فدرال رزرو
مخفف کلمه ی فدرال رزرو ، فد می باشد. به بانک مرکزی ایالات متحده آمریکا که با هدف نظارت بر عملیات بانکی در سال ۱۹۱۳ در این کشور تاسیس شد؛ فدرال رزرو می گویند. این بانک در سال ۱۹۱۳ با تصویب لایحه فدرال رزرو در پاسخ به رشته بحران های مالی که به کنترل مرکزی سیستم پولی نیاز داشت؛ راه اندازی شد.
این نهاد ۱۲ بانک مرکزی بعنوان حامیان فدرال رزرو تشکیل شده است که از نظر قانون ایالات متحده آمریکا ، به صورت خصوصی و مستقل است ولی بخشی از تصمیمات دولتی، نظارت بر فعالیت هایشان دارد.
از وظایف فدرال رزرو می توان به پیگیری رسیدن به اشتغال کامل، تدوین سیاست های پولی، تثبیت قیمت ها و رشد اقتصادی در آمریکا اشاره کرد.
بررسی تاریخچه فدرال رزرو
سیستم فدرال رزرو پیش از تأسیس شدنش مشکلات بسیار زیادی داشت. ایالت ها تا پیش از جنگ های داخلی امریکا، اکثر بانک ها را اجاره می کردند. در حقیقت ، ایالات متحده امریکا تا اواسط قرن ۱۹، هیچ بانک مرکزی نداشت. سرانجام فدرال رزرو امریکا در ۲۳ دسامبر ۱۹۱۳ پس از مواجه شدن با یک سری بحران های مالی، مشکلات فراوان، جنگ ها و ناارامی های داخلی، با هدف نظارت بر عملیات بانکی این کشور و با امضای رئیس جمهور و ودرو ویلسون تأسیس شد.
وظایف فدرال رزرو
قدرتمندترین و مهمترین نهاد مالی در دنیا، فدرال رزرو می باشد که دارای ۵ وظیفه اصلی به شرح زیر است:
- فدرال رزرو باید سیاست های پولی و مالی آمریکا را تعيين کند.
- فدرال رزرو باید در داخل و خارج از کشور، ثبات سیستم مالی را ارتقاء دهد.
- فدرال رزرو موظف است که بر روی بانک ها و موسسات مالی، نظارت داشته باشد.
- از دیگر وظابف فدرال رزرو می توان به اجرا و ارتقای امنیت و کارایی سیستم های تراکنش و پرداخت اشاره کرد.
- حمایت از مصرف کننده از طریق نظارت بر شاخص های اقتصادی
کشور به منظور اجرای عملیات روزمره، متشکل از ۱۲ بانک مرکزی منطقه ای میباشد که هر یک عملکرد مجزایی بعنوان بانک مرکزی دارد. هیئت دولت فدرال رزرو بر فعالیت این بانک های عضو مستقل، نظارت دارد.
مناطق بانکی ایالات متحدهٔ آمریکا
ذخیره فدرال در سال ۱۹۱۳بر اساس قانون مصوب کنگره ایالات متحده آمریکا تاسیس شد. سراسر ایالات متحده آمریکا بر اساس این قانون به ۱۲ منطقهٔ بانکی تقسیم می شود. هیئت مدیره سیستم ذخیره فدرال موظف است که کلیه فعالیت های بانکی این مناطق را کنترل و هماهنگ کند.
ریاست بانک مرکزی آمریکا
کمیته بازار باز فدرال رزرو ، وظیفه ی تعيين سیاست های پولی را بر عهده دارد. این کمیته از ۱۲ عضو، تشکیل شده که رییس جمهور ایالات متحده آمریکا ، ۷ نفرشان را به مدت ۱۴ سال انتخاب میکند. به این ترتیب که یکی از این اعضاء که پس از دو سال و در ژانویه، دوره اش تمام میشود؛ شخص دیگری را برطبق پیشنهاد رییس جمهور و تائید سنا، جایگزین خود میکند.
