۵ بازگشـــت طــــــلایی

برای بسیاری از ورزشکاران، ترک ورزشی که تمام عمرشان را وقف آن کرده‌اند، یکی از سخت‌ترین کارهای ممکن است، تا جایی که برخی از آنها بعد از چند سال تصمیم به بازگشت به دنیای ورزش می‌گیرند. نایجل بن بریتانیایی قهرمان سابق بوکس جهان که آخرین مبارزه حرفه‌ای‌اش سال ۱۹۹۶ بود، تازه‌ترین مورد از این ورزشکاران بوده که تصمیم گرفته بازگشتی شوکه کننده داشته باشد. با وجود آنکه مارک پیترز به او لقب آماده‌ترین ۵۵ ساله کره زمین داده‌ است، شانس این بوکسور بریتانیایی برای داشتن بازگشتی موفقیت‌آمیز زیاد نیست. با این حال او هنوز هم می‌تواند شگفتی‌ساز شود، مانند خیلی‌‌های دیگر از اهالی بازنشسته دنیای ورزش که بازگشت‌شان با افتخارآفرینی همراه شد. در ادامه به ۵ بازگشت طلایی ورزشکاران از روزهای بازنشستگی می‌پردازیم:

مایکل فلپس

«کارم تمام است. به آخر راه رسیده‌ام. بازنشسته‌ شده‌ام. دیگر نیستم.» اینها جملاتی بودند که موفق‌ترین شناگر تاریخ و مدال‌آورترین ورزشکار تاریخ المپیک پس از بازنشسته شدن در المپیک ۲۰۱۲ به خبرنگاران گفت. با کسب ۱۸ مدال طلا و مجموعاً ۲۲ مدال، این شناگر آمریکایی در استخر هر آنچه که می‌توانست کسب کند را به دست آورد. میراث او غیرقابل قیاس بود و رکوردهایش را شاید هرگز کسی نتواند بشکند.

با این حال این اتفاقی که نبود که فکر می‌کردیم رخ می‌دهد. بعد از بازگشت به دنیای ورزش در سال ۲۰۱۴، فلپس تمرکزش را روی کسب افتخار در المپیک ۲۰۱۶ ریودوژانیرو گذاشت و دوستدارانش را هم ناامید نکرد. این مرد ۳۱ ساله جوایز و افتخارات بیشتری کسب کرد و با رکورد ۲۸ مدال المپیک که ۲۳ تای‌شان طلا بود، برزیل را ترک کرد. فلپس یک بار دیگر بازنشسته شد اما برای بازی‌های المپیک ۲۰۲۰ توکیو او ۳۵ ساله خواهد بود. پس نمی‌توانید روی اسمش خط بکشید، می‌توانید؟

پل اسکولز

فوتبالیست‌های زیادی نیستند که از بازنشستگی خارج شده و به سطح اول فوتبال دنیا برگردند و افتخاری مانند قهرمانی در لیگ برتر انگلیس را هم کسب کرده باشند. پل اسکولز اما یکی از آنهاست. پس از ۱۷ سال بازی که همراه با ۶۷۶ بازی برای منچستریونایتد و ۱۰ قهرمانی در لیگ برتر، دو قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا، این هافبک انگلیسی در پایان فصل ۱۱-۲۰۱۰ اعلام بازنشستگی کرد. ژانویه سال ۲۰۱۲ بعد از بحران مصدومیت در خط میانی من‌یونایتد، اسکولز دوباره کفش‌هایش را پای خود کرد و تا به سرالکس فرگوسن کمک کند.

تصمیم او خیلی‌ها را متعجب کرد از جمله هم‌تیمی قدیمی‌اش روی کین که آن را یک قمار بزرگ توصیف کرد. با این حال اسکولز نشان داد تعریف فرگوسن از او به‌عنوان بازیکنی برای تمام عمر درست است. او به شیاطین سرخ کمک کرد که در سال ۲۰۱۳ منچسترسیتی را شکست دهند و یازدهمین قهرمانی‌شان در لیگ برتر را کسب کنند. اسکولز و فرگوسن بعد از کسب آن افتخار هر دو بازنشسته شدند و از آن زمان یونایتد دیگر قهرمان لیگ برتر نشده است.

کیم کلایسترز

درک تصمیم کیم کلایسترز برای بازگشت به دنیای تنیس خیلی راحت است، چون او قبلاً هم چنین بازگشتی داشته و بازگشتش هم موفق بوده است. این زن تنیسور بلژیکی سال ۲۰۰۷ به دلیل تولد فرزندش بازنشسته شد و گفت می‌خواهد به خانواده‌اش رسیدگی کند اما او دو سال بعد برگشت و یک قهرمانی در اوپن استرالیا و دو قهرمانی در اوپن آمریکا به قهرمانی قبلی‌اش در اوپن آمریکا در سال ۲۰۰۵ اضافه کرد. او نه تنها افتخاراتش در گرنداسلم‌ها را افزایش داد بلکه رده شماره یک تنیس زنان را در سال ۲۰۱۱ پس گرفت و یک سال بعد برای دومین بار بازنشسته شد. قطعاً بازگشته‌‌های توأم با موفقیت زیادی نخواهند بود که توان رقابت با بازگشت کلایسترز را داشته باشند. اینکه آیا او خواهد توانست با دومین بازگشتش پنجمین گرنداسلم خود را در سال ۲۰۲۰ کسب کند  باید منتظر ماند و دید.

مایکل جردن

سال ۱۹۹۳، زمانی که مایکل جردن ۳۰ ساله یکی از بزرگترین و پرطرفدارترین بازیکنان تاریخ NBA اعلام بازنشستگی کرد دنیا شوکه شد.

 این ستاره آمریکایی آن زمان تصمیم گرفت که وارد لیگ‌های آماتوری بیسبال شود و به عضویت چند تیم هم درآمد. با این حال دو سال بعد، ستاره سابق تیم شیکاگوبولز در روزهایی که این تیم به دردسر افتاده بود، از بازنشستگی خارج شد و این خبر را با یک بیانیه کوتاه اما واضح اعلام کرد: «من برگشتم.»

او برگشت و مانند ترمیناتور در تعقیب اهدافش خستگی‌ناپذیر پیش رفت و با بولز سه قهرمانی متوالی دیگر در NBA (1996 تا ۱۹۹۸) کسب کرد تا یکی از درخشان‌ترین بازگشت‌های تاریخ ورزش را به ثبت برساند.

جورج فورمن

 اگر در این بخش یکی باشد که نایجل بن بتواند بیشترین انگیزه را از او بگیرد، آن یک نفر کسی نیست جز قهرمان سابق بوکس سنگین‌وزن جهان، جورج فورمن. در دوره طلایی بوکس سنگین وزن در دهه ۷۰، فورمن با محمد علی کلی، جو فریزر و کن نورتون رقابت‌های سنگینی داشت. 

مبارزات او و مهم‌ترین‌شان مقابل محمدعلی در سال ۱۹۷۴، سبب شد که او در سن ۲۸ سالگی وارد یک وقفه طولانی شود که ۱۰ سال به طول انجامید اما او در کمال تعجب در حالی که ۴۵ ساله بود به دنیای بوکس برگشت و مقام قهرمانی بوکس سنگین‌ وزن دنیا را که ۲۰ سال قبل از آن در مبارزه با محمد علی کلی از دست داده بود، تصاحب کرد. او در آن مبارزه همان شورت ورزشی قرمز را پوشید که در روز شکستش مقابل محمدعلی پوشیده بود.

پل باتیسون