مناظره‌ای که شنبه‌شب در شبكه سوم سيما ميان مديرمسئول كيهان و مصطفی كواكبيان، نماينده مجلس و مدیرمسئول روزنامه مردم‌سالاری انجام شد، دست‌كم براي نگارنده باعث تأسف بود. فكر مي‌كردم گاهي مطالب خلاف انصاف و اخلاقي كه در برخي جرايد، از جمله كيهان مشاهده مي‌شود، شايد از چشم مديران مسئول آنها دور باشد. در مناظره مذکور برايم روشن شد مدیرمسئول این روزنامه، خود خواهان اين نوع روش‌هاي ناپسند است. او به جاي اينكه به پرسش مجري درباره امضاكنندگان نامه تحريم به رئيس‌جمهور منتخب آمريكا پاسخ درست بدهد، بلافاصله از متن به حاشيه رفت و پاي يك زنداني - مهدي هاشمي - را كه هيچ قدرت دفاعی از خود ندارد وسط كشيد و به شکلی عجیب او را سرحلقه اين نامه‌ها و تحريم‌ها دانست!
نامبرده در هنجارشكني پا را فراتر گذاشت و براساس سندي واهي كه سر و ته آن روشن نبود، دو نفر از رؤساي‌جمهور اسبق، آقايان هاشمي و خاتمي را سردمداران خواهان تحريم‌ها عليه ايران و اختلاس‌هاي بابك زنجاني را هم زير سر این دو مسئول موفق کشور دانست. دليل اين ادعا اين بود كه بابك زنجاني با اين آقايان عكس داشته است؛ دليلي از اين محكم‌تر نمي‌شد! غافل از اينكه بسیاری كه متهم اخلاقي يا مالي هستند، با سران نظام عكس داشته‌اند و شگفت اينكه خود مرتب مي‌گفت: «نحن ابناء الدليل». در اينجا در پي پاسخ‌گفتن به اين گفته‌ها نيستم؛ چون مردم «ابناء الدليل» را خوب مي‌شناسند.
مديرمسئول كيهان هنگامي كه حساسيت خود را روي بيت‌المال نشان مي‌داد، مي‌گفت مهم نيست ارقام حقوق نجومي چقدر است! مهم اين است كه دست اين مسئولان در جيب ملت رفته است، اما حاضر نبود سایر تخلف‌های آشکار همفکرانش در دستگاه‌های دیگر در همین ماه‌های اخیر را بپذیرد. ظاهرا از نگاه اين آقايان در دولت‌هاي نهم و دهم، دستي در جيب ملت نرفته و كوچك‌ترين اختلاسي صورت نگرفته است.
خنده‌دارتر اينكه به تعبير وی، دولت دهم هنگامي منحرف شد كه به اصلاح‌طلبي روي آورد! شگفتا، سخني از اين بي‌معناتر نمي‌شد. اولين مناظره‌اي بود كه از ايشان مي‌ديدم. دريغا اينكه مسئول يك نهاد فرهنگي و رسانه‌اي كه با بودجه بيت‌المال اداره مي‌شود، چرا بايد براي بازي در عرصه سياسي، اخلاق و عقلانيت را ناديده بگيرد و در كنار حرف‌های بي‌دليل خود، دو نفر از چهره‌هاي شاخص نظام را براي خشنودکردن اقليتی، سردمدار تحريم‌ها بداند و به آنان تهمت بزند؛ آن هم در شرایطی که به هیچ یک از آنان امکان حضور در این رسانه و دفاع در برابر اتهامات داده نمی‌شود. او می‌خواست آن رئيس دولتی را كه قطع‌نامه‌هاي شوراي امنيت را مسخره مي‌كرد، تحريم‌ها را باعث رشد مملكت مي‌دانست، براي دورزدن تحريم‌ها اختلاس‌گران بزرگي را به كار گرفت و تحويل جامعه داد، باعث حيف‌وميل ميلياردها دلار ثروت عمومي و فراگيري فساد در مملكت شد و خسارت‌هاي بي‌شماري را بر ملك و ملت وارد كرد از اين خطاها مبرا کند. این روش‌ها البته برای مردم ایران کاملا آشناست. اميد است به خود آييم و براي رقابت‌هاي سياسي، اخلاق و انسانيت را از نظر و عمل دور نکنیم.
محمدتقی فاضل‌میبدی-عضو مجمع محققین و مدرسین حوزه علمیه قم
- 9
- 5