رئیس فدرال رزرو نیویورک( که عملیات بازار باز در آن جا انجام می گیرد) و چهار رئیس فدرال رزروهای منطقه ای دیگر، از ۵ عضو دیگر محسوب می شوند که از میان ۱۱ فدرال رزرو منطقه ای باقی مانده به صورت دوره ای انتخاب می شوند. رییس جمهور وظیفه دارد که یک نفر را بعنوان رئیس فدرال رزرو و نفر دیگر را بعنوان نایب رییس، از میان این ۷ نفر انتخاب کند که در یک دوره چهار ساله فعالیت داشته باشند. رییس و نایب رییس هر یک از مناطق ۱۲گانه توسط هیئت مدیره فدرال رزرو انتخاب میشوند.
اعضای هیئت رئیسه فدرال رزرو وظیفه دارند که نرخ ذخایر بانکی را تعيين کنند. این نرخ که باید برای مواجه با مواقع دشوار اقتصادی نگه داشته شود؛ کسری از دارایی های بانکهاست. نرخ سود وام های بانکی را به موسسات مالی و بانک های تجاری می پردازند.
رییس فدرال رزرو
چارلز سامنر، نخستین رئیس فدرال رزرو بود. او بر ریاست فدرال رزرو به عنوان اولین نفر، تکیه زد. وی در مقام وزیر تجارت و فرمانداری ماساچوست، تا پیش از تصدی این سمت فعالیت میکرد و سپس در آگوست ۱۹۱۴ با معرفی رئیس جمهور وقت به نام« وود رو ویلسون»، به جایگاه ریاست رسید و آنرا در سال ۱۹۱۶ ترک کرد.
هم اکنون جروم اچ. پاول به عنوان رئیس فدرال رزرو شناخته میشود. جروم اچ. پاول، در دانشگاه پرینستون در رشته علوم سیاسی تحصیل کرده است. وی در سال ۱۹۷۹ میلادی مدرک حقوق خود را از دانشکده حقوق جورج تاون گرفت. پاول به فعالیت در شرکتهای سرمایه گذاری بانکی در رده های مدیریتی به مدت چندین سال پرداخته است که از آن ها می توان به« دیلون» و« کارتیل» اشاره کرد.
نحوه عملکرد فدرال رزرو
قانون فدرال رزرو که از سال ۱۹۱۳ تصویب شد، تنظیم سیاست پولی آمریکا را برعهده گرفت. فدرال رزرو ، کنترل سه ابزار مهم سیاست پولی کشور، ازجمله عملیات بازار آزاد، نرخ بهره و ذخیره پولی را برعهده دارد.
فدرال رزرو، میزان ذخایر بانکی و موسسات مالی را از طریق ارائه ی وام های بین بانکی، تحت کنترل دارد. وقوعهرگونه اتفاقی در خصوص نرخ بهره در صندوق فدرال باعث میشود که زنجیره ای از وقایع رخ دهد و اثراتی بر سایر نرخ های بهره کوتاه مدت و ارزهای خارجی و حساب های بلندمدت برجای بگذارد و امور متأثر از این نرخ، شامل طیف وسیعی از اقتصاد از جمله اشتغال و حتی قیمت کالاها و خدمات نیز بهره میباشد ولی در بدنه فدرال رزرو، یک نهاد بسیار مهم وجود دارد که فرایندهای مالی را تعيين و کنترل می کند.
هیات مدیره و بانک های ذخیره مناطق برطبق قانون فدرال رزرو ، وظیفه دارند که گزارش های خود را به صورت سالانه برای کنگره ارسال کنند و در طول یک سال، به شرح عملکرد سیستم فدرال رزرو و بودجه های مصوب سال جاری با جزییات بپردازند. فدرال رزرو ، یک رسالت اساسی و مهمی را بعنوان بانک مرکزی آمریکا در نظر گرفته که از این رسالت می توان به تقویت ثبات، یکپارچگی و کارایی سیستم های پولی، مالی و پرداختی کشور و همچنین ارتقای عملکرد اقتصادی کشور، اشاره کرد.
