به گزارش ایسنا به نقل از تی ای، ایمپلنت های موجود نازک تر، انعطاف پذیرتر و دارای قابلیت ارتجاعی بیشتری هستند که این خصوصیات باعث می شود این دستگاه های عصبی مناسب با خواص مکانیکی بافت مغز باشند. با این حال این ویژگی ها باعث می شود که ایمپلنت ها شکننده تر شده و دوام کمتری داشته باشند. همچنین برداشتن این ایمپلنت ها بسیار مشکل است یا میتوان گفت غیرممکن است زیرا برای انجام این کار جراحی تهاجمی نیاز است.
اخیرا مهندسان موسسه پلی تکنیک فدرال لوزان گامی در جهت توسعه ایمپلنت های زیست تخریب پذیر و غیرتهاجمی برداشته اند. آن ها یک رابط عصبی ایجاد کرده اند که پس از چندین ماه در بدن بی ضرر ناپدیده شده و باعث رشد مجدد بافت طبیعی می شود.
ایمپلنت های نسل جدید آن ها از پلیمرهایی ساخته شده است که پس از چندین ماه به طور طبیعی از بین می روند. این دارو میتواند در برنامه های کوتاه مدت و بلندمدت مانند نظارت بر فعالیت صرع یا حمایت از توانبخشی عصبی پس از آسیب استفاده شود.
"دیه گو قزی" (Diego Ghei) استاد دانشکده مهندسی موسسه پلی تکنیک فدرال لوزان اظهار‌کرد: ایمپلنت ما نیاز به جراحی تهاجمی را از بین می برد زیرا در رگ کاشت.
"ادل فنلی" (Adele Fanelli) دانشجو مقطع دکترای تخصصی آزمایشگاه قزی گفت: ما ایمپلنت خود را از طریق استنت که برای گسترش عروق و رگ ها استفاده می شود، مدلسازی کردیم. در نتیجه روش جراحی آسان تر و زمان بهبودی کوتاه شده است.
از آنجا که ایمپلنت های ما به جای فلز، از پلیمرها ساخته شده است، بنابراین واکنش التهابی شدیدی ایجاد نمی کند. تحقیقات ما نشان می دهد که میتوان پروتزهای عصبی ایجاد کرد که نه تنها کم تهاجمی هستند بلکه با بافت اطراف نیز تعامل دارند.
- 14
- 4
