پروژه‌های داغ در فستیوال کن ۷۰

به گزارش بانی فیلم به نقل از گاردین، لیست رسمی فیلم های انتخابی فستیوال فیلم کن منتشر شد که گروهی سیاسی شده است با تاکید موضوعی پشت سر هم روی بحران پناهندگی و به این منظور طراحی شده که دهن کجی ای باشد به سیستم جدید ترامپ. مشمول شدن فیلم جدید کلاد لانزمن با اسم «نیپالم» ممکن است برای دبیر رسانه‌ای کاخ سفید شان اسپایسر جذاب باشد، مخصوصا با توجه به اینکه کشورهایی که سلاح های شیمیایی دارند تا این حد او را وحشت زده می کنند.

کن یک بار دیگر از سنگین وزن‌هایی مثل میشائیل هانکه حمایت کرد که فیلم «پایان شاد» او به سرعت او را در موقعیتی تاریخی می‌گذارد که احتمال دارد بتواند سومین نخل طلایش را دریافت کند.

نمایش فیلم «۲۴ فریم» که پس از مرگ عباس کیارستمی صورت می‌گیرد شامل پروژه ای است که از ترکیب قطعه های کوتاه شکل گرفته است؛ در عین حال «ابهت» میشل هازاناویسیوس درباره ژان لوک گودار که خود موضوع فیلم تا همین حالا آن را «ایده‌ای بسیار بسیار احمقانه» خوانده؛ «تو هرگز واقعا اینجا نبودی» لین رمزی با نقش‌آفرینی حوآکین فینیکس با اقتباس از رمان جاناتان ایمز؛ فیلم «اغواشدگان» سوفیا کاپولا که بازسازی فیلم جنگ داخلی سال ۱۹۷۱ دان سیگل است؛ و فیلم «Wonderstruck» تاد هینز که با اقتباس از رمان نوجوان بزرگسال همنام برایان سلزنیک ساخته شده، از دیگر فیلم‌ها مطرح امسال است.

در مورد مسئله گوناگونی هم در انتخاب های رسمی کلی ۱۲ کارگردان زن حضور دارند که سه نفر از آن‌ها در بخش رقابتی هستند: رمزی، کاپولا و نائومی کاواسه کارگردان ژاپنی که یکی از پاهای ثابت کن است. افسانه موج نو فرانسه یعنی انیس واردا هم با فیلم مستند «چهره‌ها، چهره‌ها» بازگشته که با همراهی عکاس و هنرمند فرانسوی جی آر کارگردانی شده است. ونسا ردگریو با فیلم «غم دریا» نخستین تجربه کارگردانی اش را دارد که رالف فاینس و اما تامپسون در آن بازی می‌کنند و داستانش درباره پناهندگان اروپایی است که در قرن گذشته از مناطق جنگی فرار می‌کردند. کریستن استوارت هم یک فیلم کوتاه با عنوان «بیا شنا کن» کارگردانی کرده است.

بنابراین مسئله توازن جنسیتی امسال رسوایی به پا نخواهد کرد و نشان داده این فهرست از هر نظر دیگر هم بین‌المللی است و نگاهی متنوع دارد که هالیوود ندارد.

اما مشخص است کن حس نمی‌کند تحت فشار است که خودش را تغییر دهد یا به طور مشخص به این مسئله اقرار نکرده است. حداقل آنطور که جوایز آکادمی این کار را کرد واعلام کرد نیاز به تغییر نگاه دارد، مجبور نشد تا به سخن درآید.

اما بر فراز اجتماع سنتی از نام‌های بزرگ و کارگردان‌های شناخته شده؛ کن دارد با کمی تاخیر آن جهت‌گیری‌هایی را دنبال می‌کند که به بخشی تثبیت شده از فستیوال‌های دیگر بدل شده‌اند. این روزها پخش دو اپیزودی از یک سریال تلویزیونی با پرستیژ چیزی شده که باید داشت که مثال هایش «مدیر شب» در برلین و «پاپ جوان» در ونیز بودند. حالا کن هم دارد از «تویین پیکس» جدید دیوید لینچ و دومین سریال جین کمپیون یعنی «بالای دریاچه» رونمایی می‌کند.

