دو روش جدید برای متوقف کردن سرطان کشف شد

دو گروه پژوهشی متفاوت، از اکتشافات جدید خود برای متوقف کردن سرطان خبر داده‌اند که با نتایج امیدبخشی در آزمایش‌ها همراه بوده‌اند.

به گزارش ایسنا به نقل از نیو اطلس، پژوهشگران آمریکایی، انگلیسی و چینی در بررسی های متفاوتی، به اکتشافات جدیدی دست یافته اند که نویدبخش متوقف کردن گسترش انواع سرطان ها هستند.

پروتئینی که از گسترش سرطان جلوگیری می کند

در یک کشف غافلگیرکننده، پروتئینی که نقش مهمی در پیشروی سرطان دارد، برای اولین بار در حالی مشاهده شد که به درون هسته های سلولی حرکت می کند تا کلیدهایی را که سرطان ها را پویاتر و تهاجمی تر می سازند، فعال کند.

سرکوب کردن این مکانیسم شاید بتواند به مهار انواع سرطان ها مانند ریه (Lung)، کلیه، معده و پروستات کمک کند و درمان هدفمند را موثرتر سازد. بیش از ۹۰ درصد موارد مرگ ومیر ناشی از سرطان، در نتیجه پیشروی سلول ها به سایر قسمت های بدن یا متاستاز کردن آن ها رخ می دهند.

استرس یکی از عوامل متاستاز سرطان است. دانشمندان دریافته اند که وقتی سلول های سرطانی فشار را احساس می کنند، یک پروتئین «شپرون» (Chaperone) موسوم به «جی آرپی۷۸» (GRP۷۸) که اغلب به آن «بی آی پی » (BIP) نیز گفته می شود و در شبکه آندوپلاسمی قرار دارد، به هسته میرود تا فعالیت ژن را بدزدد. این کار، رفتار سلولی را دوباره برنامه ریزی می کند و به دشوارتر شدن مهار سرطان ها منجر می شود.

« ایمی لی»( Amy Lee) استاد بیوشیمی و پزشکی مولکولی در «دانشکده پزشکی کک یواس سی» (Keck School of Medicine of USC) آمریکا و از پژوهشگران این پروژه گفت: دیدن GRP۷۸ در هسته کنترل کننده بیان ژن، شگفت انگیز است. وقتی صحبت از مکانیسم های اولیه سلول های سرطانی به میان می آید، موضوع جدیدی مطرح می شود که هیچ کس پیشتر آنرا مشاهده نکرده است.

پژوهش های پیشین به نقش مهم GRP۷۸ در بقا و تکثیر سلول های سرطانی اشاره کرده اند اما راه هایی که این امر از طریق آن ها تسهیل می شود، بطور کامل شناخته نشده اند. این پروتئین (Protein) در تکثیر کروناویروس عامل بیماری کووید- ۱۹ نیز نقش دارد و احتمال جهش هایی را افزایش می دهد که به پیدایش سویه های متفاوت و مقاوم تر منجر می شوند.

پروتئین های شپرون به تاشدگی پروتئین های دیگر در سلول کمک می کنند و تصور می شد جی آرپی۷۸ فقط در شبکه آندوپلاسمی وجود دارد. از طریق توالی یابی پیچیده آران ای، دانشمندان توانستند ببینند این پروتئین چگونه تحت استرس به سمت مغز سلول حرکت می کند تا ژن EGFR را تنظیم کند و به پروتئین مهارکننده ID۲ متصل شود.

این تسلط، به عدم توانایی ID۲ در مهار بیان ژن EGFR منجر می شود و در نتیجه، فعالیت آن افزایش می یابد که سلول های سرطانی را پویاتر و تهاجمی تر می کند. لی ادامه داد :در کمال تعجب متوجه شدیم ژن های کلیدی که توسط جی آرپی۷۸ در هسته سلول تنظیم می شوند ، عمدتا در انتقال سلول و تهاجم سلولی نقش دارند.

این گروه پژوهشی اکنون به دنبال درمان هایی برای جلوگیری از بیان پروتئین مورد نظر هستند که از میان آنها می توان به القاکننده استرس شناخته شده شبکه آندوپلاسمی و« YUM۷۰» مهارکننده جی آرپی۷۸ اشاره کرد.

این پژوهش، در مجله« PNAS» به چاپ رسید.

