«فرهاد قائمیان» از دردی گفت که باید درمان شود؛ اشاره به وضعیت تلویزیون

به گزارش ایسنا، بازیگر سریال «سر دلبران» درباره نحوه ورودش به عرصه هنر و بازیگری اظهار کرد: از دوران کودکی علاقه‌مند به این کار بودم. چون در یک خانواده هنرمند بزرگ شدم و برادرانم در عرصه تئاتر فعالیت می‌کردند، من همیشه به تماشای تئاتر می‌رفتم؛ بنابراین رفته رفته جذابیت این هنر برای من به شکل تعهد درآمد و باعث شد که من وارد عرصه بازیگری شوم.

قائمیان که با «دمرل» اولین حضور سینمایی‌اش را رقم زده است، در گفت‌وگو با آی‌فیلم ادامه داد: حدود ۱۲ سال تاریخ هنر و ادبیات نمایشی، داستانی و خلاقیت تصویری تدریس می‌کردم و به این واسطه به ارشاد رفت و آمد داشتم. با صادق آذین که از مدیران تولید با تجربه است، سابقه آشنایی داشتم و می‌دانست که تدریس می‌کنم. سر فیلم «دُمرُل» از طریقی متوجه شدم که به دنبال لوکیشنی مناسب هستند. بعد از آن زنده‌یاد مهرداد فخیمی به همراه یدالله صمدی و صادق آذین به اردبیل آمدند و چند روزی در کنار هم در شهر اردبیل به دنبال لوکیشن مناسب گشتیم. خیلی هم همه چیز خوب بود ولی بنا بر شرایط آب و هوایی در آن زمان نتوانستیم لوکیشنی انتخاب کنیم. بعد از آن آقای صمدی به من پیشنهاد بازی در یک نقش در فیلم را دادند. از آن زمان تا کنون با آقای صمدی در ارتباط هستم و از این بابت بسیار خوشحالم.

این بازیگر سینما و تلویزیون با تایید بر اینکه جنس اعتمادی که یدالله صمدی برای اولین حضور حرفه‌ای او مقابل دوربین سینما داشته است، این روزها برای علاقه‌مندان به این حرفه زیاد اتفاق نمی‌افتد، خاطرنشان کرد: البته من در فیلم «دُمرُل» نقش کوتاه یک پهلوان را داشتم. شاید هیچ تصوری برای این که حضورم در این عرصه ادامه داشته باشد از طرف دوستان نبود. رفته رفته حین فیلمبرداری شرایطی پیش آمد و به بازی من توجه شد و به هرحال این اتفاق برای من پیش آمد.

قائمیان پس از «دمرل» در «سارای» بازی کرده است و درباره این فیلم گفت: «سارای» یک فولکلور آذری بود و برای اولین بار در ایران، فیلم «سارای» در ۱۲ سینما به زبان آذری در تهران اکران شد.

بازیگر سریال «شوق پرواز» همکاری با یدالله صمدی در سه اثر این کارگردان سینما و تلویزیون را جزو افتخارات خود برشمرد و افزود: اگر نگاهی به کارنامه من‌ بیندازید متوجه می‌شوید که کار با هر کارگردانی، حداقل در سه کار دیگر همان فیلمساز ادامه داشته است، زیرا همواره تمام تلاشم را کرده‌ام تا بتوانم جوابگوی اعتمادی که به من شده است، باشم. این مساله باعث شده که بعد از کار اول همیشه از طرف همان کارگردان، نقش‌های دیگری هم به من سپرده شود.

بازیگر سریال «وفا» با اشاره به خاطرات این سریال گفت: من قبل از «وفا» یک سریال برای شبکه دو کار کردم به اسم «طریق عشق» که دیده نشد. بعد از آن سریال «شهریار» را کار کردم که از نظر نوبت پخش بعد از سریال «وفا» قرار گرفت و باعث شد که آشنایی من با محمد حسین لطیفی نیز رقم بخورد و تا به حال در شش پروژه با ایشان همکاری کرده‌ام. در سریال «وفا» ایشان نقش خاصی را به من محول کردند که بسیار مورد قبول مخاطبان واقع شد. خیلی خوشحال هستم که بعد از سال‌ها هنوز نقش و شخصیت «خرچنگ» بسیار تأثیرگذار و ماندگار شده است.

