شاید شما هم از آن دسته پدر و مادرهایی باشید که هنوز فرزندشان، یک درخواست را برای بار دوم به زبان نیاورده، به آن پاسخ می دهند. به طور مثال، به محض درخواست بچه برای خوردن بستنی برایش آن را می خرند، اگر از لباسی خوشش بیاید امکان ندارد که دست خالی از مغازه بیرون بروند و اگر بخواهد که او را به پارک ببرند، همان لحظه لباس می پوشند و راهی پارک می شوند. با این حال، نتایج یک تحقیق جدید روان شناسی نشان می دهد که نباید به همه خواسته های کودکان به محض مطرح شدن، پاسخ داد. در ادامه این مطلب، علاوه بر نتایج این تحقیق به راه های آموزش صبر به کودکان هم اشاره خواهیم کرد.
نتایج یک تحقیق ۴۰ ساله
گروهی از روان شناسان دانشگاه استنفورد، ۴۰ سال قبل شروع به انجام آزمایشی متفاوت روی کودکان کردند. به گزارش پایگاه جامع روان شناسی، آن ها کودکان را به اتاقی بردند و به آن ها کلوچه ای دادند. سپس به آن ها گفتند که تصمیم با شماست، یا کلوچه تان را الان بخورید یا اگر صبر کنید، بعد از ١٥ دقیقه کلوچه دیگری به شما به عنوان جایزه داده خواهد شد. آزمایش تمام شد به تازگی گروه دیگری از روان شناسان به سراغ آن بچه ها رفتند تا شرایط زندگی شان را بررسی کنند. هرچند نتایج این تحقیق به صورت دقیق منتشر نشده اما طبق اعلام یکی از افراد این گروه تحقیقاتی، کودکانی که در آن آزمایش صبر کردند تا کلوچه دوم را بگیرند، این روزها هم از لحاظ تحصیلات دانشگاهی و هم بقیه مراحل زندگی شان به مقدار چشمگیری موفق تر بودند.
چرا کودک باید صبور باشد؟
صبر می تواند به کودکان کمک کند تا در هنگام بروز یک تاخیر و ناکامی، آرام باشند. صبر کردن به کودکان می آموزد که نوبت را رعایت کنند، نوبت خود را به دیگری بدهند و اجتماعی تر و دوست داشتنی تر بشوند. صبر همچنین باعث می شود که کودکان بهتر خود را کنترل کنند و آسیب های اجتماعی، کمتر آن ها را تهدید کند.
سن مناسب برای آموزش صبر به کودکان
کودک در ۱۲ ماه اول زندگی باید خواسته هایش بلافاصله انجام شود تا او را به اطمینان و احساس امنیت لازم برساند. از یک تا دو سالگی تا جای ممکن باید خواسته اش زود انجام شود و در این سن، کودک را در مواردی می توان بین چند ثانیه تا یک دقیقه هم منتظر گذاشت. بین دو تا پنج سالگی باید صبر را به کودک آموخت و هر وقت کودک چیزی خواست، باید برآورده کردن خواسته او را کمی به تعویق بیندازیم. به طور مثال، کودک هر وقت چیزی خواست باید بگوییم: «اول بگذار دستم را بشویم، بعد بهت آب می دهم» یا «اول به بابا زنگ بزنم، بعد بهت بستنی میدم».
کودکانی که از دو سالگی صبر کردن را می آموزند یا یاد می گیرند که لذت را برای پاداشی بیشتر به تعویق بیندازند در آینده بسیار موفق تر خواهند بود. البته یک نکته مهم در این بین وجود دارد و آن این که کودک باید مطمئن باشد که حرف شما حرف است و قول شما قول.
۶ توصیه برای آموزش صبر به کودکان
همان طور که در این مطلب به آن اشاره شد، از پایان دو سالگی باید پدر و مادر از فرزندشان بخواهند که برای هر کاری صبر کند. چند ثانیه، چند دقیقه و حتی ساعت و روز. بدین ترتیب کودک متوجه می شود رنج امروز مبنا نیست و رنج امروز و صبر امروز، پاداشی برای فردا به همراه دارد. کودک باید لذت و رنج امروز را با لذت و رنج فردا مرتبط بداند.صبر کردن یا به زبانی دیگر، به تاخیر انداختن لذت به باور بسیاری از دانشمندان کلید موفقیت و خوشبختی کودک در آینده است که از ابتدای سه تا شش سالگی فرصت پرورش آن است. در ادامه توصیه هایی برای آموزش صبر به کودکان داریم.
