به گزارش خراسان، محسن شریفیان سرپرست گروه موسیقی لیان است. گروهی که با ساز و آوازهای بومی بوشهری شکل گرفته است. شریفیان که ۴۳ ساله است، از هجده سالگی به طور جدی موسیقی را دنبال کرده است. او نی انبان (همان سازی که آن را به لطف جناب خان عروسک محبوب خندوانه بیشتر شناختیم) را جزئی از خود می داند و برای معرفی آن و موسیقی بوشهر، گروه لیان را تشکیل داد. ساخت موسیقی فیلم سینمایی«تیک آف» به عهده این گروه بود.
از محسن شریفیان به تازگی در اسپانیا به عنوان یکی از نوازنده های شاخص نی انبان تجلیل شده است. او در گفت گو با خبرنگار گروه ادب و هنر روزنامه خراسان از چالش های گروه لیان می گوید و از این که گروه شانزدهم شهریور عازم بمبئی هندوستان است که در ادامه می توانید آن را بخوانید.
تشکیل یک گروه موسیقی خود چالش برانگیز است. با وجود این چالش ها، چطور توانستید عمر «لیان»را به ۲۵ سال برسانید؟
خیلی سخت. واقعا سخت بود یک گروه موسیقی در شرایطی دوام بیاورد که وزیر ارشادوقت دولت اصلاحات گفته بود کسانی که موسیقی کار می کنند، به فکر شغل دوم باشند. ما در هر شرایطی کار کردیم و سختی ها را تحمل کردیم. سخت تر این که یک گروه موسیقی فولکلور داشته باشید. با همه این ها، ما با تمام سختی ها این راه را رفتیم. به نظرم عشق و شیفتگی گروه به سرزمین مادری، آن ها را دور هم جمع کرد. اعضای لیان می خواستند موسیقی بوشهر را پشتیبانی کنند آن هم نه تنها در بوشهر و ایران که در تمام شهرهای جهان.
مثلا چه چالش هایی داشتید؟
هر گروه و تشکلی در طول فعالیت خود دچار تغییراتی می شود. لیان هم استثنا نیست. ما سعی کردیم از ستون ها و هدف لیان نگهداری کنیم. گاهی بسیار خسته می شدیم و یک جاهایی واقعا می بریدیم. از طرفی علاوه بر چالش های خودمان با مشکلات دیگری مانند منع کنسرت در برخی شهرهانیز مواجه می شویم. ما با این که مجوز داریم هنوز در شیراز و کرمان نمی توانیم برنامه اجرا کنیم. با این که ما در کنار اجراهای صحنه ای خود کتاب های مختلفی را هم درباره موسیقی منتشر کردیم.
چه چیزی باعث شد گروه لیان طی این سال ها همچنان مخاطب داشته باشد و تازگی اش را از دست ندهد؟
ما تلاش کردیم با جامعه باشیم و نگاه مان صرفا یک نگاه سنتی محض به موسیقی نباشد؛ بلکه یک نگاه سنتی منعطف باشد. ما راهی نداشتیم جز این که هر از گاهی خودمان را تغییر دهیم، ملودی های جدید بسازیم و کار جدید کنیم. در کنار آن سعی کردیم موسیقی بوشهر را با موسیقی های دیگر تلفیق کنیم که این خودش مایه شادابی است و باعث شده است موسیقی های مان هنوز شنیدنی باشد.
پس گروه تان فقط به موسیقی بوشهری نمی پردازد.
چندبار موسیقی گروه را با موسیقی کردی، آذری و سیستان و .. تلفیق و سعی کردیم حداقل این اتفاق در کنسرت هایمان بیفتد.
مردم نی انبان را بیشتر از هر ساز دیگری در دست محسن شریفیان می بینند. به طوری که می توان گفت نی انبان جزئی از شما شده است.
(می خندد و می گوید) دوستانم با شما هم نظرند. نی انبان، ساز شاخص بوشهر است و این ساز بخشی از زندگی من است. من فکر کردم می توان با پرداختن طولانی مدت و خاص به نی انبان، این ساز را مطرح کرد تا مردم نگاه دیگری به آن داشته باشند. به همین دلیل تلاش کردیم نی انبان ثبت ملی شود و این اتفاق افتاد. دوست دارم به ثبت جهانی هم برسد.
به تازگی محمد بحرانی صداپیشه جناب خان به گروه لیان پیوست. به خاطر رفاقت تان او را انتخاب کردید؟
محمد بحرانی به عنوان مهمان در بخشی از اجراهای ما حضور داشت. او در اجراهای برون مرزی گروه لیان در لندن به عنوان نوازنده و خواننده مهمان به روی صحنه آمد. ما همچنان با هم رفاقت داریم و حتما در آینده همکاری های دیگری داریم اما این به معنای این که محمد بحرانی خواننده اصلی گروه لیان است، نیست. خواننده های رسمی گروه لیان آکاصفوی و اوکولو فرامرزی هستند.
