ناصر چشم‌آذر: به این فکر نیستم که به سالار عقیلی یا همایون شجریان پیشنهاد بدهم روی اثر من بخوانند

او در گفت‌وگویی با ایسنا، در ارزیابی از جریان موسیقی  امروز بیان می‌کند: من از این جماعت نسل پنجم که مشغول فعالیت در سبک‌های مختلف موسیقی هستند چیزی به جز تکرار یکدیگر نمی‌شنوم؛ این تکرار در اشعار، خوانندگی، تنظیم و اجرای آن‌ها وجود دارد. این موضوع یک مقوله دورانی تکراری است.

این موسیقیدان ادامه می‌دهد: آثار آن‌ها خیلی به تکنولوژی تکیه دارد و محتواها از نظر رمانتیک بودن و نغمه‌سرایی و ملودی چیدمان خوب و بافت قوی ندارد. شاید اگر فرصتی باشد و بیست کار از افراد مختلف بشنوم، به طور کلی دو یا سه مورد بیشتر من را به خود جذب نکند.

چشم‌آذر تاکید می‌کند: البته از نظر تکنولوژی و تکنیک ضبط پیشرفت‌های خوبی داشتیم اما برای خلق یک اثر هنری تاثیرگذار، باید پارامترهایی رعایت شده و زحمت بیشتری کشیده شود.

این آهنگساز در پاسخ به این پرسش که چرا خواننده‌های امروز به بازخوانی آثار قدیمی رو می‌آورند؟ می‌گوید: حتما کشش و جذابیت‌هایی در آثار قدیمی هست، خواننده‌ها را به آن سمت و سو می‌کشاند؛ نمی‌دانم آهنگسازان امروز تجربه ندارند یا نمی‌توانند ملودی‌های زیبا بیافرینند.آن‌ها بیشتر به دنبال تقلید هستند و تا یک ملودی می‌شنوند از همان استفاده می‌کنند. متاسفانه از سویی موسیقی ما به موسیقی ترک عثمانی یا عرب و افغانی تبدیل شده است.

چشم‌آذر با بیان اینکه به طور کلی یک معضل کلی و فراگیر در اجتماع ما وجود دارد، اظهار می‌کند: انگار دیگر حواس‌ها جمع نیست و اجتماع حال خوبی ندارد. در سینما نیز همین‌گونه است. سینمای ما مریض و مقلد شده است و مرجع هویتی ندارد و بیشتر از فیلم‌های فرنگی برداشت می‌کند. شاید تهیه‌کننده‌ها دنبال پول درآوردن هستند و برای اینکار تن به هر سوژه‌ای می‌دهند.

او می‌گوید: جذابیت، بافت قصه، کارگردانی و بازیگری و موسیقی خوب باعث ماندگاری یک اثر می‌شود. کار هنری کار جمعی و گروهی است اگر این کار جمعی خوب باشد نتیجه نیز خوب خواهد بود. ما آثاری داریم که خوب می‌فروشد اما تله‌ فیلم تلویزیونی هم نیستند و این فروش‌ها باعث می‌شود تهیه‌کننده‌ها به سمت داستان‌های سخیف کشیده شوند. اما بعد از دهه هفتاد بی‌هویتی در عالم هنر بدجور گریبانگیر ما شده است.

این موسیقیدان ادامه می‌دهد: ان‌شاءلله از این گذر عبور کنیم و همه بتوانند کار بهتری تولید کنند، از کفاش گرفته تا شیرینی‌فروش و آهنگساز و خواننده!.

او در بخش دیگری از این گفت‌وگو درباره اینکه  در این دوره چه خواننده‌ای نظرش را برای همکاری جلب کرده؟ می‌گوید: من اخلاقی دارم که هیچ‌وقت منتظر یا مشتاق این نبودم که با خواننده‌ای کار کنم؛ اگر کسی مشتاق بود با من کار کند و آمادگی و کارکرد صدا و تکنیک خواندن داشته باشد با او کار می‌کنم. به این فکر نیستم که به سالار عقیلی، همایون شجریان یا گروه «چارتار» پیشنهاد بدهم روی اثر من بخوانند.

