینما از سمیه میرشمسی

متن بیانیه هیات مدیره انجمن صنفی برنامه ریزان و دستیاران کارگردان سینما بدین شرح است:

«بسم الله الرحمن الرحیم

با سلام و عرض تبریک سال نو به همکاران عزیز در صنعت فیلم ایران

پس از مطالعه خاطرات تلخ و عبرت آموز همکارمان سرکار خانم میرشمسی از پشت صحنه یک فیلم، که به شکل نسبتا گسترده ای در فضای مجازی در حال بازنشر است، لازم دیدیم که در این مورد مهم اعلام نظر و موضع گیری کنیم:

یک. با توجه به شناخت از گذشته همکارمان خانم سمیه میرشمسی، به طور کلی، صادق بودن ایشان را تایید می‌کنیم.

دو. متاسفیم که اعلام کنیم، این نوع بداخلاقی ها و ایجاد ناامنی هاى روانی و حتی تهدید و برخورد فیزیکی در پشت صحنه تولید صنعت فیلم ایران، برای نخستین بار نیست که اتفاق مى افتد و برای ریشه کن کردن این رویه غیر انسانی، برخورد ریشه ای، جدی و هماهنگی های بیناصنفی نیاز است.

سه. لازم به توضیح است که اینگونه برخوردهای تحقیرآمیز فقط نسبت به همکاران محترم خانم، صورت نگرفته و بارها گزارش هایی مبنی بر توهین، تهدید، تحقیر و حتی درگیری فیزیکی نسبت به آقایان همکار نیز دیده شده است.

چهار. ما در چندین مورد که اعضایمان با ارائه مستندات، نسبت به رفتار دور از شان همکاران دیگری در فضاى کارى، شکایت داشته اند، به شکل رسمی و از طرق مختلف، مطلب را پیگیری و شکایت مکتوب کرده ایم.

اما اکنون که این مساله به عنوان مشتی نمونه‌ی خروار به شکل عمومی مطرح شده، وظیفه خود می دانیم که در هماهنگی با کانون محترم کارگردانان سینمای ایران، صنف واحد تهیه کنندگان، انجمن محترم مدیران تولید، انجمن محترم بازیگران سینمای ایران، مدیر عامل موثر خانه سینما و همکاران مان در سازمان سینمایی کشور، مسائل را به شدت و دقیق پیگیری کرده و موجب عدم تکرار این قبیل هنجارشکنى‌ها در آینده شویم.

ما به تمامی آحاد انجمن خودمان تاکید می‌کنیم که در هیچ پروژه‌اى، مصلحتی بالاتر از شان و کرامت انسانی و حفظ حریم شخصى و کارى شما وجود ندارد و در صورت مشاهده کوچکترین هتک حرمت نسبت به خود و دیگر اعضای گروه؛ شرط عقل و خرد است که زیر بار حرف و عمل زور نرفته و صنف را حامی همیشگی و قدرتمند خود دانسته، مراتب را دقیق و بدون ممیزی گزارش کنید.

ما برای ایجاد امنیت روانی، اقتصادی، جانی، شخصیتی و حفظ موجودیت نیروی کار سینمای ایران، اراده کافی و قدرت عمل اجرایی داریم، پس خواهشمندیم مطلقاً در هیچ زمینه اى احساس نگرانی نکرده و با سکوت خود، امکان سو استفاده از موقعیت و جایگاه شغلی را به آنانکه، شان و منزلت کار جمعی را به هیچ می انگارند، ندهید.

در پایان ضمن ابراز تاسف شدید نسبت به رفتار های مذکور، آرزومندیم که روحیه دوستی، یکرنگی، نجابت و مساوات در روابط حرفه‌ای صنعت فیلم ایران بیش از پیش تکثیر گردد.

با آرزوی سالی سرشار از پاکیزگی و نشاط

هیات مدیره انجمن صنفی برنامه ریزان و دستیاران کارگردان سینما

واکنش جدید سمیه میرشمسی

سمیه میرشمسی ساعاتی پیش در اینستاگرام نوشت:

پس از بیانیه عجیب «خانه سینما» در واکنش به قتل «بکتاش آبتین»، من هم مثل بسیاری از اعضای خانه بر آن متن اعتراض کردم و نوشتم دیگر خودم را عضوی از «خانه سینما» نمی‌دانم. اما بیانیه امروز همکاران و رفقایم در «انجمن صنفی برنامه‌ریزان و دستیاران کارگردان سینما» برایم ثابت کرد چقدر وجود یک نهاد صنفی در ایران می‌تواند ارزشمند و امیدبخش باشد. همکارانم در انجمن، به بعضی مدیران خانه سینما نشان دادند چگونه می‌توان ماند و مقهور قدرت نشد.

در این دو روز بسیاری به من لطف داشتند و پشتم ایستادند. اما، هم خودم می‌دانم و هم شما که موضوع «من» نیستم. من یکی از هزاران زن هنرمند، کارمند، دانشجو، ورزشکار و… در این مرز پرگهرم که تجربه‌ای مشابه میلیون‌ها زن دیگر در سراسر جهان داشته‌ایم. این حمایت‌ها فقط برای من نیست؛ برای تو است! تویی که یا مثل من آزار دیده‌ای، یا مثل او آزار داده‌ای، یا مثل آن یکی چشمانت را بسته‌ای. این حمایت‌ها یعنی «ما همدیگر را پیدا کرده‌ایم» و این عجب خبر امیدوارکننده‌ای برای ما، و چه خبر هولناکی برای آنها است.

وقتی روایتم را با نام خودم منتشر می‌کردم، تصورم آن بود که با موجی از حملات و ترورهای آنلاین روبرو خواهم شد. اما اگر حتی یک صدهزارم هم می‌دانستم که چقدر پشتم به تمام رفقایی که می‌شناسم و نمی‌شناسم گرم است، همان روز با اولین آزار در پشت صحنه، چنان پاسخی را فریاد می‌زدم که دیگر کسی جرأت یک بی‌احترامی «کوچک» را هم به خودش ندهد.

من حالا این را فهمیده‌ام؛ مثل تو. تو هم حالا فهمیدی که اگر کسی نگاه چپ به تو کرد، دستش را جلو آورد، خواسته کثیفی داشت و فکر کرد چون به هر دلیل از تو ارشدتر است، پس مالک تو است، مقابلش بایست، رسوایش کن و دلت قرص باشد که یک جهان با تو است.

سلاح آن‌ها در برابر ما «ترس» است؛ ترسی که باعث شد من هفت سال با آن خاطره تلخ زندگی کنم و دم نزنم. اما وقتی پنج نفر روایتشان را گفتند، #من_هم جرأت کردم و نوشتم و شدم ششمین نفر. اگر به من می‌گویید «شجاع»، این را بدانید که اگر شجاعتی هست، آن را از تمام روایت‌های قبلی گرفته‌ام. پس شما هم شجاع باشید و کاری کنید که حداقل بعضی‌های دیگر هم با کابوس از خواب بپرند.

ما همدیگر را پیدا کرده‌ایم و این بدترین خبر عمر بعضی‌ها است.