دانشمندان به شواهدی دست یافته اند که نشان می دهد استفاده افراد کم شنوا از سمعک باعث کاهش احتمال ابتلای آنها به زوال عقل می شود.
به گزراش ایرنا، بررسی سیستماتیک متون علمی، شواهد اولیه ای را نشان می دهد مبنی بر این که سمعک به جوان ماندن مغز انسان کمک می کند.
پژوهشگران سنگاپور پس از بررسی هشت مطالعه بلندمدت بر روی بزرگسالان کم شنوا، دریافتند افراد کم شنوایی که از سمعک استفاده می کنند در مقایسه با افراد کم شنوایی که از سمعک استفاده نمی کنند، ۱۹ درصد کمتر دچار علایم زوال شناختی شدند.
متاآنالیز (تحلیل آماری که نتیجه چند مطالعه علمی متعدد را با هم ترکیب می کند) ۱۱ مقاله، درباره از دست دادن شنوایی نشان داد که افراد شرکت کننده در مطالعه، پس از استفاده از سمعک، در آزمون های شناختی کوتاه مدت سه درصد امتیاز بهتری کسب کردند. یافته ها نشان می دهد که سمعک ها احتمالاً فواید مغزی چشمگیری دارند؛ اما پژوهشگران خاطرنشان می کنند که پژوهش های بیشتر به کارآزمایی های تصادفی شده دقیقی نیاز دارد.
از دست دادن شنوایی در کنار سیگارکشیدن، نداشتن تحرک بدنی و چاقی (Obesity) یکی از مهم ترین عوامل خطر اصلاح شدنی برای زوال عقل است. در سال ۲۰۱۶، پژوهشگران دانشگاه هاروارد در آمریکا دریافتند که وقتی افراد کم شنوا از سمعک استفاده می کنند، در آزمون های حافظه و توجه امتیاز بهتر و با سرعت بیشتری کسب می کنند. این یافته ها باعث شد دانشمندان به این فکر کنند که ممکن است سمعک به نحوی روند زوال شناختی را آهسته کند؛ اما یک بررسی سیستماتیک در سال ۲۰۲۱ به نتایج متفاوتی برای این فرضیه دست یافت. برخی از مطالعه های گنجانده شده در تجزیه وتحلیل هیچ تأثیری از سمعک بر زوال شناختی نشان ندادند، در حالی که برخی دیگر تأثیراتی را نشان دادند.
نتایج متاآنالیز جدید واضح تر است و به صراحت بیان می کند که صدا احتمالاً برای مغز خوب است. دلیل این مسئله مشخص نیست؛ اما فرضیه های بسیاری وجود دارد که باید در پژوهش های آینده بررسی شود.
فرضیه اول این است که سمعک کمک می کند افراد دچار کم شنوایی صداها را بلند و واضح بشنوند و شاید این باعث بازیابی یا تقویت مجدد اتصالات عصبی ازدست رفته شود. سمعک هم مانند عینک طبی باید به صورت جداگانه و متناسب با وضعیت خاص هر فرد تنظیم شود و این شاید قسمت های خاصی از مغز را تغییر شکل دهد. بسیاری از تعاملات فردی بر اساس صدا شکل می گیرند و مکالمه، درک زبان و حافظه همگی در مغز به هم مرتبط هستند. زوال عقل به شدت با آسیب به مناطق مغزی که به کنترل زبان کمک می کنند مرتبط هستند؛ بنابراین، سمعک احتمالاً مانند ورزش برای آن نواحی به شمار می رود و با تمرین دادن، آن را فعال نگه می دارد.
فرضیه دوم بیان می کند که افراد کم شنوا از قدرت شناختی بیشتری برای گوش دادن استفاده می کنند و در نتیجه انرژی کمی برای آن ها باقی می ماند تا روی چیزی که به آن گوش می دهند تمرکز کنند یا آنرا بخاطر بیاورند. سمعک ها احتمالاً بار شناختی کلی افراد را کاهش می دهند و به آن ها کمک می کنند تمرکز کنند و مطالب را بهتر بخاطر بسپرند.
یک فرضیه دیگر نشان می دهد که کم شنوایی تعاملات اجتماعی را سخت تر می کند و منجر به تنهایی می شود، که احتمالاً یک عامل خطر برای زوال عقل است.
امروزه، زوال عقل یکی از علل اصلی مرگ ومیر و ناتوانی در سراسر جهان است و پژوهشگران پیش بینی می کنند تا سال ۲۰۵۰ تعداد مبتلایان به این بیماری سه برابر شوند.
کاهش شنوایی با افزایش ۹ درصدی خطر زوال شناختی مرتبط است؛ بنابراین، اگر سمعک بتواند تا حدودی با زوال شناختی مقابله کند، این موضوع قطعاً ارزش تحقیق بیشتری را دارد.
- 16
- 2