قدم جدید و شجاعانه به دنیای مجازی با ایناریتوکن همچنین با پروژه‌ای از یک نام بزرگ دارد قدمی جدید و شجاعانه به دنیای سینمای واقعیت مجازی برمی‌دارد. الحاندرو گونزالس اینیاریتو می خواهد فیلم کوتاه واقعیت مجازی خود «گوشت و ماسه» را به نمایش بگذارد که درباره پناهندگان و مهاجرانی است که از مرز مکزیک عبور می کنند و وارد ایالات متحده می شوند. امانوئل لوبزکی این پروژه را فیلمبرداری کرده است.

انتخاب فیلم «کشتن یک گوزن مقدس» یورگوس لانتیموس هم هیجان زیادی به پا خواهد کرد که نیکول کیدمن (که باید حسابی فعال باشد چون چهارفیلم در فستیوال دارد) و کالین فارل در آن بازی می‌کنند و داستانش درباره پسری نوجوان است که یک دوستی شوم با یک جراح ایجاد می‌کند. خود لانتیموس هم دارد به یکی از عزیزان و گوزن های مقدس فستیوال تبدیل می شود. همه در کن عاشق فیلم سال ۲۰۱۵ او یعنی «خرچنگ» بودند.

آندری زویاگینتسف یک فیلمساز خارق العاده است؛ آخرین فیلم او «لویاتان» همه را در کن بهت زده کرد و فیلم جدیدش «بی عشق» درباره زوجی طلاق گرفته که باید به نحوی با هم کار کنند تا پسر گمشده شان را پیدا کنند، به نظر می‌رسد درست به اندازه اثر قبلی اش چالش برانگیز و هولناک باشد. فیلم «مخلوقی نجیب» سرگی لوزنیتسا از داستان کوتاه داستایوفسکی از سال ۱۸۷۶ الهام گرفته: زنی نامه ای را به همسر زندانی اش می‌فرستد، اما آن را در حالیکه لیبل «بازگشت به فرستنده» خورده دریافت می کند بنابراین باید سفری طولانی تا خود زندان داشته باشد تا ببیند چه اتفاقی افتاده است. لوزنیتسا اخیرا فیلم مستند جالبش «Austerlitz» را ارایه کرد که داستانش در مورد رفتارهای مصرف‌گرا و توریستی دنیای مدرن نسبت به کمپ های نازی بود. بنابراین این پروژه هم اثری سنگین و درگیرکننده خواهد بود.

سنگین وزنان آمریکایی با قدرت هر چه تمام تر در فستیوال حضور خواهند داشت. تاد هینز کارگردانی است که ورودی پیشنش در کن یعنی «کارول» به شدت مورد تحسین واقع شد. فیلم جدید او در بخش رقابتی فستیوال «Wonderstruck» است، یک درام نوجوان بزرگسال با نقش آفرینی جولین مور. این هم می تواند یک موفقیت کامل دیگر برای هینز باشد، شاید هم یک فیلم شیرین دیگر که شبیه فیلم های بازرگانی است. مسلما بینندگان زیادی خواهد داشت.

«اغواشدگان» ساخته سوفیا کاپولاهم یک بازسازی از فیلم سال ۱۹۷۱ کلینت ایستوود و هم اقتباسی از محتوای اصلی یعنی رمان سال ۱۹۶۶ «شیطانی نقاشی شده» نوشته توماس پی کالینان است. درامی است در جنگ داخلی آمریکا با نقش آفرینی کالین فارل (دوباره) و ال فنینگ که خودش دارد به یکی از چهره‌های ثابت کن تبدیل می شود. کاپولا همیشه حضورهایش در کن را با سبک خاص خودش همراه کرده و تا به حال با درام جالب «ماری آنتوانت» و هجو سلبریتی رسانه اجتماعی«The Bling Ring» به کن آمده است. این پروژه هم جالب به نظر می رسد، و البته بازرگانی است.