چشم‌آذر ادامه می‌دهد: سر من به کار خودم است و آثار بی‌کلام می‌نویسم؛ در این راستا حدود ۹ اثر سمفونیک نوشته‌ام که منتظر فرصتی برای اجرای آن در خارج از کشور هستم.

این آهنگساز در پاسخ به اینکه تمایل ندارد این آثار را با ارکستر سمفونیک تهران اجرا کند؟بیان می‌کند: متاسفانه ارکستر سمفونیک ما حالش خوب نیست و زیاد کیفیت خوبی ندارد. 

او درباره فعالیت موسیقایی این روزهایش نیز توضیح می‌دهد: من چند پروژه در دست دارم، اولین پروژه «هفت‌میدان» است که به سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران تعلق دارد؛ قطعات آخر این اثر در حال نوشته شدن است. این آلبوم بی‌کلام درباره خاطرات و رویدادهای هفت میدان تهران است که شامل میدان آزادی، میدان ونک، میدان بهارستان، میدان انقلاب، میدان تجریش، میدان شهدا و میدان امام حسین(ع) می‌شود. فکر می‌کنم این آلبوم برای یک تا دو ماه دیگر آماده شود.

چشم‌آذر ادامه می‌دهد: کار دیگرم آهنگسازی یک فیلم سینمایی با نام «نبات» است که کارگردانی آن را پگاه ارضی بر عهده دارد و بازیگرانش شهاب حسینی، نازنین فراهانی هستند. این کار در مرحله نوشتن و ضبط آن است. از سویی یک برنامه با نام «امروز با تو» در ارتباط با تولد شهداست که به مدت سه دقیقه از شبکه‌های مختلف پخش می‌شود؛ و من آهنگسازی آن را بر عهده داشتم.

این هنرمند همچنین درباره جشنواره موسیقی فجر اظهار می‌کند: جشنواره‌ها برای کسانی که تازه وارد این حیطه شدند جذابیت خاص خودش را دارد؛ از این نظر من اصلا آدمی نیستم که توجهم به این جشنواره‌ها جذب شود. سر من در لاک خودم است، نه این‌که به جشنواره اهمیت نمی‌دهم اما برایم مطرح نیست.

او ادامه می‌دهد: در چند سالی که جشنواره برگزار می‌شود متوجه نشدم هدف و اساس آن چیست؛ قدم برداشتن در راه اعتلای ممکلت؟ یا اینکه بودجه‌ و بخور بخوری باشد و آش شعله‌قلم‌کار از همه نوع موسیقی درست کنند.

چشم‌آذر تاکید می‌کند: چند سال است اجراهای جشنواره موسیقی فجر را ندیده‌ام؛ اما به طور کلی پیشرفت و اعتلای موسیقی ایران را رصد می‌کنم و متاسفانه می‌بینم راکد مانده است و کاری که تن آدم را بلرزاند خیلی کم وجود دارد.

او با بیان اینکه نباید دست از امید برداریم، می‌گوید: امیدوار هستم این جشنواره‌ها چه با اساسنامه و چه بی‌ اساسنامه در راه اعتلای موسیقی کشور قدم بردارد. شاید اساسنامه برای سال دیگر منتشر شود؛ باید منتظر بود و امیدوار. ما نباید دست از امید برداریم.

این موسیقیدان در ادامه اظهار می‌کند: وقتی به اوضاع و شرایط اقتصادی کشور، حقوق مدیران و ریخت‌وپاش‌هایی که می‌شود، نگاه می‌کنیم آن را بسیار نابه‌سامان می‌بینیم. همه گرفتار مسائل اقتصادی هستند و دست به هرکاری می‌زنند از این نظر رضایت داشته باشند و این بدترین ضربه‌ و شمشیری است که می‌تواند به پیکره هنر وارد شود.

چشم‌آذر در پایان صحبت‌های خود می‌گوید: امیدوارم حال مردم ایران خوب شود؛ احساس می‌کنم حال آن‌ها در ابعاد مختلف خوب نیست و همه به نوعی گنگ و نابه‌سامان هستند. این موضوع می‌تواند جلوی رشد یک کشور را بگیرد. امیدوارم موسیقی ما دوباره به اوج دهه‌های گذشته برگردد همانطور که گفتم موسیقی ما به دلیل زیاد بودن افرادی که تمایل به اینکار دارند اما تجربه ندارند دچار تزلزل شده است.