۹ باور نادرست در مورد اسکیزوفرنی

به گزارش سپید آنلاین، اطلاعات نادرست زیادی در مورد اسکیزوفرنی وجود دارد. بعضی از آن‌ها از طریق فیلم‌ها و برنامه‌های تلویزیونی به مردم گفته می‌شود یا گاهی از اوقات وقتی‌که مردم در حال صحبت راجع به بیماری روانی هستند از حرف‌های کلیشه‌ای استفاده می‌کنند. با توجه به این موارد در ادامه به ۹ مورد از باورهای نادرست مرسوم در مورد اسکیزوفرنی اشاره می‌کنیم و حقایق مربوط به آن‌ها را بیان می‌داریم.

۱. اسکیزوفرنی به این معنا است که شخصیت‌های متعددی دارید. این یکی از بزرگ‌ترین تعبیرهای غلط مربوط به اسکیزوفرنی است. بر اساس یک نظرسنجی ۶۴ درصد از آمریکایی‌ها بر این باور هستند که اسکیزوفرنی شامل یک شخصیت چندگانه است، یعنی فرد طوری عمل می‌کند که شخصیت دو فرد مجزا را دارد. حقیقت این است که شخص مبتلا به اسکیزوفرنی دو شخصیت متفاوت ندارد. در عوض، چنین فردی ایده‌های اشتباهی دارد و تماس خود با حقیقت را ازدست‌داده است. به‌طورکلی، اختلال شخصیت چندگانه با اسکیزوفرنی مرتبط نیست.

۲. اکثر افراد مبتلا به اسکیزوفرنی خشمگین و خطرناک هستند. در اکثر فیلم‌ها و نمایش‌های تلویزیونی قاتل دیوانه مبتلا به این مشکل است. اما در زندگی واقعی چنین چیزی وجود ندارد. اگرچه افراد مبتلا به اسکیزوفرنی می‌توانند در بعضی از اوقات رفتار غیرقابل‌پیش‌بینی داشته باشند، اما اکثر آن‌ها خشمگین نیستند مگر آنکه با آن‌ها بدرفتاری شود. حقیقت این است که وقتی‌که افراد مبتلا به اختلال مغزی دست به اعمال خشمگینانه می‌زدند معمولا مبتلا به یک مشکل دیگر همچون مشکلات رفتاری دوران کودکی یا سوءمصرف مواد هستند.

۳. تربیت بد دلیل اسکیزوفرنی است. غالبا پدرها و مادرها، مخصوصا مادرها را مقصر اسکیزوفرنی کودک می‌دانند، اما اسکیزوفرنی یک بیماری روانی است. این بیماری دلایل بسیاری همچون ژن‌ها، ترموما یا ضربه روحی و سوءمصرف مواد دارد. حقیقت این است که اشتباهات والدین منجر به بروز این بیماری در کودک نمی‌شوند. درنتیجه نباید نوع تربیت والدین را ابتلای کودک به اسکیزوفرنی دخیل دانست.

۴. اگر والدین شما مبتلا به اسکیزوفرنی باشند شما نیز به اسکیزوفرنی مبتلا می‌شوید. ژن‌ها واقعا در ابتلا به اسکیزوفرنی نقشی را ایفا می‌کنند. اما صرف مبتلا بودن والدین شما به اسکیزوفرنی به این معنا نیست که شما نیز به این بیماری مبتلا خواهید شد. اگر یکی از والدین شما مبتلا به اسکیزوفرنی باشند خطر ابتلای شما به این بیماری حدود ۱۰ درصد است. هر چه افراد بیشتری از خانواده شما به اسکیزوفرنی مبتلا باشند، احتمال ابتلای شما به این بیماری بیشتر است. درنتیجه این‌گونه باید بیان داشت که صرف مبتلا بودن یکی از والدین به اسکیزوفرنی نمی‌تواند الزاما منجر به ابتلای کودک به اسکیزوفرنی شود.