یک ترکیب جدید برای متوقف کردن سرطان سینه (Breast cancer)

بیشتر افراد مبتلا به سرطان پستان و سایر سرطان ها نه تنها در اثر تومور اولیه، بلکه بخاطر متاستاز و پخش شدن سرطان در سراسر بدن، جان خود را از دست می دهند. پژوهشگران، ترکیبی ساخته اند که از عملکرد پروتئین های عامل متاستاز جلوگیری می کند و شاید بتواند گسترش سرطان پستان را کاهش دهد.

سرطان پستان متاستاتیک زمانی اتفاق می افتد که سلول های سرطانی از تومور اصلی جدا میشوند و از راه خون یا سیستم لنفاوی به سوی قسمت دیگری از بدن- معمولا استخوان ها، ریه ها، مغز یا کبد- حرکت می کنند.

پژوهش جدیدی که توسط پژوهشگران «دانشگاه لیورپول» (University of Liverpool) انگلستان و دانشکده پزشکی «دانشگاه نانجینگ» (NMU) چین انجام شده، پروتئین« S۱۰۰A۴» را از نزدیک بررسی کرده و ممکن است راهی را برای جلوگیری از تولید آن و کاهش احتمال گسترش سرطان کشف کرده باشد.

«فیلیپ رودلند» (Philip Rudland) از پژوهشگران این پروژه گفت: بعنوان یک قاعده کلی، سرطانی که گسترش یافته با شیمی درمانی درمان می شود ولی این درمان را به ندرت میتوان بدون آسیب شدید یا سمی شدن بدن بیمار انجام داد. اهمیت پژوهش ما، شناسایی یک هدف ویژه و مهم برای حمله کردن بدون عوارض جانبی سمی بود.

پژوهشگران از سلول های موش و انسان برای بررسی سرطان پستان بسیار متاستاتیک و غیر قابل درمان استفاده کردند که هیچ کدام از سه گیرنده رایج هورمون های استروژن و پروژسترون و «پروتئین فاکتور رشد اپیدرم انسانی ۲» (HER۲) را ندارد. این سرطان که به عنوان « سرطان پستان سه گانه منفی» (TNBC) شناخته می شود، ۱۰ تا ۱۵ درصد از کل سرطان های پستان را تشکیل می دهد.

مرحله بعدی، شناسایی ترکیبی بود که اتصال پروتئین S۱۰۰A۴ به کلسیم را مهار می کرد تا از آغاز شدن مسیر متاستاتیک جلوگیری کند. مجموعه ای متشکل از ۲۴۰۰ ترکیب بررسی شد و یک ترکیب به نام« CT۰۷۰۹۰۹» توانست اتصال S۱۰۰A۴ را تا بالای ۹۰ درصد مهار کند. از آنجا که ترکیب مولکولی CT۰۷۰۹۰۹ آن را نسبتا نامحلول میکرد، پژوهشگران یک ترکیب ساختاری ساده تر موسوم به« US- ۱۰۱۱۳» را تولید کردند.

پژوهشگران با آزمایش کردن US- ۱۰۱۱۳ روی سلول های نمونه دریافتند که این ترکیب در مهار کردن اتصال S۱۰۰A۴ نسبتا ضعیف است. پژوهشگران برای بهبود کارآیی US- ۱۰۱۱۳، آن را به صورت شیمیایی با نوعی داروی سرطان موسوم به «تالیدومید» (Thalidomide) جفت کردند که برای درمان« میلوما» استفاده می شود. تالیدومید از تقسیم و رشد سلول های سرطانی جلوگیری می کند، جلوی ایجاد منبع خونی که سرطان ها برای رشد نیاز دارند می گیرد و برخی از سلول های سیستم ایمنی را برای حمله کردن به سلول های سرطانی تحریک می کند.

آن ها دریافتند که ترکیب تالیدومید- US- ۱۰۱۱۳ بطور ویژه S۱۰۰A۴ را در سلول های سرطان پستان سه گانه منفی موش صحرایی و انسان حذف می کند و با افزایش تقریباً ۲۰ هزار برابری کارآیی در مقایسه با US- ۱۰۱۱۳ به تنهایی همراه است. پژوهشگران نشانه های کمی را از سمی شدن دیدند.

پژوهشگران می گویند که یافته های آن ها، شواهد مهمی را در مورد یک روش شیمی درمانی برای مهار انتخابی متاستازهای سرطان نشان می دهد. علاوه بر این ، از آنجا که پروتئین S۱۰۰A۴ در انواع گوناگون سرطان (cancer) وجود دارد، ممکن است به توسعه درمان فراتر از سرطان پستان کمک کند.

این پژوهش، در مجله «Biomolecules» به چاپ رسید.