«زمان خوب» ساخته برادران نیویورکی مستقل ساز یعنی جاش و بنی سفدی، توسط تیری فرمو به عنوان یک فیلم ژانری و توسط رابرت پتینسون به عنوان یک «فیلم دیوانه وار سرقت از بانک» توصیف شده و مسلما می تواند توجه آن هایی را در کن جلب کند که ممکن است انتظار داشته باشند پروژه ای مثل این به یکی از بخش های جانبی مثل نگاهی ویژه یا دوهفته کارگردان ها محدود شود اما در بخش رقابتی حضور نداشته باشد.

لین رمزی با فیلم «تو هرگز واقعا آنجا نبودی» برمی‌گردد و همیشه دل گرم کننده است که ببینیم کن به این کارگردان فوق العاده فضا می دهد. فیلمش درباره یک سرباز سابق جنگ (حوآکین فینیکس) است که سعی می کند زنی جوان (اکاترینا سامسونوف) را از جهنم قاچاق زنان نجات دهد اما اوضاع به شدت خراب می‌شود.

فیلمی ساخته نوآ باومباک، حالا هرچقدر از نظر اسیدی هجوی باشد، به عنوان یک قاشق شکر دیده می‌شود که ممکن است به پایین رفتن داروی دیگر انتخاب‌ها کمک کند و فیلمی ساخته او همیشه پیشنهادی جذاب است. «داستان مایروویتز» به تهیه کنندگی نت فلیکس، از بن استیلر، ادم سندلر، اما تامپسون و داستین هافمن در نقش های اصلی استفاده می کند و داستانش درباره یک اجتماع خانوادگی به منظور جشن گرفتن برای پدر با پرستیژ خانواده است. می تواند عالی باشد. یا می تواند کامل غیرقابل تحمل باشد.

فیلم «اوکجا» ساخته بانگ جون-هو فیلم دیگری است که توسط نت فلیکس تهیه شده و با همراهی این کارگردان کره جنوبی و جان رانسون نویسنده بریتانیایی نوشته شده است. هم یک فیلم اکشن است و هم یک فیلم هیولایی. «Okja» یک حیوان بزرگ و ملایم است که برای علم سنتی یا حیوان شناسی شناخته شده نیست و نیروهای مخفی سازمانی می خواهند او را بدزدند اما یک دختر جوان از او حمایت می کند. (فیلم «میزبان» بانگ هم فیلمی درباره یک هیولای بزرگ بود که در فرهنگ عامه ماندگار شد.) دیگر استاد کره ای هونگ سانگ-سو است که با فیلم «روز بعد» خود وارد کن خواهد شد.

نائومی کاواسه فیلمسازی ژاپنی است که آثارش منتقدان را تقسیم می‌کنند: او یک ظرافت نقاشانه و حس سازمان دهی دارد که در «جنگل سوگ» به بهترین شکل به نمایش گذاشته شد. فیلم جدید او در بخش رقابتی یعنی «درخشندگی» درباره زنی است که به عنوان کار برای کسانی که مشکل بینایی دارند، نقد فیلم می‌نویسد و عاشق عکاسی می‌شود که دارد بینایی اش را از دست می دهد.

مثل همیشه، این لیستی است که دهان آدم را به آب می اندازد. اما البته منوی نهایی می تواند بسیار با غذای تمام شده متفاوت باشد. به زودی اعضای هیات داوران معرفی می‌شوند و چیزهای بیشتری می فهمیم. اما پیروزی تاریخی میشائیل هانکه خیلی محتمل به نظر نمی‌رسد.