قائمیان سال‌ها بعد از سریال «وفا» باز هم در نقش یک جاسوس به اسم «محسن روانبخش» در سریال «تعبیر وارونه یک رویا» ایفای نقش کرده اما هویت ویژه خود را حفظ کرده است و  در این راستا، پرداخت خوب شخصیت در متن، هدایت درست کارگردان و اعتماد به بازی او را نکات مهم برشمرد و گفت: من چند کار پلیسی انجام دادم و یونیفرم نظامی تقریباً مشابهی برای این نقش‌ها پوشیدم ولی این شخصیت‌ها کاملاً در اجرا متفاوت هستند. با اینکه همه‌ این نقش‌ها پلیس هستند ولی پلیسی که در «نسل سوخته» می‌بینید با پلیسی که در «بی صدا فریاد کن» ظاهر شده، بسیار متفاوت است. همین طور بازپرس ویژه قتل در سریال «به دنیا بگویید بایستد» و پلیسی که در سریال «یادآوری» بود. پلیسی که همزمان درگیر وظیفه‌اش و مسائل و مشکلاتی که برای خانواده‌اش رخ می‌دهد، می‌شود و باید تلاش کند در نقش یک پلیس درست تصمیم بگیرد و مخاطب، پلیس متفاوتی از نقش‌های قبلی من، در این کار می‌بیند.

این بازیگر ادامه داد: نمی‌توانیم سریال یا پروژه‌ای را که یک گروه با همه توان و احساس می‌سازند با پیامک به مسابقه بگذاریم و به آن نمره بدهیم. من در جایی دیدم که هشت کار را با وله‌های ۲۰ دقیقه‌ای نمایش می‌دادند و نظرسنجی می‌کردند. اعتقاد من این است که هیچ کار هنری به عدد نمی‌تواند نمره داشته باشد. من به این شکل امتیاز دادن اعتقادی ندارم برای همین هیچ وقت نمی‌توانم قبول کنم که کار یک گروهی که با پوست و خون و با تمام وجودشان کار می‌کنند را بتوانیم با دادن یک‌نمره قضاوت کنیم. من به نوبه خودم هیچ کدام از کارهایم را از کار دیگر جدا نمی‌کنم، چون برای همه‌ آنها زحمت کشیدم. حتی نقش‌های کوتاهی که ایفا کردم. به هر حال نقایصی بوده ولی قطعاً نمی‌توانم آنها را از بقیه جدا کنم.

قائمیان اظهار کرد: نقشی که به من پیشنهاد می‌شود، حتماً باید خیلی تأثیرگذار باشد. وقتی نقش گیرا باشد، دیگر فرقی نمی‌کند که داستان تاریخی، اجتماعی و یا پلیسی باشد.

او با بیان اینکه صداوسیما خانه هنری اوست و اعتبار و جایگاه تولیدات آن در میان مردم برایش مهم است، تصریح کرد: با این حال باید پذیرفت که در مدیریت هر خانه‌ای بالا و پایین وجود دارد. در حال حاضر کارهای بهتری در حال ساخت است و احساس می‌کنم بهتر است قبل از ساخت برنامه‌ها، اتاق فکری وجود داشته باشد. شاید خیلی از آمارهایی که گرفته می‌شود به هر دلیلی واقعی نباشد. می‌خواهم بگویم که سطح کارها باید طوری باشد که موجب فرهنگ‌سازی شود نه این که صرفاً اصطلاحاتی را در جامعه باب کنیم. وزن کارها و سوژه باید طوری باشد که مردم به سمت شبکه‌های خارجی نروند. این مهم‌ترین درد است و باید درمان شود. نمی‌توانیم از این مساله راحت بگذریم. باید کارهای ساخته شده را آسیب شناسی کنیم  و ببنیم که چه اتفاقاتی افتاده  که این شرایط  پیش آمده است. ما سال‌ها در منطقه، ادعای سریال‌سازی و سینما داشتیم. امیداورم که مسؤولین و همه همکاران بتوانند کاری کنند که شرایط بهتر از این شود.