نایب رئیس «خانه احزاب»: مردم می دانند احزاب برایشان معجزه نمی کند

سه هفته پیش بود که دولت با هدف فراهم کردن بستر قانونی برای برگزاری تجمعات و شنیده شدن صدای اعتراض مردم همچنین ساماندهی به این گردهمایی‌ها، ۱۱ ورزشگاه و پارک در نقاط مختلف تهران را به‌عنوان محل تجمعات در پایتخت تعیین کرد. علاوه بر ضلع شمالی مجلس شورای اسلامی، ورزشگاه‌های دستجردی، تختی، معتمدی، آزادی و شهید شیرودی و بوستان‌های گفت‌وگو، طالقانی، ولایت، پردیسان، هنرمندان و شهر به‌عنوان محل‌های «مناسب» تجمع در کلانشهر تهران تعیین شدند.

همچنین قرار شد در سایر شهرها، شوراهای تأمین برای شهرهای با جمعیت کمتر از یک میلیون نفر، یک محل و با جمعیت بیش از آن، دو محل را با لحاظ شرایطی برای تجمعات، درنظر بگیرند.

شروطی که احتمالاً در تعیین نقاط تهران نیز لحاظ شده است؛ از جمله اینکه قابل دسترس و داخل محیط شهری باشد؛وسعت محل اجتماع با جمعیت تناسب داشته باشد؛ امکان دیده و شنیده شدن صدای تجمع کنندگان برای سایر شهروندان و رسانه‌ها موجود باشد؛ قابلیت حفاظت انتظامی و امنیتی محل وجود داشته باشد؛ در صورت ضرورت، امکان حضور فوری نیروهای امدادی در محل فراهم باشد؛ از محل دارای رده‌های حفاظتی دور باشد؛ باعث اخلال جدی در خدمات‌رسانی روزانه دولت و بخش عمومی به مردم نشود؛ از محل‌های دارای تردد زیاد دور باشد و باعث ایجاد انسداد ترافیکی غیرقابل انتقال به سایر مسیرها نشود؛ موجب قرار گرفتن ناخواسته دیگران در تجمع یا تسهیل پیوستن افراد با انگیزه‌های دیگر به تجمع نشود و حتی المقدور موجب اخلال شدید در کسب و کار و فعالیت روزانه سایر شهروندان نشود.

اگرچه به اعتقاد ناظران و تحلیلگران، این تصمیم یک گام بزرگ و اساسی در جهت شنیدن مطالبات و خواسته‌های مردم، به رسمیت شناختن اعتراض‌ها و الزام نهادها به پاسخگویی و مسئولیت‌پذیری بیشتر بود، اما آن گونه که وزیر کشور سه روز پیش اعلام کرد، هنوز هیچ کدام از تشکل‌ها درخواست مجوزی برای تجمع نداشته است.

این در حالی است که در همین سه هفته تهران و برخی نقاط کشور از جمله آبادان و خرمشهر شاهد اعتراضات مردمی و تجمعاتی بود که مجوز قانونی نداشت.در خود تهران نیز تجمعات در پاساژ علاء الدین، چهارسو و بازار بزرگ تهران تبعات متعددی داشت.بنا به گزارش‌های رسمی در پی تجمعات در خرمشهر که در اعتراض به وضعیت آب این شهر صورت گرفت، فردی مسلح در میان جمعیت اقدام به تیراندازی کرد که تاکنون شناسایی نشده است. در خلال این درگیری‌ها، ۱۰ نفر از نیروی انتظامی و یک نفر از شهروندان زخمی شدند و به برخی  اماکن عمومی و شخصی آسیب وارد شد. در تهران نیز گزارش‌های میدانی و رسمی حاکی از این است که ابتدا عده‌ای با سنگ و آجر مغازه داران بازار را ناچار به بستن مغازه‌های خود کردند.

به گفته یکی از نمایندگان مجلس ۱۲۹ نفر در تجمعات بازار بازداشت شدند. در چنین شرایطی بود که مسئولان عالی قضایی با افرادی که در تجمعات اقدام به تخریب اموال عمومی و شخصی می‌کنند، اتمام حجت کرده و از دادستان‌ها خواستند اشد مجازات را برای تخریبگران درنظر بگیرند. مجموع این تحولات بود که باعث شد سراغ حسین کمالی دبیر حزب اسلامی کار و رئیس دوره‌ای خانه احزاب ایران و قدرتعلی حشمتیان دبیر کل حزب مستقل و اعتدال و نایب رئیس اول خانه احزاب ایران رفته و این سؤال را بپرسیم که چرا تاکنون هیچ حزبی درخواست تجمع نداشته است تا اعتراض‌ها از مسیر قانونی ابراز شده و به پاسخگویی منجر شود نه مجازات.

کمالی در پاسخ به سؤال «ایران» از آیین‌نامه دولت برای تجمعات انتقاد کرد و گفت: «قانون اساسی حق آزادی را به رسمیت شناخته است. اینکه به شما بگویند هر چقدر دلتان خواست گوشه دنج شهر که کسی هم نبیند، هوار بکشید، نه تنها در راستای حقوق شهروندی نیست بلکه آزادی‌های قانونی را به محافل کوچک و حاشیه‌ای محدود می‌کند.»

