تعدادزياد شده؛ تعدادي زناني که درخواست مشترک از رئيس‌جمهوري دارند، درخواست حضور در استاديوم آزادي. آنها مي‌خواهند هر طور که شده در روز بازي ايران- سوريه در استاديوم باشند و صعود تيم ملي فوتبال به جام‌جهاني ۲۰۱۸ را جشن بگيرند. مريم ايراندوست، سرمربي سابق تيم ملي فوتبال زنان قبل از همه اين خواسته را در صفحه اينستاگرامش منتشر کرد، بعد از او الهام فرهمند و مسعود شجاعي هم که قبلا و حضوري از حسن روحاني خواسته بود تا ممنوعيت حضور زنان تماشاگر در استاديوم‌هاي فوتبال برداشته شود، اين‌بار هم با زنان همصدا و همراه آنها اين خواسته را يک‌بار ديگر مطرح کرد. در اين دو روز هم تعداد زناني که با خطاب به رئيس‌جمهوري متني را منتشر کرده‌اند، بيشتر شده و پيش‌بيني‌ها اين است که روزهاي آينده اين خواسته با صداي بلندتري مطرح شود.
اما همه اين زنان مي‌دانند که طرح اين خواسته به‌تنهايي کافي نيست و آنها بايد قدم‌هاي محکم‌تري بردارند تا بتوانند مسئولاني را که موافق خواسته‌شان نيستند، راضي کنند. نه‌تنها مسئولان که بعضي از مردان در مقابل اين زنان موضع گرفتهاند؛ مرداني که هميشه و بدون مشکل راهي استاديوم‌ها شده‌اند و از تماشاي مسابقات فوتبال و ديگر رشته‌ها لذت برده‌اند. مسعود سلطاني‌فر، وزير ورزش روزهاي گذشته گفته بود که حل اين موضوع به همکارى همه دستگاه‌هاى مسئول و حمايت مراجع فرهنگى و دينى نياز دارد و حالا خود زنان مي‌خواهند پيشقدم شوند و به ديدار مراجع بروند، کاري که آنها اواخر دهه ۷۰ هم انجام دادند، در روزهايي که بازي فوتبال هم براي زنان ممنوع بود.
در اينستاگرام پيشقدم شديد و موضوع رفتن زنان به استاديوم در بازي ايران- سوريه را مطرح کرديد. فکر مي‌کنيد که چقدر اين کار عملي است؟ به نظر مي‌رسد از همين حالا بعضي‌ها موضع منفي گرفتهاند.
هراز گاهي که در کشورهاي ديگر به استاديوم مي‌روم، پست‌هايي را درباره ورود زنان ايران به ورزشگاه‌ها در اينستاگرام مي‌گذارم. حالا که بازي ايران - سوريه نزديک است اين درخواست را از مسئولان کرده‌ام که شرايط رفتن زنان به استاديوم آزادي فراهم شود. سؤال من اين است که ما چه فرقي با ديگر زنان داريم. من در کشورهاي اسلامي و مسلمان زيادي به استاديوم رفته‌ام، شرايط براي آنها برابر است، زن و مرد کنار هم مي‌نشينند، بازي را تماشا مي‌کنند و مشکلي هم پيش نمي‌آيد. اين حق مسلم زنان است کاري را که دوست دارند، انجام بدهند؛
کاري که انجام آن به کسي هم ضرر نمي‌رساند. اگر يک زن بازي فوتبال تماشا کند، کار نابهنجاري انجام نمي‌دهد و اين خواسته ما هنجارشکني نيست. هر وقت زنان اين خواسته عاقلانه‌شان را مطرح کرده‌اند، بعضي‌ها که تعدادشان کم است، وارد عمل شده‌اند و مخالفت کرده‌اند. اين عده تعدادشان کم است ولي باعث نگراني مسئولان مي‌شوند و هر بار ما از خواسته‌مان حرف زده‌ايم، صورت‌مسئله را پاک کرده‌اند.
شما خودتان از نزديک بازي‌هاي تيم ملي را ديده‌ايد.
من جام‌جهاني برزيل در استاديوم بودم، بازي‌هاي تيم ملي را هم ديدم و لذت هم بردم اما اين حق همه زنان است که در کشور خودشان بازي‌هايي را که دوست دارند، از نزديک ببيند. زنان ما در انتخابات و همه عرصه‌هاي مهم حضور دارند و تماشاي بازي‌هايي که دوست دارند، حقشان است و مسئولان بايد به اين خواسته‌شان احترام بگذارند.
يکي از پيشنهادهايي که مطرح‌شده، اين است که در اين بازي مردان خانه بنشينند و فقط زنان به استاديوم بروند.