۱- بگذارید انتظار بکشد
هرچیزی که فرزندتان خواست، بلافاصله به او ندهید! اجازه بدهید او احساس ناخوشایند صبر را تجربه کند؛ چون این یک تغییر بزرگ و مهم است. به فرزندتان کمک کنید که بی صبری خودش را مدیریت کند.
۲-از یک زمان سنج استفاده کنید
بزرگ ترین چالش در آموزش صبر به کودکان این است که آن ها مفهوم زمان را به خوبی درک نمی کنند. تفاوت بین «الان»، «به زودی» و «بعداً» برای آن ها به معنی چند دقیقه است؛ بنابراین اگر شما به آن ها بگویید که فلان کار بعداً انجام خواهد شد، آن ها چند دقیقه دیگر شروع به سوال کردن درباره آن موضوع می کنند. راهی که به آن ها احساس بهتری درباره کنترل زمان بدهد، دادن یک زمان سنج (دیجیتال یا ساعت شنی، بسته به سنشان) است. به آن ها اجازه دهید که به کمک یک زمان سنج بدانند که به طور دقیق چه مدت باید منتظر باشند. تماشای یک زمان سنج دیجیتال یا یک ساعت شنی یک راه عالی برای سپری شدن زمان طولانی است.
۳- به قول هایتان عمل کنید
اگر به کودکتان قول داده اید که پس از آشپزی با وی نقاشی می کشید، به قولتان عمل کنید. کودکتان نیاز دارد، بفهمد که اگر صبورانه منتظر باشد، وعده گفته شده انجام خواهد شد. اگر شما زیر قولتان بزنید، دفعه بعدی که از کودکتان بخواهید صبر کند، او نمی فهمد که پس از انتظارش چه اتفاقی خواهد افتاد.
۴- از کودک تان کارهای زمان بر بخواهید
کودکان را به کارهایی که فورا نتیجه نمی دهد و زمان می برد تا به ثمر برسد، تشویق کنید. مثلا از او بخواهید با لگوهایش یک سازه متفاوت و کمی پیچیده تر بسازد، برایش پازل بخرید یا از او بخواهید همراه شما بذر گل بکارد و از آن مراقبت کند تا سبز شود. مطمئن شوید که کودک مدام با انواع گجت ها و بازی های رایانه ای که فقط با فشار یک دکمه جواب می گیرد، سرگرم نیست!
۵-حواس شان را منحرف کنید
به کودکان آموزش دهید که چگونه به وسیله منحرف کردن حواس شان به چیزهای دیگر برای مثال: گوش کردن به موسیقی، تماشای عبور و مرور مردم، نگاه کردن به عکس های یک کتاب، تماشای تلویزیون، صحبت با کودکان هم سن و سال و ... می توانند انتظار را جذاب کنند.
۶- به کودک تان درباره احساساتش بگویید
کودک نوپا وقتی منتظر می ماند، نمی تواند احساس سرخوردگی و یأس خود را بیان کند اما شما می توانید برای احساسات مختلف او اسمی بگذارید و کمکش کنید آن ها را به زبان بیاورد. از طرفی وقتی موفق شد برای چیزی صبر کند، تشویقش کنید. اگر کودک پیش دبستانی شما توانست در برابر چیزی صبوری به خرج دهد، به او بگویید: «می دونم که انتظار کار خیلی سختیه اما تو از پسش براومدی و این خیلی خوبه. تو صبر کردی». نظر روان شناسان در این باره این است که اگر شما برای صبر فرزندتان ارزش قائل شوید، او ترغیب می شود بیشتر تلاش کند و به اندازه کافی صبر کند تا به نتیجه برسد.
- 12
- 1