از جشنواره لندن گفتید. با این که گروه لیان یک گروه موسیقی فولکلور است اما تعداد کنسرت های خارج از کشور آن بیشتر است. این هم جذاب است و هم کمی سوال برانگیز.
راستش در درجه اول این برای من باعث تاسف است. چون من هنوز در کشور خودم برای موسیقی فولکلور امکانات لازم را ندارم و در برخی شهرها اجازه برگزاری کنسرت ندارم. نمی توانم زندگی و هدفم را به دلیل برخوردهای سلیقه ای تعطیل کنم. هدف من و گروهم یک هدف بزرگ یعنی معرفی فرهنگی با تاریخ و مردمی بزرگ است. بنابراین تلاشم را متوقف نمی کنم و فقط مکان آن را تغییر می دهم.
البته خوش بینانه هم می توان نگاه کرد با این دید که شما با این کار موسیقی فولکلور را معرفی می کنید.
جالب این که بیشتر مخاطبان ما در جشنواره های برون مرزی، خارجی هستند و از آن استقبال می کنند. به نظرم موسیقی فولکلور و محلی ایران ظرفیت بالا و هنرمندان شاخصی دارد و به همین دلیل اگر جدی گرفته شود، از آن استقبال زیادی می شود. راستش این موسیقی هنوز جایگاه اصلی خودش را پیدا نکرده است. برای مثال به جایگاه موسیقی بومی در خانه موسیقی ایران نگاه کنید، همین یک نگاه برای این که بدانید چه اجحافی نه تنها در حق موسیقی محلی که در حق هم صنف های خانه موسیقی می شود، کافی است.
چند بار به ممنوعیت اجرای گروه لیان در شیراز و کرمان و برخی شهرهای دیگر اشاره کردید. دلیلی که به طور مشخص به گروه لیان برای منع اجرا می گویند چیست؟
می گویند باید صبر کنید و ما همچنان صبر می کنیم. هشت سال است که صبر می کنیم. آخرین کنسرت رسمی من در شیراز به هشت سال قبل برمی گردد و در بوشهر به سال ۹۲.
شاید به این دلیل است که فکر می کنند آدم سیاستمداری هستید. به نظر من اگر سراغ موسیقی نمی رفتید حتما سیاستمدار می شدید. این طور نیست؟
نه.فکر نمی کنم. موسیقی و رفتارهایی که با موسیقی می شود من را به ناچار به سمتی برده است که برداشت می شود من آدم سیاستمداری هستم. البته ما در جامعه ای زندگی می کنیم که در آن یک میوه فروش هم باید به سیاست آشنا باشد و نمی تواند از آن جدا باشد. محسن شریفیان هم جزوی از همین مردم است. مردمی که به ناچار با سیاست درگیرند. البته این یک اشکال در نظام اجتماعی ماست.
تعداد گروه یا به اصطلاح بندها در موسیقی ما در حال افزایش است. حتی بعضی از آن ها ماهیت بند را هم ندارند. نظرتان درباره این روند چیست؟
به نظر من هر فعالیتی در حوزه موسیقی خوب است. ما مخالف تشکیل گروه های جدید نیستیم و حتی از آن استقبال می کنیم. به هر حال گروه لیان در کنار آن ها خودش را بیشتر نشان می دهد و این به نفع ماست. خیلی خوب است که اجازه دهیم گروه های موسیقی تشکیل شوند، خودشان را نشان دهند و حرف بزنند. شاید حرفی برای گفتن داشته باشند که اگر این طور باشد در چرخه موسیقی باقی می مانند و گرنه خود به خود از این چرخه حذف می شوند.
پیگیری کنسرت گروه لیان از دفتر موسیقی
در رابطه با ادعای آقای شریفیان مبنی بر عدم اجازه برگزاری کنسرت درشیراز و بوشهربامدیر روابط عمومی دفتر موسیقی وزارت ارشاد و فرهنگ اسلامی تماس گرفتیم و از مشکلات گروه لیان برای اجرای کنسرت در شهرهایی مانند شیراز، کرمان و بوشهر پرسیدیم. مجید فروغی در پاسخ به این سوال گفت:«مجوز کنسرت در استان ها به عهده اداره ارشاد استان ها ست. در واقع این موضوع تفویض به استان هاست و مدیران اداره ارشاد هر استان مسئول پاسخگویی به این اتفاق هستند.این گروه در براز جان نیز اجرا داشتند.
اکرم انتصاری
- 14
- 1