اين نظر کساني است که فکر مي‌کنند پروسه حل هميشگي طولاني است و تا ۱۴ شهريور به نتيجه نمي‌رسد. نظر بعضي از مردان اين بوده که چرا زنان مي‌خواهند فضاي استاديوم‌ها تک‌جنسيتي شود. اين نظر بعضي از آنها به مطلبي بود که در روزنامه «وقايع‌اتفاقيه» در اين مورد نوشته شده بود.
من و بقيه زنان هم موافق تک‌جنسيتي‌شدن نيستيم. ما هم دوست داريم نصف استاديوم زنان باشند و نصف ديگرش مردان. يا حتي در شروع تعداد زنان کمتر هم باشد و مسئولان هر طور که فکر مي‌کنند، بهتر است برنامه‌ريزي کننند ولي اين کار انجام شود. مي‌گويند مشکل امنيتي است ولي افتخار ما اين است که در خاورميانه از نظر امنيتي اول هستيم. اگر اين‌طور است، چطور نمي‌توانيم امنيت زناني را که به ورزشگاه مي‌روند و بعضي از دوستان از اين موضوع ترس دارند، تأمين کنيم. شايد اين صحبت من عاميانه باشد ولي مشکل اصلي تنبلي عد‌ه‌اي است. ولي اين‌بار ما دنبال اين کار هستيم و من به شخصه اين موضوع را رها نمي‌کنم. امثال من نبايد تنها باشيم. همه زناني که فعاليت مي‌کنند، چه ورزشي‌ها و چه هنري‌ها بايد از اين کار حمايت کنند و خواسته‌شان را جدي بگيرند
نظر مسئولان فدراسيون فوتبال را هم مي‌دانيد، نگاهشان به اين خواسته مثبت است؟
من ايران نيستم و با مسئولان فدراسيون هم صحبت نکرده‌ام ولي در اين سالها با مديراني که بوده‌اند، کار کرده‌ام و همه آنها زباني و شفاهي گفته‌اند که خواسته قلبي‌شان حل اين مشکل است. در واليبال کم‌کم ورود زنان آزاد شد و مشکلي هم پيش نيامد. آقاي تاج هم توانايي کمک به حل اين مسئله را دارد، او خيلي از مسائل را حل کرده و مي‌تواند اين بار هم کمک کند تا حضور زنان در ورزشگاه را جا بيندازد.
در اين مورد نظر مراجع هم خيلي مهم است. تا‌به‌حال به اين فکر کرده‌ايد که نظر آنها را بپرسيد؟
من فکر مي‌کنم صحبت با آنها بتواند کمک کند. شايد تا حالا در اين خصوص با آنها صحبت نشده؛ مطمئنم با صحبت و راي‌زني مي‌شود اين موضوع را حل کرد. ورود زنان تماشاگر به استاديوم‌ها موضوعي نيست که تا اين حد بزرگ شده. اين کار را مي‌شود کم‌کم شروع کرد. در رزوهايي که مردان از حضور در ورزشگاه‌ها محروم مي‌شوند زنان مي‌توانند به استاديوم‌ها بروند. مي‌شود از همين جاها استارت کار را زد. در فوتبال اروپا بارها شده که وقتي تماشاگران از حضور در يک بازي محروم هستند، فقط زنان به استاديوم رفته‌اند.
شما نمي‌خواهيد براي صحبت با مراجع پيشقدم شويد؟
اگر ايران باشم، حتما اين کار را مي‌کنم درحال‌حاضر ايران نيستم وقتي برگردم حتما اين کار را مي‌کنم.
يادتان هست که زنان تا اواسط دهه ۷۰ اجازه نداشتند فوتبال بازي کنند و با صحبت‌هايي که خود زنان با مراجع داشتند، آنها اين اجازه را دادند.
اشاره خوبي کرديد. دقيقا آن سالها با فوتبال زنان برخورد مي‌شد ولي از وقتي اجازه بازي دادند، ما خيلي پيشرفت کرديم. الان تيم ملي داريم، ليگ داريم، در مسابقات بين‌المللي شرکت مي‌کنيم، بدون اينکه مشکلي پيش بيايد. اگر اين اجازه براي حضور زنان در استاديوم‌ها هم صادر شود، مطمئن باشيد که اتفاق بدي نمي‌افتد.
اگر فدراسيون و مسئولان رضايت بدهند که در بازي ايران- سوريه فقط زنان به استاديوم بروند، فکر مي‌کنيد آزادي پر مي‌شود؟
مطمئن باشيد اگر بليت صد هزار توماني هم فروخته شود، زنان ما مي‌خرند و استاديوم را پر مي‌کنند. آنها به حدي ذوق رفتن به ورزشگاه را دارند و به قدري تعداد زناني که دوست دارند بازي تيم ملي را از نزديک ببيند، زياد است که ورزشگاه حتما پر مي‌شود.
لیلی‌خرسند
- 18
- 4