اصلی ترین وظیفه هیات مدیره فدرال رزرو ، شامل ارتقای سیاست های اقتصادی صحیح، سیستم های پرداخت، نظارت، حمایت از مصرف کننده، پرداختن به خطراتی تهدید کننده سیستم مالی کشور می باشد.
فدرال رزرو چگونه پاسخگوی عملکردش است ؟
فدرال رزرو، پاسخگوی مردم و کنگره ایالات متحده است. رییس و مقامات فدرال رزرو در مقابل كنگره شهادت میدهند ، ولی طراحی سیستم تعیین سیاست های پولی، شفاف و بدون ابهام است. کمیته فدرال عملیات بازار باز به منظور پاسخگویی، بیانیه هایی را به دنبال تمام جلسات سالانه منتشر می کند. کلیه صورتهای مالی به منظور جوابگویی به صورت مستقل در هر سال، مورد حسابرسی قرار می گیرد.
نشست های کمیته فدرال بازار آزاد
کمیته بازار آزاد باید نسبت به برگزاری ۸ نشست در هر سال، اقدام کند که از قبل، تاریخ برگزاری آن ها تعيين شده است و امکان برگزاری نشست فوق برنامه در صورت نیاز وجود دارد . اعضای پیرامون پیشرفت های اقتصادی در این نشست ها به گفت و گو درباره ی بازارهای مالی داخلی و بین المللی و پیش بینی های مالی و اقتصادی می پردازند. تمامی اعضا درخصوص وضعیت اقتصادی کشور و نیاز به تغییرات سیاست پولی در آینده، نظراتشان را شرح میدهند و در آخر، رأی گیری می شود. با وجود حضور رییس تمامی بانک های مرکزی ۱۲ گانه در جلسات، تنها ۱۲ نفری میتوانند در رأی گیری شرکت کنند که حق رأی دارند. اعضای FOMC، متشکل از دو دسته ی هاوکیش و داویش هستند. هاوکیش ها پیرو سیاست انقباضی هستند درحالیکه داویش ها پیرو سیاست انبساطی هستند. دو روش عمده برای تعيين سیاست های پولی وجود دارد که از آن ها می توان به تعيين نرخ بهره و سیاست تسهیل کمی اشاره کرد .
منبع درآمد فدرال رزرو
دولت ایالات متحده ، طیف وسیع اوراق بهاداری را می فروشد که به عنوان منبع اصلی درآمد فدرال رزرو محسوب میشود. از منابع درآمدی می توان، خدمات اعتباری و بانکی به سایر موسسات و سپرده گذاری های ارزی را نام برد. فدرال رزرو ، پس از تامین هزینه های خود، مابقی درآمدش را به خزانه ایالات متحده می دهد.
اختیارات کلیدی اقتصادی فدرال رزرو
اصلی ترین اختیارات بانک فدرال رزرو ، سیاست های پولی ایالات متحده می باشد. کنگره به تشریح اهداف قانونی این سیاست پولی پرداخته که عبارتند از:
>> حداکثر اشتغال:
FOMC پس از تعيين سیاست پولی باید از پائین ماندن نرخ بیکاری اطمینان حاصل کند و در صورت لزوم برای تقویت اقتصاد، تلاش می کند تا کسب و کارها شکوفا شوند و پس از کسب سود، کارمندان بیشتری را برای رشد استخدام کنند.
>> ثبات قیمت:
فدرال رزرو در درازمدت به تعریف ثبات قیمت بعنوان نرخ تورم ۲٪ می پردازد.
>> تعدیل کردن نرخ بهره بلند مدت:
درصورت پایدار بودن یک اقتصاد، نرخ بهره بلند مدت در سطح متوسط باقی می ماند.
گردآوری: بخش اقتصاد سرپوش
- 14
- 2