۵. افراد مبتلا به اسکیزوفرنی باهوش نیستند. بعضی از تحقیق‌ها دریافتند که افراد مبتلا به این بیماری در آزمون‌های مهارت ذهنی همچون توجه، یادگیری و حافظه دچار مشکل هستند. اما این به این معنا نیست که چنین افرادی باهوش نیستند. بسیاری از افراد خلاق و باهوش تاریخ مبتلا به این مشکل بوده‌اند که برای نمونه می‌توان به واسلاو نیجینسکی، رقاص باله روسی و جان ناش، برنده نوبل ریاضی اشاره کرد. حتی دانشمندان در حال بررسی پیوند میان ژن‌هایی هستند که هم به روان‌پریشی و هم به خلاقیت مرتبط هستند.

۶. اگر مبتلا به اسکیزوفرنی باشد، متعلق به یک بیمارستان روانی هستید. زمانی بود که افراد مبتلا به بیماری‌های روانی به تیمارستان و حتی زندان‌ها فرستاده می‌شدند. اما اکنون‌که کارشناس‌ها اطلاعت بیشتری در مورد این بیماری دارند افراد کمتری نیاز به بستری شدن درجاهای با امکانات سلامت روانی فراوان دارند. اکثر افراد مبتلا به اسکیزوفرنی در کنار خانواده خود یا در یک مسکن حمایتی زندگی می‌کنند. درنتیجه، در صورت مواجه‌شدن با یک فرد مبتلا به اسکیزوفرنی نباید این احساس خطر در شما شکل بگیرد که او متعلق به یک بیمارستان روانی است.

۷. اگر مبتلا به اسکیزوفرنی باشید نمی‌توانید شغل خود را حفظ کنید. اسکیزوفرنی امکان به دست آوردن شغل و رفت‌وآمد هرروزه به محیط کار را سخت‌تر می‌سازد. اما با یک درمان مناسب، بسیاری از افراد مبتلا به اسکیزوفرنی می‌توانند شغلی را پیدا و حفظ کنند که متناسب بامهارت ها و توانایی‌های آن‌ها است. درنتیجه، ابتلا به اسکیزوفرنی به معنای بیکار شدن نیست، بلکه یک فرد مبتلا به اسکیزوفرنی همچنان می‌تواند با توجه به مهارت‌ها و توانایی‌های خودکار کند.

۸. اسکیزوفرنی باعث تنبلی فرد می‌شود. این بیماری باعث می‌شود که فرد در برآمدن از عهده نیازهای روزانه خود همچون لباس پوشیدن و استحمام کردن دچار مشکل شود و انجام چنین کارهایی برای او سخت‌تر باشد. اما این به این معنا نیست که افراد مبتلا به اسکیزوفرنی افراد تنبلی هستند، بلکه این افراد برای انجام بعضی از نیازهای روزانه خود نیاز به کمک دارند. درنتیجه، یک فرد مبتلا به اسکیزوفرنی تنبل نیست، بلکه بیماری او باعث شده است که برای انجام بعضی از کارهای روزانه خود نیاز به کمک دیگران داشته باشد.

۹. یک فرد مبتلا به اسکیزوفرنی هرگز بهبود نمی‌یابد. درمان اسکیزوفرنی می‌تواند سخت باشد، اما سخت بودن درمان اسکیزوفرنی به این معنا نیست که اسکیزوفرنی یک بیماری لاعلاج است. حدود ۲۵ درصد از افراد مبتلا به این بیماری می‌توانند با داور و درمان مناسب به‌طور کامل از شر این بیماری خلاص شوند.۵۰ درصد دیگر نیز می‌توانند با استفاده از دارو و درمان مناسب با بهبود چشمگیری در علائم بیماری خود مواجه شوند. به‌طورکلی، ابتلا به این بیماری به معنای ناتوان شدن فرد نیست، بلکه بسیاری از افراد مبتلا به این مشکل زندگی‌های کامل و پرفایده‌ای دارند. درنتیجه، یک فرد مبتلا به اسکیزوفرنی نباید امید خود را از دست دهد و باید در جهت رفع بیماری خود تلاش کند.

مصطفی صداقت رستمی