نتیجهی تحقیقی در سال ۲۰۰۱ نشان داد که صحبت کردن برای تعداد زیادی مخاطب یکی از ترسناکترین کارها برای مردم آمریکا است. این تحقیق نشان داد ترس مردم از سخنرانی عمومی از ترس از مار کمتر است؛ اما از ترس از ارتفاع، آمپول و سفر با هواپیما بیشتر تخمین زده شده است.
از آنجایی که این روزها شرایط زندگی سخت شده، شاید ترس از صحبت در مکانهای عمومی کمتر مورد توجه قرار بگیرد؛ اما این موضوع هنوز هم برای عدهای ناخوشایند است. اگر در گوگل جستجو کنید متوجه میشوید مقالات زیادی در مورد مقابله با ترس از سخنرانی وجود دارد. اما تمام روشها مانند تمرین کردن در برابر آینه و نادیده گرفتن شنوندگان همیشه کارآمد نیستند.
روی ایدهای که دارید تمرکز کنید
پیش از هر چیزی باید بدانید که اضطراب ناشی از صحبت در یک جمع، از ترس از سخنرانی ناشی نمیشود. دلیل اصلی آن ترس از قضاوت شدن و مورد تمسخر قرار گرفتن است. اغلب مردم نگران این موضوع هستند که دیگران در مورد آنها چگونه فکر میکنند. این اشخاص معمولا از انجام دادن کارهایی مانند آواز خواندن و انجام حقههای شعبدهبازی در برابر دیگران میترسند.
راههای زیاد و مؤثری مانند تمرین کردن متن سخنرانی برای کم کردن استرس و اضطراب وجود دارد؛ اما مؤثرترین روش این است که بپذیرید سخنرانی عمومی، هیچ ارتباطی با معرفی شخصیت فرد سخنران ندارد. درواقع میتوان اینگونه نتیجهگیری کردن که نحوهی سخنرانی کوچکترین ارتباطی با طرز تفکر دیگران در مورد شما ندارد.
بعد از پایان یک سخنرانی برای کسی مهم نیست که آیا دندانهای فرد سفید به نظر میرسیدهاند یا خیر، آیا لباسهایش مرتب و اتوشده بودهاند، آیا دانش، اطلاعات و اعتماد به نفس بالایی داشته است یا خیر. مهم این است که آیا شخص توانسته است پیغام خود را با موفقیت به دیگران منتقل کند؟ منظور از پیغام سخنرانی این است که شنوندگان موضوع اصلی بحث را متوجه شوند نه اینکه به نتیجهگیری آن دقت کنند.
یکی دیگر از بهترین روشها برای کاهش اضطراب این است که تمرکز روی ایدهها گذاشته شود نه کلمات. هرقدر تمرکز روی لغات بیشتر باشد، میزان اضطراب و نگرانی نیز بیشتر میشود. در صورتی که اگر تمرکز روی ایدهی اصلی گذاشته شود، افکار به پرواز درخواهند آمد و نتیجهی کار بسیار بهتر از زمانی خواهد شد که فرد بخواهد لغات را با حساسیت انتخاب کند.
شنوندگان بعد از پایان سخنرانی در مورد اضطراب، صداقت، تأثیرگذاری، دانش و اعتمادبهنفس فرد سخنران صحبت خواهند کرد. اما اگر نتواند مأموریت را بهدرستی انجام دهد هیچ فایدهای نخواهد داشت. سخنرانی، ابزاری برای سنجش تواناییهای فرد نیست بلکه به معنای انتقال ایده به دیگران است.
اینکه چگونه به نظر میرسید نباید تمرکز اصلی را منحرف کند
تمرین کردن در برابر آینه، ضبط کردن صدا، فیلم گرفتن و مشاهدهی آن را کنار بگذارید. همهی ما با توجه به تجربههایی که کسب کردهایم از واکنش و شکل ظاهری خود اطلاع داریم. هیچ شخصی با دیدن تصویرش در آینده نمیتواند متوجه شود آیا منظور خود را بهخوبی برای دیگران بیان میکند یا خیر.
افرادی که تمرکز اصلی را از روی خود برمیدارند و بر پیغام اصلی تمرکز میکنند معمولا اضطراب کمتری دارند. درواقع این افراد میزان خودآگاهی را کاهش میدهند. وظیفهی شما این است که ایده و پیغام خود را به دیگران منتقل کنید؛ پس نباید نگران شکل ظاهری باشید و روی آن تمرکز کنید. نوازندهها، خوانندهها و بازیگران حق دارند که نگران این موضوع باشند؛ اما یک سخنران، کافی است ایدهی خود را به دیگران منتقل کند. رسیدن به این طرز تفکر نیازمند تمرین و کسب تجربه است.
اگر بیش از اندازه مضطرب میشوید و دلشوره میگیرید، تنها به این فکر کنید که وظیفهی شما معرفی، صحبت کردن در مورد یک موضوع و انتقال دادن ایدهی آن به شنوندگان است و نیازی نیست نگران چیز دیگری باشید. اگر بتوانید این کار را انجام دهید موفق میشوید و در غیر این صورت شکست خواهید خورد. مطمئن باشید که موضوع پیچیدهتر نخواهد شد و در همین سطح باقی خواهد ماند.
بنفشه نیکبخت
- 17
- 3