اگر استدلال جواد لاریجانی را در باره ' ربنا 'ی شجریان بپذیریم،صدای عبدالباسط هم اشکال دارد

وی نوشته است، در ارتباط با مطلب آقای لاریجانی چند نکته لازم می‌دانم که یادآوری کنم:

۱. «مسائل فقهی» در یک تقسیم‌بندی به دو قسم تقسیم شده‌اند؛

الف: قسم اول که به آنها «ضروریات فقه» گفته می‌شود در آنها اجتهاد و تقلید راه ندارد؛ مانند اصل نماز و روزه.

ب: دسته دوم «مسائل نظری» است مانند اغلب مسائل فقهی که معرکه آرا و انظار است.

به‌طور قطع مسأله مورد بحث، از قبیل قسم دوم است؛ یعنی از «مسائل نظری فقه» است که در آنها باید «اجتهاد» یا «تقلید» کرد. به نظر می‌رسد آقای لاریجانی در این موضوع خواسته‌اند همچون یک «فقیه جامع‌الشرایط» نظر بدهند؛ درحالی که بی‌شک ایشان مجتهد و فقیه نیستند. بنابراین فرمایش ایشان از نظر شرعی هیچ اعتباری ندارد.

۲. تشخیص و تعیین مصداق برعهده «عرف» است.

انصافاً آنچه آقای لاریجانی ادعا کرده‌اند کاملاً برخلاف «تبادر عرفی» است. ایشان به‌طور عجیبی مدعی شده‌اند که «محتوا» تحت‌الشعاع «صوت» قرار می‌گیرد! اگر این سخن درست باشد باید باب قرائت قرآن با صوت زیبا که مورد تأکید امامان در روایات متعدد است، بسته شود.

 اگر چنین است که آقای لاریجانی ادعا کرده، ممکن است بنده نیز از صدای قاری معروف مرحوم عبدالباسط خوشم نیاید و همچون آقای لاریجانی ادعا کنم آیات تحت‌الشعاع صوت قرار می‌گیرد! آیا «عرف عقلا متشرع» که خود باید مصداق مسائل شرعی را تعیین کنند با این سخن شگفت‌زده نمی‌شوند؟