هرچند نمیتوانیم کاملا از شر این بیماری خلاص شویم، اما میتوانیم بعضی از عواملی که خطر ابتلا به آن را افزایش میدهند، کنترل کنیم.
وقتی صحبت از مغز و توانایی یادآوری درست موضوعات است، ویتامینها اهمیت زیادی مییابند. برخی ویتامینها به تحریک چیزهایی در مغز ما کمک میکنند که برای عملکرد حافظه و مغز حیاتی است:
ویتامین B12: سطوح پایین ویتامین B12 با جمعشدگی و کوچکشدن حجم مغز ـ شرایطی که وابستگی تنگاتنگی با عملکرد شناختی مغز دارند ـ مرتبط است. مطالعات نشان داده است سالمندانی که میزان ویتامین B12 در خون آنها کم است، سلولهای مغزی خود را از دست میدهند و از نظر قدرت تفکر بسیار زودتر دچار مشکل میشوند. کمبود ویتامین B12 میتواند منجر به تخریب اعصاب، کاهش حافظه، افت روحیه، بیحوصلگی و کندی ذهن شود. با افزایش سن، افزایش میزان دریافتی این ویتامین اهمیت زیادی دارد.
ویتامین B6: مشخص شده است کمبود ویتامین B6بر عملکرد حافظه و همچنین بر اختلالات شناختی و زوال عقل مرتبط با افزایش سن تاثیرگذار است. این ویتامین همچنین در تنظیم عملکرد ذهنی و تقویت روحیه نقش مهمی دارد. ویتامین B6در تولید هورمونهای سروتونین و دوپامین، دو ماده موثر در ارتقای هوشیاری و وضعیت روح و روان (یا خلق و خو) نقش دارد.
ویتامین B9 (اسید فولیک): کمبود این ویتامین با از دست رفتن حافظه، محدود شدن رشد مغز و اعصاب و همچنین با اختلال شخصیت پارانویید (بدبینی و کج خیالی) مرتبط است. تحقیقات نشان میدهد کارکرد مغز، حافظه و سرعتی که مغز با آن اطلاعات را پردازش میکند، با بالا رفتن سن افت میکند و مصرف اسید فولیک (فولات) میتواند از این روند جلوگیری کند.
ویتامین C: ویتامین C یک مولکول آنتیاکسیدان مهم در مغز است و میتواند قبل از اثرگذاری رادیکالهای آزاد بر مغز، از تاثیرات آنها جلوگیری کند. دریافت میزان کافی ویتامین C از عوامل موثر در جلوگیری از از دست دادن حافظه و همچنین جلوگیری از پیر شدن مغز است و اگر به اندازه کافی از این ویتامین دریافت نکنیم باید منتظر از دست رفتن حافظه باشیم. با این حال مصرف بیش از اندازه ویتامین C نیز ممکن است تاثیرات معکوس داشته باشد.
- 10
- 2