به گزارش خبرآنلاین، تیری فره‌مو سال ۲۰۰۰ به عنوان دبیر هنری جشنواره فیلم کن انتخاب شد. او نخستین بار در سال ۲۰۰۴ مسئولیت انتخاب فیلم‌های حاضر در پنجاه‌وهفتمین دوره جشنواره را برعهده گرفت. در آن دوره ریاست هیات داوران بر عهده کوئنتین تارانتینو بود و نخل طلایی جشنواره به فیلم مستند «فارنهایت ۱۱/۹» به کارگردانی مایکل مور رسید. او از سال ۲۰۰۷ علاوه بر دبیری هنری جشنواره، مدیریت کلی رویداد را نیز برعهده گرفت.
نخستین بار کی در جشنواره کن شرکت کردی؟
نخستین بار سال ۱۹۷۹ در جشنواره کن شرکت کردم. تازه گواهینامه رانندگی گرفته بودم و از شهر لیون با خودرو به جشنواره رفتم. البته هیچ فیلمی ندیدم. اصلا نمی‌دانستم چطور باید به تماشای فیلم‌های جشنواره نشست. مهم هم نبود من در قلب مهمانی بزرگ بودم. شب‌ها در ماشین می‌خوابیدم. سال فیلم «اینک آخرالزمان» بود و من بی‌صبرانه برای دیدنش لحظه‌شماری می‌کردم البته چند ماه بعد فیلم را دیدم.
پیش از عضویت در گروه برگزارکننده جشنواره شکل حضورت در این رویداد چگونه بود؟
از صبح تا شب را به تماشای فیلم‌ها می‌گذراندم. یکی از افرادی بودم که از ساعت ۸ صبح در پیاده‌روی مقابل کاخ جشنواره حاضر می‌شدم تا جایی برای خودم پیدا کنم. تماشای فیلم‌های تنها چیزی بود که اهمیت داشت. البته دوستی‌های جشنواره کن هم خیلی مهم بود.
پس از اینکه دبیر هنری جشنواره کن شدی اوضاع چه تغییری کرد؟
من گدا بودم و شاهزاده شدم. البته من هیچگاه آن روزها و افرادی که اکنون در جایگاه آن روزهای من هستند را فراموش نمی‌کنم. از صحبت با حاضران در جشنواره لذت می‌برم. هر از گاهی دلم برای آن روزها تنگ می‌شود.
آیا تا کنون فیلمساز شاخصی را در جشنواره کن کشف کرده‌ای؟
من چندان با ادعای کشف‌های این چنین موافق نیستم. البته به همراهی در ظهور چهره‌های سینمای آمریکای لاتین، مکزیک، آرژانتین، رومانی، کره و خاورمیانه افتخار می‌کنم. می‌توان از لاسلو نمش به عنوان یکی از این نمونه‌ها اشاره کرد که با نخستین فیلمش در جشنواره کن شناخته شد.
آیا پیش آمده است که از انتخاب نکردن یک فیلم پشیمان شوی؟
بسیار زیاد. البته به شما نمی‌گویم که چه فیلم‌هایی بوده‌اند.
بزرگترین دستاوردت در طول دبیری جشنواره فیلم کن چه بوده است؟
من فرد مناسبی برای پاسخ به این پرسش نیستم. وقتی که ژیل ژاکوب مرا به همکاری فراخواند مطمئن نبودم که از عهده این کار برمی‌آیم یا خیر. مردم به من می‌گفتند که این ماموریتی غیرممکن است. البته جشنواره کن راه خود را به خوبی ادامه داد و آینده‌ای پیش رو دارد که من به آن افتخار می‌کنم.
به گمان شما با توجه به سیل تغییرات در جهان، سینما در آینده همچنان باقی خواهد ماند؟
از آغاز همیشه افرادی از مرگ سینما سخن می‌گفتند اما سینما همواره نجات یافته است. تغییرات دنیا حقیقت دارد. بچه‌های من وقت خود را به گشت و گذار در اینترنت می‌گذرانند با این حال اگر قرار باشد که در روزی تعطیل به سینما برویم از شادی در پوستشان نمی‌گنجند.
سینما رفتن مانند شرکت در کنسرت یا رفتن به استادیوم است. هر چند که شنیدن صدای خواننده مورد علاقه‌مان در دستگاه پخش لذت بخش است اما شنیدن همان صدا در کنسرت چیز دیگری است. جشنواره فیلم کن خیلی فراتر از شرکت در یک کنسرت است.
- 14
- 3
