اخیرا هنرمند، خواننده، بازیگر، کارشناس، مجری و ورزشکار کشورمان (چیزی رو از قلم ننداختم که؟!)، جناب آقای علی انصاریان، مباحثی را مطرح کردند که از نظر خیلی‌ها جنبه نژاد پرستی داشت. جریان هم از این قرار بود که گزارشگر تلویزیون افغانستان به مساله سانسور در کشور ما اشاره داشت و علی آقا هم رگ پهلوانی‌اش گل کرد و دید این یک توهین آشکار به ملت شریف ماست. لذا تصمیم گرفت در یک برنامه تلویزیونی از مام وطن دفاع کند. در ادامه ما می‌خواهیم بگوییم که چرا در ایران نژاد پرست نداریم و علی آقا انصاریان هرچی گفته، درست بوده:
الف) ما نه فقط نژاد پرست نیستیم بلکه خارجی‌ها را خیلی هم دوست داریم. البته از نظر بعضی‌های‌مان، خارجی یک تعریف خاص دارد. طرف باید بلوند، با چشم‌های رنگی باشد. اگر قدش بلند بود که چه بهتر. خلاصه ما عاشق خارجی‌ها هستیم ولی افغانستانی و عرب و چینی و این چیزها از نظرمان خارجی نیستند. بروند همان سوسمار و سوسک‌شان را بخورند با آن قیافه‌شان.
ب) ما نژاد پرست نیستیم بلکه واقع‌بینیم. به قول علی آقا انصاریان ما چیزهایی را دیده‌ایم که خیلی‌ها ندیده‌اند. نمونه‌اش همین فردوسی یا سعدی. دلار گران می‌شود همه می‌رویم حوالی فردوسی صف می‌کشیم آن‌را بخریم و در عین حالی که درصف ایستاده‌ایم، برای خرید می‌گوییم «تو آلمان شیر گرون شد، هیچ کس نرفت بخره، شیرها خراب شد، دولت قیمت رو درست کرد! اینا همه کار خودشونه».
ج) ایرانی جماعت به شوخ طبعی معروف است، برای همین در سریال‌ها و فیلم‌های‌مان با تمام فرهنگ‌ها شوخی می‌کنیم. همین مهران غفوریان عزیز، حداقل سی تا فیلم بازی کرده که در آن با گفتن «کَرداهه!» با زبان هندی شوخی کرده، یا کلی کاراکتر به اسم «جمعه» و «شنبه» در سریال‌های طنزمان داشتیم و با افغانستانی‌ها مزاح کردیم. حتی در اخبارمان هم وقتی می‌خواهیم از شرق آسیا نام ببریم با یک لطافت طنزگونه می‌گوییم «چشم بادامی‌ها!». فقط در جریان باشید که ما صرفا شوخ طبعیم ولی کسی حق ندارد با ما شوخی کند.
د) ما نه فقط نژاد پرست نیستیم بلکه خیلی هم دلسوز و مهربانیم. برای همین وقتی می‌بینیم یک نفر دارد با یک تابعه کشور دیگر با نگاه نژادپرستانه برخورد می‌کند، نه فقط او را همراهی نمی‌کنیم بلکه لطف می‌کنیم و می‌گوییم «این بدبختا همه‌اش تو جنگ بودن، چی کارشون داری؟! این بدبختا رو خدا زده!» و بعد در حالی که از گفته خود دل‌شادیم، سیگارمان را روشن می‌کنیم و در افق محو می‌شویم.
شهاب پاک‌نگر
- 14
- 5
