عفونت کرونا ویروس شدید در دو مرحله رخ می‌دهد

به گزارش ایسنا به نقل از نیوزمدیکال نت، نتایج تحقیقات جدید محققان بیمارستان عمومی ماساچوست آمريکا (MGH) مواردی را ارائه می دهد که میتواند به بهبود راهبردهای درمانی برای بیماران آلوده به ویروس کرونا کمک کند.

دانشمندان برای تجزیه وتحلیل سارس- کوو- ۲ در سطح بافت، از مواد کالبدشکافی ۲۴ بیمار فوت شده به علت ابتلا به کووید- ۱۹ استفاده کردند.

دیوید تی تینگ، مدیر کلینیک نوآوری در مرکز سرطان عمومی و استادیار پزشکی در دانشکده پزشکی هاروارد اظهار‌کرد: «برای تجسم ویروس واقعی سارس- کوو- ۲ در نمونه های ریه (Lung) انسان از روشی به نام RNA در هیبریداسیون درجا (این روش امکان پایش رونویسی ژن را در یک مکان و زمان خاص فراهم می کند) استفاده کردیم. در حال حاضر ، این روش یک آزمایش بالینی است که در بیمارستان ماساچوست استفاده می شود تا مشخص شود چه بافت هایی توسط ویروس آلوده می شوند.»

تجزیه وتحلیل دو مرحله عفونت در بیماران مبتلابه ذات الریه شدید کووید- ۱۹ نشان داد، مرحله اولیه با مقادیر بالای ویروس در ریه ها تعریف می شود که سلول های بیماران را برای بیان ژن های درگیر شده با اینترفرون( نوعی از پروتئین ها هستند که سلول های میزبان آلوده به ویروس، آزاد ساخته و موجب تحریک سیستم ایمنی و افزایش مقاومت بدن می شوند )، تحریک می کند. در مرحله بعد، ویروس دیگر وجود ندارد، اما آسیب شدیدی به ریه ها بسیار شدید و بهبودی دشوار است.

او اظهار‌کرد: پاسخ اینترفرون به سارس- کوو- ۲ نشان می دهد که سیستم ایمنی بدن (Système immunitaire) افراد قادر به حمله به سارس- کوو- ۲ است، اما پاسخ بین بیماران و حتی در قسمت های مختلف ریه بین بیماران مشابه متغیر است و ارائه یک دارو برای درمان تمامی موارد دشوار است. همچنین، درمان هایی که تکثیر ویروسی را هدف قرار می‌دهند مانند رمدسیویر(remdesivir) فقط ممکن است در مرحله اولیه عفونت مؤثر باشد.

این گروه دریافت که بطور شگفت انگیزی تکثیر ویروس در ریه ها بسیار کم است و ویروس بیشتر در مجاری بینی تکثیر می شود و سپس به داخل ریه ها وارد می شود، جایی که میتواند باعث ذات الریه و سایر عوارض شود.

انجام تجزیه وتحلیل کالبدشکافی بیشتر برای درک بهتر میزان و زمان عفونت سارس- کوو- ۲ در ریه ها و سایر بافت ها مهم خواهد بود و میتواند منجر به بهبود راهبردهای درمانی برای بیماران مبتلابه کووید- ۱۹ شود.

نتایج تحقیق در نشریه Nature Communications منتشرشده است.