به گزارش میزان، درآمد سرانه را می توان اصلی ترین شاخص برای سنجش عملکرد اقتصادی کشورها دانست اما این شاخص منتقدانی نیز داشته و دارد.
در واقع منتقدان معتقدند که این شاخص همه داستان را بازگو نمی کند. برای مثال درآمد سرانه میگوید که به طور متوسط هر کدام از افراد یک کشور، در طول یکسال چقدر درآمد کسب میکنند اما حرفی از اینکه توزیع درآمد در این کشور چگونه است را به میان نمی آورد. همچنین مشخص نیست که این درآمد چگونه خرج میشود. به علاوه اگرچه میتوان گفت که درآمد بالاتر به سطح زندگی بهتر و رفاه بیشتر میانجامد اما آیا افراد در کشورهایی که درآمد سرانه یکسانی دارند، زندگی مشابهی دارند؟ پاسخ منفی است.
چنین مواردی باعث کاهش دامنه کاربرد شاخص درآمد سرانه شده اند و به همین خاطر اندیشمندان اقتصادی و به خصوص آن هایی که در حوزه توسعه اقتصادی فعالیت میکردند، به فکر یافتن شاخص دیگری افتادند که علاوه بر وضعیت اقتصادی، نمایانگر وضعیت اجتماعی کشورها نیز باشد.
یکی از این شاخص ها، شاخص توسعه انسانی یا همان Human Development Index (HDI) است که توسط اقتصاددانی پاکستانی به نام محبوب الحق و با همکاری یکی از برندگان نوبل اقتصاد یعنی آمارتیا سن که متخصص علم توسعه نیز هست، بسط یافت و در نخستین گزارش توسعه انسانی سازمان ملل متحد در سال ۱۹۹۰ به کار گرفته شد.
شاخص توسعه انسانی (HDI) چکیده اندازه‌گیری‌های توسعه انسانی است. این شاخص میانگین موفقیت‌های بدست آمده در یک کشور در سه بعد اصلی توسعه انسانی یعنی "زندگی طولانی و سالم"، "دستیابی به دانش" و "استانداردهای زندگی آبرومندانه" را اندازه می‌گیرد. شاخص توسعه انسانی میانگین توسعه هندسی شاخص‌های نرمالی است که موفقیت‌های هر بُعد را اندازه می‌گیرند.
ایران با داشتن شاخص توسعه انسانی برابر با ۷۶۶ صدم ، رتبه ۶۹ام را در بین کشورهای جهان در سال ۲۰۱۵ کسب کرده است.
- 17
- 6