در گفت‌وگو با حشمتیان نایب رئیس «خانه احزاب»: مردم می دانند احزاب برایشان معجزه نمی کند

آقای حشمتیان! چند هفته گذشته در برخی نقاط کشور از جمله بازار تهران شاهد تجمعات اعتراضی بودیم؛ تجمعاتی که بدون دریافت مجوز‌های قانونی برگزار شد و گاهی هم به خشونت و درگیری و آسیب به اموال عمومی و شخصی کشیده شد. این در حالی بود که دولت این امکان را فراهم کرده است که تجمعات اعتراضی به‌صورت قانونی در برخی نقاط تهران و سایر استان‌ها برگزار شود. مطابق قانون، احزاب و تشکل‌های سیاسی می‌توانند درخواست مجوز بدهند و حال سؤال اینجاست چرا شما به‌عنوان نایب رئیس اول «خانه احزاب ایران» همچنین به‌عنوان دبیر کل حزب مستقل و اعتدال ایران، از این ظرفیت استفاده نکردید؟

«خانه احزاب ایران» نهادی صنفی است و نمی‌تواند درخواست مجوز برای تجمع کند؛ اما حزب‌ها می‌توانند.

فقط در شورای مرکزی «خانه احزاب ایران» ۲۱ دبیر کل یا نماینده احزاب بزرگ کشور حضور دارند؛ آیا در شورای مرکزی پیشنهاد شد یکی از این احزاب چنین درخواستی بدهد؟

قبل از اعلام این تصمیم آقای جبار‌زاده معاون سیاسی وزارت کشور تعدادی از دبیران کل احزاب اصلاح‌طلب، اصولگرا و اعتدالگرا را دعوت کرد و در «شورای سیاسی» موضوع به بحث گذاشته شد؛۱۱نقطه در تهران را هم ما پیشنهاد کردیم.الان اصنافی معترض هستند که به احزاب وابستگی ندارند. بازار تهران به حزب من وابستگی ندارد باید حزبی که بازار تهران به آن وابستگی دارد پای کار بیاید.

احزاب حلقه واسط میان مردم و دولت‌ها و حکومت‌هاست؛ وقتی مردم دغدغه دارند باید واسطه باشد این ربطی به وابستگی به احزاب ندارد...

در این موقعیت اگر بخواهیم درخواست بدهیم باید راجع به بیکاری درخواست مجوز کنیم که آن موقع با من برخورد می‌کنند. در حال حاضر مسلم است مسئولان رده بالای ما باید به احزاب و خانه احزاب اعتقاد پیدا کنند و ما تقاضای تجمعات کنیم. مردمی که کف خیابان آمدند قشر خاصی بودند که حس کردند مسائلشان از طریق احزاب حل نمی‌شود و کسی به حرف احزاب گوش نمی‌دهد. تا زمانی که قانون احزاب قوی‌ای در مملکت نداشته باشیم و نظام پارلمانی حزبی حاکم نباشد، قطعاً نه مردم و نه مسئولان به احزاب توجه نخواهند کرد.

مردم می‌دانند احزاب برایشان معجزه نمی‌کنند ومسئولان حرفشان را گوش نمی‌کنند. همین هفته گذشته صدا و سیما در حمایت از دولت برنامه روی آنتن فرستاد. فقط اصولگرایان را دعوت کرد؛ ۱۰ نفر از اصولگرایان از جمله حداد عادل و باهنر را آوردند. ولی سراغ اصلاح‌طلبان، اعتدالگرایان و مستقلان نیامدند. بعضی‌ها نمی‌خواهند قبول کنند سه جریان فکری و سیاسی در کشورداریم. گاهی فقط به اصلاح‌طلبان برای خالی نبودن عریضه تریبون می‌دهند.

شما که دبیر کل یک حزب استانی نیستید؛ در هفته گذشته ما درباره آب شاهد اعتراض‌های متعدد بودیم؛ مردم از احزاب نمی‌خواهند مشکل‌شان را حل کنند؛ می‌خواهند صدای آنها را به گوش مسئولان برسانند. نمی‌شد قبل از اینکه عده‌ای با آجر به جان مغازه‌های بازار بیفتند، با درخواست تجمع صدای مردم را به گوش مسئولان رساند؟

کارگران مشکل داشته باشند خانه کارگر باید درخواست مجوز بدهد؛ هنوز مردم از ما تقاضا نکردند که تجمع داشته باشند تا ما هم درخواست کنیم.

مردم تقاضا نکردند؛ شما هم احساس نیاز نکردید؟

 الان در حال حاضر آن تشکلی که در بازار طرفدار بیشتر دارد، بایستی حرکت کند. منی که جای دیگر طرفدار دارم، باید جای دیگر پای کار باشم. حرف شما قبول؛ اما الان تقاضای حزبی در کار نیست. تقاضاها صنفی است. اصناف پای کارند مانند بازاریان. اینها هم دیدند احزاب معجزه‌ای نکرده‌اند و رده‌های بالا آنها را به رسمیت قانونی نمی‌شناسند. احزاب می‌توانند بیانیه و اطلاعیه و نامه بدهند یا مصاحبه کنند که این کار را می‌کنند.

علی رضایی